Akinxhijtë: Dallime mes rishikimesh

Forcat akinxhi u drejtuan nga familje të caktuara. Familjet e njohura akinxhi ishin [[Familja Malkoçollu|Malkoçolli]], [[Turhan Bej|Turhanllë]], [[Ömerli]], [[Evrenozët]] dhe [[Mihalolli|Mihalli]]. Këto klane akinxhi ishin të përbërë kryesisht nga luftëtarë të fiseve [[Turkmenët|turkmene]] me një dinasti kryesore e cila rrjedh nga ghazitë luftëtare të sundimtarit të parë osman [[Osmani I|Osman I]]. Aventurierë, ushtarë të fatit, mercenarë, dervishë luftëtarë dhe civilë që kërkojnë pasuri dhe aventura gjithashtu do të bashkoheshin me gradat e bandave akinxhi.

 

 

Sistemi akinxhi kishte një rol të rëndësishëm në krijimin e perandorisë dhe zgjerimin e shpejtë të territoreve osmane në Evropë. Megjithëse sistemi akinxhi funksionoi shkëlqyeshëm nga shekujt 14-16, ai filloi të bjerë pas shekullit të 16-të. Duke filluar me kalorësinë nomade [[Tatarët|tatar]] dhe [[Nogajët|nogai]] të shekullit 16-17 nga [[Hanllëku e Krimesë]] shërbyen gjithashtu si akinxhijtë për Perandorinë Osmane. Pasi përparimi osman në Evropë u ndal, luftëtarët akinxhi u bënë të panevojshëm dhe pa ekonominë e plaçkës kjo klasë luftëtare u zbeh ngadalë. Pas modernizimit të ushtrisë osmane, klanet e fundit të njohura zyrtarisht akinxhi u shfuqizuan. Megjithatë, mbetjet e fundit të sistemit akinxhi ekzistonin deri në fund të shekullit 19 në krahinat e [[Ballkani]]t si luftëtarë [[bashi-bozuk]] (të parregullt).