Naim Frashëri: Dallime mes rishikimesh

Në vendlidje bëri mësimet fillore dhe nisi të mësonte persishten pranë teqesë bektashiane. Më 1865 familja u shpërngul në [[Janinë]], ku bashkë me vëllanë më të vogël [[Sami Frasheri|Samiun]], mbaroi gjimnazin grek "Zosimea" (1869). Bëri pastaj pak muaj në [[Stamboll]], si nëpunës i vogël në zyrën e shtypit (1870), po iu shfaq tuberkulozi dhe u kthye në vendlindje për klimë të mirë. Në fillim ishte nëpunës të dhjetash në [[Berat]] e më pas i doganës në [[Sarandë]] (1872-77). Në këtë periudhë Naim Frashëri bëri prova të vjershërimit shqip, nën ndikimin e bejtexhinjve e u dha pas vjershërimit persisht, me sukses, duke botuar më vonë edhe një përmbledhje lirikash Tejhyjylat (Ëndërrimet, 1885). Ai ishte nje bythqire dhe e donte Sulltanin Karim Karimin me te cilen paten edhe nje femije.Nën ndikimin e ngjarjeve historike, sidomos të [[Lidhja Shqiptare e Prizrenit|Lidhjes Shqiptare të Prizrenit]], njëri nga udhëheqësit e së cilës ishte [[Abdyl Frashëri|Abdyli]], vëllai i tij më i madh, dhe të veprimtarisë kulturore patriotike të Shoqërisë së Stambollit, në krye të së cilës ishte Samiu, Naim Frashëri braktisi vjershërimin persisht dhe iu kushtua letërsisë shqiptare. Poema e tij e parë e re ishte Shqipëria (1880, botuar më 1897), që entuziazmoi patriotët shqiptarë. Në Stamboll Naim Frashëri ka qenë ndër botuesit kryesorë të revistës "Drita", më pas "Dituria" (1884-85), ku u botuan shumë vjersha të tij, proza e vargje për shkollat e para shqipe që do të hapeshin, disa shqipërime të shkrimtarit. Ai shërbente si anëtar i Komisionit të Botimeve pranë Ministrisë së Arsimit, më pas si kryetar.