18
edits
Alltan (diskuto | kontribute) v |
Alltan (diskuto | kontribute) (Referenca) |
||
==Emri==
Burimet kryesore historike për Malakasajt janë ''Historia'' e Gjon VI Kantakouzenosit e shkruar në gjysmën e dytë të shekullit XIV dhe Kronika e Tokos, shkruar në fillim të shekullit XV. Te këto fisi
==Historia==
Malakasit së bashku me fiset e tjera shqiptare, Buajt dhe Mesaretët pushtuan Thesalinë pas vitit 1318.
Në historinë e Despotatit mesjetar të Epirit, ato paraqiten si një ndër fiset që mbështetën drejtuesit vendas shqiptarë në luftërat e tyre për të fituar kontrollin e rajonit kundër despotatit. Malakasi dhe Mazaraki rrethuan qytetin e Janinës në 1367-70 dhe përsëri në 1374-75 nën udhëheqjen e Pjetër Loshës, i cili ishte udhëheqësi i tyre.{{sfn|Sansaridou-Hendrickx|2017|p=294}} Paqja u përmbyll në atë kohë, por në vitin 1377 Malakasi sulmoi përsëri Janinë por u mposhtën. Në vitin 1379, ata ishin përsëri midis atyre që rrethuan qytetin. Malakasi u rebelua në 1389 kundër Esau de 'Buondelmont-it.{{sfn|Sansaridou-Hendrickx|2017|p=295}} Buondelmonti ishte një vasal osman të cilit i nevojiteshte mbështetje osmane për sundimin e tij kundër shqiptarëve. Mbas vdekjes së Muratit I në 1389 në betejën e Kosovës, shqiptarët në Epir bënë kryengritje. Malakasajt sulmuan territoret e Esaut rreth Janinës dhe Gjon Shpata sulmoi qytetin {{sfn|Sansaridou-Hendrickx|2017|p=295}}.Malakasajt dhe Shpata formuan një aleancë për një sulm të drejtpërdrejtë kundër qytetit. Esau lidhi një pakt me sundimtarin Bizantin të Thesalisë. Në betejën vijuese, Malakasi u mposht. Në vitin 1390, Esau siguroi përsëri mbështetjen osmane dhe një ushtri e madhe osmane nën Evrenosin hyri në Epir për të luftuar kundër fiseve shqiptare, të cilët u detyruan të tërhiqeshin drejt zonave malore. Në vitin 1396 u arrit një pakt i ri antiosman midis Shpatës dhe Esaut kundër osmanëve, të cilët u mundën. Në 1411, Karlo I Toku u ngrit si zot i Janinës dhe siç është regjistruar në ''Kronikë'' një ''Stephanos Bouisavos'' , i cili mund të jetë nga Malakasi mori titullin protostrator{{sfn|PLP|loc=19769. Μπουΐσαβος, Στέφανος}}, megjithëse shumica e burimeve e konsiderojnë Bouisavosin si serb.<ref>{{cite book |last1=Ellis |first1=Steven G. |last2=Klusáková |first2=Lud'a |title=Imagining Frontiers, Contesting Identities |date=2007 |publisher=Edizioni Plus |isbn=978-88-8492-466-7 |page=152 |url=https://books.google.gr/books?id=3zXFCs9EfEYC&pg=PA441&dq= |language=en |quote=VIII, n. 19769) and A. Rigo (Lo Horismòs di Sinân Pascià, la presa di Ioannina (1430) e la “lettera” del sultano MurâdII, in “Θησαυρίσματα“, 1998, XXVIII, p. 64) have a different opinion and say he is an Albanian from the clan of the Malakasaioi.}}</ref><ref>{{cite book |last1=Ellis |first1=Steven G. |last2=Klusáková |first2=Lud'a |title=Imagining Frontiers, Contesting Identities |date=2007 |publisher=Edizioni Plus |isbn=978-88-8492-466-7 |page=152 |url=https://books.google.gr/books?id=3zXFCs9EfEYC&pg=PA441&dq= |language=en |quote=It seems probable, from an onomastic and political point of view, that he was a Serb, an opinion shared by D. Nicol, Kordoses, Schiro and after him the PLP and A Rigo, in 'Θησαυρίσματα' have a different opinion and say he is an Albanian from the Malakasaioi.}}</ref>
Në të njëjtën kohë, ata gjithashtu filluan të vendosen në Greqinë Jugore. Në Atikë ( Malakasa ) dhe Elis, dy vendbanime të dallueshme u krijuan prej tyre. Ata gjithashtu figurojnë në refugjatët shqiptarë që themeluan San Demetrio Coronen dhe Palazzo Adriano . Në malet e Pindusit dhe kufirin midis Thesalisë dhe Epirit, ekziston një fshat i quajtur Malakasi dhe në kohërat osmane ka ekzistuar një nahije me emrin Malakasi në rajon. Banorët e saj u regjistruan në shekullin XIX si vllahishtfolës. Origjina e tyre është e diskutueshme. Giuseppe Valentini mbështeti teorinë se ata ishin pasardhës të Malakasit origjinal që kishin adoptuar arumunët pas bashkëjetesës shekullore me vllehët.
|