Bajaziti I: Dallime mes rishikimesh

| titulli = [[Sulltan ]]

| vendi_lindjes = [[Perandoria Osmane|OsmanBejllëqi Beylikosman]]

'''Bajaziti I''' ([[Gjuha osmane|Turqishtja osmane]]: بايزيد اول‎, [[Gjuha turke|Turqisht]]: ''I. Bayezid'', 1306 - 8 mars 1403) ishte [[Lista e sulltanëve të Perandorisë Osmane|sulltani i 4-të]] i [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]] i cili sundoi nga viti 1389 deri më 1402. Ai ishte djali i [[Murati I]] dhe [[Gülçiçek Hatun]], e cila ishte me preardhje greke. Ai ndërtoi një nga ushtritë më të mëdha në botën e njohur në atë kohë dhe rrethoi pa sukses [[Kostandinopoja|Kostandinopojën]]. Ai miratoi titullin ''Sulltan-i Rûm'', [[Mileti Rum|Rûm]] duke qenë një emër i vjetër islamik[[islami]]k për [[Perandoria Romake|Perandorinë Romake]]. Ai mposhti me vendosmëri kryqtarët në [[Beteja e Nikopolisit|Nikopolis]] (në Bullgarinë[[Bullgari]]në e sotshme) më 1396, dhe u mund vetë dhe u kap nga [[Timuri]] në [[Beteja e Ankarasë|Betejën e Ankarasë]] më 1402 dhe vdiq në robëri në mars 1403, duke shkaktuar [[Qeverimi i ndërmjetshëm osman|interregnumin osman]].

Roli i parë i madh i Bajazitit ishte si guvernator i KütahyaKytahja, një qytet që u pushtua nga [[GermiyanidëtGermijanidët]]. Ai ishte një ushtar i vrullshëm, duke fituar pseudonimin "Rrufeja" në një betejë kundër [[Karamanidët|Karamanidëve]].

Bajaziti u ngjit në fron pas vdekjes së babait të tij [[Murati I]], i cili u vra nga kalorësi serb [[Millosh ObiliqKopiliqi|Millosh Kopiliq]] gjatë (15 qershor), ose menjëherë pas (16 qershor) [[Beteja e Kosovës|Betejës së Kosovës]] më 1389, beteja në të cilën [[Serbia]] u bë një vasal i Sulltanatit Osman. Menjëherë pasi mori fronin, ai e mbyti vëllain e tij më të vogël për të shmangur një komplot. Në vitin 1390, Bajaziti mori për grua Princeshën [[Olivera Despina]], vajza e Princit [[Llazari i Serbisë|Llazar]] të Serbisë, e cila gjithashtu humbi jetën në [[Kosovë]]. Bajaziti njohu [[Stefan Lazareviq|Stefan LazareviqinLlazareviqi]]n, djalin e [[Lazari i Serbisë|Lazarit]]Llazarit, si udhëheqësin e ri serb - më vonë despot - me një autonomi të konsiderueshme.

Serbia e Epërme i rezistoi osmanëve derisa Gjenerali [[Pasha YiğitJigit BeyBeu]] kapi Shkupin më 1391, duke e shndërruar qytetin në një bazë të rëndësishme operacionesh.

Në të njëjtën kohë, sulltani ishte një komandant i talentuar.<ref>Kinross, B.P; ''"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire"''. 1999. p. 70-71; {{ISBN|5-232-00732-7}}</ref> Në të gjitha 13 vitet e mbretërimit të tij, BayezidBajezid pësoi vetëm një humbje, e cila përfundimisht doli të ishte fatale për të.<ref>Kinross, B.P; ''"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire"''. 1999. p. 82-85; {{ISBN|5-232-00732-7}}</ref> Pavarësisht nga dëshira e tij për kënaqësitë tokësore, Bajaziti ishte një njeri fetar dhe kalonte orë të tëra në [[Xhamia|xhaminë]] e tij personale në [[Bursa]]. Ai gjithashtu mbajti teologët islamikë në rrethin e tij.<ref>Kinross, B.P; ''"Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire"''. 1999. p. 73; {{ISBN|5-232-00732-7}}</ref>