[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
Rreshti 14:
Këto teorema i dhanë fund një gjysmë shekulli përpjekjesh të kota (përpjekje që filluan me punimet e [[Frege]] dhe që arritën kulmin te [[Principia Mathematica]] dhe formalizmi i [[Hilbert]]) për të gjetur një bashkësi aksiomash të mjaftueshme për tërë matematikën. Nga teoremat e paplotsueshmërisë, gjithashtu rrjedh që jo te gjitha çështjet matematikore janë të kompjutueshme.
 
Intuitivisht, ideja bazë që qëndron në thelb të teoremës së paplotsueshmërisë nuk është e vështirë për tu kuptuar. Në thelb Gödel ndërtoi një formulë, që është e paprovueshme në një sistem formal të dhënë. Nëse formula do të ishte e provueshme atëhere ajo do te ishte e rremerremë; gjë që bie në kontradiktë me faktin që në një sistem konsistent, pohimet e provueshme janë gjithnjë të vërteta. Kështu gjithmonë mund të gjendet të paktën një pohim i vërtetë, por i paprovueshëm. Me fjalë të tjera, për çdo bashkësi aksiomash mbi aritmetikën, ekziston një formulë aritmetike, por që nuk është e provueshme në atë sistem. Megjithatë, që t’i kthjellonte këto koncepte, nevojitej që Gödel të zgjidhte disa çështje teknike (si psh. kodimin e pohimeve, provave dhe vetë konceptit të provueshmërisë, në numra natyrorë). Gjë të cilën ai e zgjidhi duke përdorur një proces që njihet si [[Gödel numbering|numërimi i Gödel]].
 
Pasi mbrojti disertacionin e dytë në [[1932]] në Universitetin e Vjenes, në 1933 Gödel u bë një Privatdozent (lektor pa pagesë) po atje. Ardhja e Hitlerit në pushtet në 1933 në Gjermani pati pak efekt në jetën e Gödel, sepse atij nuk i interesonte politika. Por ama, vrasja në 1936 e Moritz Schlick (seminari i të cilit për herë të parë ngriti interesin e Gödel në logjikë) nga një student me të meta mendore e preku shumë Gödel. Kjo vrasje shkaktoi krizën e parë mendore te Gödel.