Ligji i Faradeit: Dallime mes rishikimesh

Forca elektromotore e induktuar në një përcjellës jepet nga <math> \mathcal{E} = -\int E* dl</math>. Nga ana tjetër lidhja e induksionit të fushës magnetikë me fluksin magnetik jepet nga <math> \Phi_B = \int B*ds </math>. Tani nga rezultatet eksperimentale dihet se lidhja e fem me fluksin e fushës magnetike jepet nga <math> \mathcal{E} = - {{d\Phi_B} \over dt}</math>. Duke zëvendësuar forcën elektromotore dhe fluksin e fushës magnetikë në formulën e fundit arrimë në përfundimin së <math> \int E * dl = -d/dt \int B*ds </math>. Ky është ligji i Faradeit për një përcjellës stacionar në një fushë magnetikë që ka varësi në kohë. Forma e mësipërme është forma integrale e ligjit të Faradeit. Për të marrë formën diferenciale të ligjit duket të zbatojmë [[teoremën e Stouks]] në anën e majte të relacionit të mësipërm. Në këtë mënyre në arrijmë që të kthejmë një integral konturi rreth një trajektoreje të mbyllur në një integral mbi një sipërfaqe. Duhet theksuar se normalja mbi sipërfaqen përcaktohet nga drejtimi i konturit. Ligji i Faradeit në formë diferenciale jepet nga <math>\nabla\times \mathbf{E}(\mathbf{r},\ t) = -\frac{\partial \mathbf{B}(\mathbf{r},\ t)}{\partial t},</math>. Kjo formë e ligjit të induksionit është e sakte për rastin e një pikë stacionare në një medium që është në prehje. Forma e mësipërme e ligjit të Faradeit është një nga kater [[ekuacionet e Maksuellit]] për një përcjellës në prehje.

 

 

 

 

==Shikoni gjithashtu==

{{reflist}}

 

 

==Lidhje te jashtme==