Besojma e Nikesë: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][Redaktim i kontrolluar]
Content deleted Content added
vNo edit summary
Rreshti 1:
“Besoj në Tënzonë” – ky është pohimi ynë i parë i fesë.  '''“Besoj në një Zot të vetëm”'''- me këto fjalë nis Besojma, që shpallim gjatë Meshës çdo të diel. Të krishterët besojnë në një Zot të vetëm. Ashtu si e lexojmë në Librin e Ligjit të Përtrirë”: “Dëgjo, o Izrael: Zoti, Hyji ynë, është një Zot i vetëm”! E, si na mëson, në emër të Zotit, Izaia profet: “Kthehuni kah unë e do të shpëtoni... se unë jam Hyj e tjetër s’ka”.  E vetmja natyrë e Zotit është në tri Vetje. Bëhesh i krishterë me pagëzimin në emër të [[Trinia|Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt]], që dallohen ndërmjet tyre, edhe '''''pse nuk janë tre Zota, por një i vetëm'''''. I krishteri nuk i lutet një hyjnie abstrakte, por u drejtohet Atit, Birit e Shpirtit Shenjt, të treve njëheresh, e edhe veçmas, secilës nga tri Vetjet. U drejtohet me shpresë që të hyjë në bashkimin e amshuar, plot dashuri e gëzim, me Hyjin, që është një i vetëm në Tri Vetje!
[[Skeda:Nicaea icon.jpg|parapamje|341x341px|Në këtë ikonë paraqitet perandori [[Kostandini I|Kostandin]] i shoqëruar me ipeshkvinjtë (peshkopët) që moren pjesë ne Koncilin e Parë të Nikesë (325), duke mbajtur Besojmën e Nikesë]]
 
Po kujtojmë se Besojma lutet rregullisht në Meshë të dielave dhe festave. Përmes kësaj Besojme, në Kishën katolike shprehet botërisht besimi personal dhe i përbashkët i atij ose i atyre që besojnë. Besojma përfshin pikat themelore të mësimit të fesë sonë; përmban detyrimin tonë për të jetuar sipas kësaj feje dhe thelbin kryesor të besimit. Kjo Besojmë thuhet gjithmonë në Meshë e, në dallim nga Besojma Apostolike, e cila shpesh u prin përshpirtërive [[mëria]]ne dhe litanive, thirret Besojma e Nikesë, sepse u shpall nga Koncili i parë i Nikesë (325). Dhe vërtetë, ajo u përsërit gjatë shekujsh e erdhi deri në kohët tona, ashtu si e formuluan dhe e shqiptuan për herë të parë Etërit e Kishës, të mbledhur në një shenjtërore të lashtë të Nikesë. Besojma rrjedh nga liturgjia e ritit të pagëzimit e, më pas, u përfshi në liturgjinë e Meshës. Edhe sot, sipas traditës apostolike, meshtari, në formën e tri pyetjeve, i bën me dije prindërit, nunat dhe nunat se në çka beson Kisha, pret prej tyre dëshmimin e kësaj feje dhe i udhëzon t’i japin fëmijës në rritje, edukatën e nevojshme fetare. Besojma është shprehje e unitetit të Kishës.
[[Skeda:Nicaea icon.jpg|parapamje|341x341px|Në këtë ikonë paraqitet perandori [[Kostandini I|Kostandin]] i shoqëruar me ipeshkvinjtë (peshkopët) që moren pjesë ne Koncilin e Parë të Nikesë (325), duke mbajtur Besojmën e Nikesë]]
 
== Teksti ==
Rreshti 132:
 
[[Kategoria:Krishtërim]]
[[Kategoria:TurqiHistoria e Turqisë]]