Tatarët e Krimesë: Dallime mes rishikimesh

Të gjithë Tatarët e Krimesë u internuan masivisht, në formën e dënimit kolektiv, më 18 maj 1944, si kolonët specialë në SSR-në Uzbekistan dhe pjesët e tjera të largëta të Bashkimit Sovjetik.<ref>{{Cite book |ref= harv|last=Subtelny|first=Orest|title=Ukraine: A History|url=http://books.google.com/books?id=l5uiWHgRphQC|year=2000|publisher=University of Toronto Press|isbn=978-0-8020-8390-6|pages=483-}}</ref>

Megjithëse një dekret sovjetik i vitit 1967 tërhoqi aktakuzat kundër tatarëve të Krimesë, qeveria sovjetike nuk bëri asgjë për të shpejtuar zhvendosjen e tyre në Krime dhe të paguante kompensim për jetën e humbur dhe pronën e konfiskuar. Tatarët e Krimesë, duke pasur një traditë rezistence ndaj komunizmit, arritën të krijojnë një rrjet të pavarur aktivistësh.<ref>{{Cite book |ref= harv|last=Buttino|first=Marco|title=Annali della Fondazione Giangiacomo Feltrinelli (1992). In a collapsing empire. Underdevelopment, ethnic conflicts and nationalisms in the Soviet Union|url=http://books.google.com/books?id=t5HKjm6vs3YC|year=1993|publisher=Feltrinelli Editore|isbn=978-88-07-99048-9|pages=68-}}</ref> Tatarët e Krimesë nuk u lejuan të kthehen në Krime deri në fillimin e perestroika në mesin e viteve 1980.