[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
v eshte perkthy
Rreshti 63:
== Gramatika ==
 
Kategoritë e gramatikës së Shqipes janë shumë të afërme me gjuhët e tjera Evropiane. EmratEmnat tregojnë dukshëm gjininë, numrin, dhe tri apo katër rasa. Një tipar i pazakonshëm është që emrat ndryshohen më tutje me prapashtesa për të treguar domethënien e caktuar apo pacaktuar: bukë, buka. Mbiemrat-përveç numëror dhe disa shprehje të caktuara sasie-dhe emrat e varur përcjellin emrin të cilin e modifikojnë; dhe ata janë të shquar në kërkimin e pjezës që i përcjell ata që pajtohen me emrin. Andaj, në “një burrë i madh, modifikohet nga i madh, i cili paraprihet nga i, i cili pajtohet me termin për “njeri”; gjithashtu në “dy burra të mëdhenj”, mëdhenj, forma mashkullore e shumësit nga i madh, përcjellë emrin burra dhe paraprihet nga një pjesëz që pajtohet me emrin. Foljet kanë numrin dhe një llojllojshmëri të formave të gjetura në Frëngjisht apo Italisht dhe janë mjaft të parregullta në formimin e rrënjëve të tyre. Shumësat e emrit po ashtu janë të dukshëm për parregullsitë në një numër të madh të tyre. Kur të definohet një emër apo një i marrur si i njohur është kundrinori i drejtë, një përemër në rastin e vërtetë që përsëritë këtë informacion po ashtu duhet të futet në shprehjen e foljes; p.sh. I-a dhashë librin atij drejtpërdrejtë është “him-it I-gave the-book to-him, e cila në Anglishten standarde do të ishte “I gave the book to him.”Në përgjithësi, gramatika dhe dallimet formale të Shqipes na kujtojnë Greqishten moderne dhe gjuhët e Romantizmit, veçanërisht Rumun. Tingujt sugjerojnë Hungarishten apo Greqishten, por Gegërishtja me zanoreve hundore tingëllon si karakteristike.
 
== Fjalori dhe Kontaktet me gjuhët e tjera ==