[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
vNo edit summary
Rreshti 2:
'''Selefizmi''' është periudhë kohore e Islamit që nga [[dietari|dietarë]] të ndryshëm përkufizohet në mënyra të ndryhme. Këto pëtkufizime të dijetarëve të ndryshëm për nga esenca janë të njëjta mirëpo formulimi i tyre ndryshonë.
 
==Përkufizimi==
Në këtë kontekst [[Muhamed.S.R. el Buti]] jepë përkufizimin : "Me shprehjen selefizëm nënkuptojmë tre shekujt e parë nga jeta e Umetit Islam<ref>dr. [[Muhamed.S.R. el Buti]], në veprën e tij "[[Selefizmi periudhë kohore e begatshme, e jomedh'heb Islam]]" në faqen nr.9 </ref>. Po ashtu nga ky këndëvështrim edhe [[Abdulhamid Mahmudi]] për selefizmin thotë: "Të gjithë dijetarët janë unik se me shprehjen ''selef'' kanë për qëllim të gjithë sahabet, tabi-inët dhe tebei tabi-inët.<ref>dr. [[Abdulhamid Mahmudi]] në veprën e tij "[[Selefizmi, thirrje e shejh Muhamed Abdulvehabit]]",</ref>" Këto dy përkufizime dhe shumë përkufizime tjera themelore bazohen në hadithin e profetit Muhamet konkretisht në rradhën ku thuhet se : "''Njerëzit më të mirë janë në shekullin tim, pastaj ata që pasojnë pas tyre, pastaj ata që pasojnë pas tyre''." <ref>[http://www.bim.org.mk/medhhebi.asp Medh-hebi] nga [[Jusuf Zimeri]]</ref>
 
== Kuptimi i fjalës Selef në gjuhen shqipe ==
== Selefizmi ==
Fjala ''Selef'' në [[gjuha arabe|gjuhen arabe]] paraqitet si mbiemër (veti) i personave të cilët ju paraprinjë ngjarjeve. Fjala ''Selef'' i përgjegjet fjalës shqipe Kryepuntorë ku për punë mendohet në punë ideore.
 
== Historia dhe shpjegimet fetare mbi Selefin ==
== Grupi i Selefistve==
gjuhësNë gjuhën arabe ai (Selefizmi) është një atribuim tek ai i cili ka
paraprirë, domethënë ka kaluar. Kështu, është thënë për atë që ka kaluar, “Ai është Salif” (ai ka paraprirë). Nëse njeriu ka paraprirë në diçka, në arabishtë thuhet për të se ai e ka paraprirë atë. Kështu në hadithin ku thuhet ''”Ti e ke pranuar Islamin në mirësinë që ke pasur më parë (eslefte)”'' – nënkuptonë atë që vijonte nga e mëparëshmja.
 
Në Fe personat e tillë paraqiten si Selefist, si një grup i veçantë i njerëzve të profetit Muhamed dhe e llogarisin vetën si ndjeksit më të dëlirë të rrugës së profetit. Në këtë grup hynë Imamët e Tabi’unëve (brezi i dytë pas Sahabëve) dhe ata që erdhën pas tyre (Tabi’u-Tabi’ijnët, brezi i tretë që erdhi pas Sahabëve).
 
Për të shpjeguar strukturen e këtij grupi nga fetarët përdoret shprehja arabe ''es-Selefus-Salih'' që në shqip d.m.th ''të Parët tanë të Mirë'' , shprehje e cila varrësishtë nga përkufizimi mund të ketë kuptime të ndryshme, ndërsa për të treguara strukturen ndër kohëra, koha ndahet në breza.
 
Kështu nëse kjo shprehje përdoret e pa përkufizuar apo më mirë të temi e pa caktuar atëherë nënkuptonë vetëm tre breza të caktuar. Në brezin e parë hynë shokët e profetit Muhamed që në arabisht quhen Sahabë, pasuesit e shokëve të profetit d.m.th brezit i dytë në arabishtë thirren ''Tabi’unët'' ndërsa pasuesit e brezit të tretë të quajtur Tabi’u Tabi’unët (pasuesit e pasuesve të shokëve të profetit Muhamed)
 
Studiuesit e fesë me këtë e shpjegojnë edhe hadithin që thotë: “Më të mirët nga njerëzit janë
brezi im, pastaj ata që vijnë pas tyre dhe pastaj ata që vijnë pas tyre.”
 
Imamë të njohur nga brezi i pasuesve d.m.th nga Tabi’unët janë dy Seidët, esh-Sha’bij, Ikrimah dhe Muxhahid, ndërsa nga brezi i tretë janë të njohur katër Imamët (Ahmed bin Hanbel, Malik bin Enes, Muhamed bin Idris esh-Shafi’ij dhe Ebu Hanijfe, el-Euza’ij), dy Hamadët (Hamad bin Selemeh
dhe Hamad bin Zejd), dy Sufjanët (Sufjan eth-Theurij dhe Sufjan bin Ujejneh), Lejth bin Sa’d, Ebu Ubejd el-Kasim bin Selam, el-Bukharij, Muslim.
 
Sa për Selefizmin, çështja e tij është e qartë; nga aspekti i
gjuhës arabe ai (Selefizmi) është një atribuim tek ai i cili ka
paraprirë, domethënë ka kaluar. Kështu, është thënë për atë
që ka kaluar, “Ai është Salif” (ai ka paraprirë). Nëse njeriu ka
paraprirë në diçka, thuhet për të se ai e ka paraprirë atë. Dhe
në hadith,”Ti e ke pranuar Islamin në mirësinë që ke
pasur më parë (eslefte)” – duke nënkuptuar atë që vijonte
nga e mëparëshmja.
Kurse në Fe ata janë grupi i veçantë i njerëzve të Profetit, sal-
Allahu alejhi ue sel-lem, dhe më të dëlirë nga ndjekësit e tij. Ata
(Selefët) janë të gjithë ata që e ndoqën nga pas Profetin, sal-
Allahu alejhi ue sel-lem, në gjurmët e tij, nga shokët e tij,
Imamët e Tabi’unëve (brezi i dytë pas Sahabëve) dhe ata që
erdhën pas tyre (Tabi’u-Tabi’ijnët, brezi i tretë që erdhi pas
Sahabëve).
Pra, kur termi es-Selefus-Salih (të Parët tanë të Mirë) përdoret
në kuptimin e pakufizuar atëherë, ai i përket vetëm tri
brezave të zgjedhur që janë: Shokët (Sahabët) e Profetit, sal-
Allahu alejhi ue sel-lem, pastaj Tabi’unët (brezi i dytë pas
Sahabëve), dhe pastaj Tabi’u Tabi’unët (brezi i tretë pas
Sahabëve). Ky është kuptimi që studiuesit e Fesë nga mesi i
dijetarëve i japin hadithit: “Më të mirët nga njerëzit janë
brezi im, pastaj ata që vijnë pas tyre dhe pastaj ata që
vijnë pas tyre.” Ky është kuptimi që i është dhënë këtij
hadithi dhe të gjithë haditheve të tjerë të saktë të Profetit, sal-
Allahu alejhi ue sel-lem, që kanë të njëjtin kuptim.
Imamët e Selefizmit pas Shokëve të Profetit, sal-Allahu alejhi
ue sel-lem, nga Tabi’unët janë ata si: dy Seidët, esh-Sha’bij,
Ikrimah dhe Muxhahid.
Imamët e Selefizmit nga Tabi’u Tabi’unët – brezi që erdhi
pas Tabi’unëve - janë ata si: katër Imamët (Ahmed bin
Hanbel, Malik bin Enes, Muhamed bin Idris esh-Shafi’ij dhe
Ebu Hanijfe), el-Euza’ij, dy Hamadët (Hamad bin Selemeh
dhe Hamad bin Zejd), dy Sufjanët (Sufjan eth-Theurij dhe
Sufjan bin Ujejneh), Lejth bin Sa’d, Ebu Ubejd el-Kasim bin
Selam, el-Bukharij, Muslim dhe kushdo që ishte në rrugën e
tyre sepse padyshim që ata janë Imamët e Selefus-Salih (të
Parët tanë të Mirë).
Dijeni, Allahu ju bekoftë, se askush nga njerëzit e çdo kohe
apo të çdo vendi nuk e ka themeluar Selefizmin. Ai nuk u