Petro Nini Luarasi: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
Bet 0 (diskuto | kontribute)
vNo edit summary
Rreshti 1:
'''Petro Nini Luarasi''' ([[1865]] - [[17 Gusht]] [[1911]])
 
I biri i Nin Petro Kostallarit. Veprimtar i Rilindjes Kombëtare, publicist e pedagog, Mësues e Popullit. Lindi në Luaras të Kolonjës në një familje muratori. Ishte nxënës në shkollën e Qestoratit të [[Koto Hoxhi]]t. Punoi si mësues në fshatrat e Kolonjës, ku u mësonte fëmijëve fshehurazi gjuhën shqipe dhe përgatiti një grup shokësh si mësues. Më [[1887]] hapi në [[Ersekë]] shkollën e parë shqipe dhe pak më vonë ([[1892]]-[[1893]]) shkollat shqipe në krahinën e Kolonjës e të Vakëfeve, punoi si drejtor dhe mësues i Mësonjëtores së parë shqipe të Korçës dhe më vonë i shkollës së Negovanit ([[1909]]-[[1911]]). Në emigracion, në Amerikë ([[1904]]-[[1908]]) mori pjesë gjallërisht në lëvizjen kombëtare, ishte nismëtar i shoqërive patriotike '''"Mall i mëmëdheut'''" dhe '''"Pellazgu'''", i krijimit të komiteteve të fshehta për lirinë e Shqipërisë. Ishte delegat në '''[[Kongresi i Manastirit|Kongresin e Manastirit''']] (1908). Për veprimtarinë patriotike, arsimore e shoqërore u përndoq nga xhonturqit dhe Patrikana e Stambollit. Vdiq i helmuar prej tyre në Ersekë, më [[17 gusht]] [[1911]].
'''([[1865]] - [[17 Gusht]] [[1911]])'''
 
Bashkëpunoi në organet '''"Bashkimi i kombit'''" ([[Manastiri|Manastir]] [[1909]]-[[1910]]), ku qe dhe redaktor, në ''"Drita''" (Sofje, [[1907]]-[[1908]]), në '''"Kombi'''" (Boston, [[1908]]), në '''"Liria'''" (Selanik, 1909-1910) ku botoi shkrime publicistike, pedagogjike dhe poezi. Në veprën politike ''"Mallkimi i shkronjave shqipe dhe çpërfolja e shqiptarit''" (Manastir, 1911) mbrojti të drejtën e popullit shqiptar për kulturën e vet kombëtare. Propagandoi një nga idetë qendrore të Rilindjes:
I biri i Nin Petro Kostallarit. Veprimtar i Rilindjes Kombëtare, publicist e pedagog, Mësues e Popullit. Lindi në Luaras të Kolonjës në një familje muratori. Ishte nxënës në shkollën e Qestoratit të [[Koto Hoxhi]]t. Punoi si mësues në fshatrat e Kolonjës, ku u mësonte fëmijëve fshehurazi gjuhën shqipe dhe përgatiti një grup shokësh si mësues. Më 1887 hapi në [[Ersekë]] shkollën e parë shqipe dhe pak më vonë (1892-1893) shkollat shqipe në krahinën e Kolonjës e të Vakëfeve, punoi si drejtor dhe mësues i Mësonjëtores së parë shqipe të Korçës dhe më vonë i shkollës së Negovanit (1909-1911). Në emigracion, në Amerikë (1904-1908) mori pjesë gjallërisht në lëvizjen kombëtare, ishte nismëtar i shoqërive patriotike '''Mall i mëmëdheut''' dhe '''Pellazgu''', i krijimit të komiteteve të fshehta për lirinë e Shqipërisë. Ishte delegat në '''Kongresin e Manastirit''' (1908). Për veprimtarinë patriotike, arsimore e shoqërore u përndoq nga xhonturqit dhe Patrikana e Stambollit. Vdiq i helmuar prej tyre në Ersekë, më 17 gusht 1911.
 
Bashkëpunoi në organet '''Bashkimi i kombit'''(Manastir 1909-1910), ku qe dhe redaktor, në ''Drita'' (Sofje, 1907-1908), në '''Kombi''' (Boston,1908), në '''Liria''' (Selanik, 1909-1910) ku botoi shkrime publicistike, pedagogjike dhe poezi. Në veprën politike ''Mallkimi i shkronjave shqipe dhe çpërfolja e shqiptarit'' (Manastir, 1911) mbrojti të drejtën e popullit shqiptar për kulturën e vet kombëtare. Propagandoi një nga idetë qendrore të Rilindjes:
::''bashkimin në luftë për lirinë e Shqipërisë pavarësisht nga besimi fetar''.