Alfred Adler

Alfred Adler (7 shkurt 1870 - 28 maj, 1937) ishte një mjek austriak mjekësore, psikolog dhe themelues i shkollës individuale të psikologjisë. Në bashkëpunim me Sigmund Freud dhe një grup i vogël nga kolegët e Frojdit, Adler ishte në mesin e bashkë-themeluesit e lëvizjes psikoanalitike si një anëtar kryesor i Shoqërisë psikoanalitike Vjenë. Ai ishte figura e parë e madhe për t'u shkëputur nga psikoanalizës për të formuar një shkollë e pavarur e psikoterapi dhe teori e personalitetit. Kjo ishte pas ideve të Frojdit Adler deklaruar si shumë të kundërt, duke çuar në një ultimatum për të gjithë anëtarët e Shoqërisë (që Frojdi kishte shepherded) të heqë Adler ose të dëbohet, disavowing drejtën për të mospajtimit (Makari, 2008). Pas kësaj ndarje, Adler do të vijë për të pasur një efekt të madh, të pavarur në disiplinat e këshillimit dhe psikoterapi si ata zhvilluar gjatë rrjedhës së shekullit të 20 (Ellenberger, 1970). Ai ndikuar dukshëm në shkollat e figurave të mëvonshëm të psikoterapisë si Rollo maj, Viktor Frankl, Abraham Maslow dhe Albert Ellis. Shkrimet e tij i parapriu, dhe ishin në përputhje me herë për çudi, më vonë neo-njohuri frojdian të tilla si ato të evidentuar në veprat e Karen Horney, Harry Stack Sullivan dhe Erich Fromm.

Adler theksoi rëndësinë e barazisë në parandalimin e formave të ndryshme të fitopatologji, dhe mbështetën zhvillimin e interesit shoqëror dhe strukturave demokratike të familjes për rritjen e fëmijëve. Koncepti i tij më i famshëm është komplekse inferioritetit i cili flet për problemin e vetë-respekt dhe efektet e saj negative në shëndetin e njeriut (p.sh. prodhuar ndonjëherë një epërsi paradoksale përpiqet). Theksin e tij në dinamikën e pushtetit është rrënjosur në filozofinë e Niçes. Adler argumentuar për holism, duke e parë individuale holistically jo reductively, kjo e fundit po lente dominante për shikimin e psikologjisë njerëzore. Adler ishte gjithashtu në mesin e parë në psikologji për të argumentuar në favor të feminizmit bën rast se dinamika e pushtetit midis burrave dhe grave (dhe shoqata me mashkullorësi dhe feminitet) janë thelbësore për të kuptuar psikologjinë e njeriut (Connell, 1995). Adler është konsideruar, së bashku me Freud dhe Jung, të jetë një nga tri figurat themelues i psikologjisë thellë, e cila thekson pa ndjenja dhe psychodynamics (Ellenberger, 1970; Ehrenwald, 1991).

Jeta e hershme

Alfred Adler ishte fëmija i tretë dhe djali i dytë i një tregtari hebre kokërr dhe gruaja e tij. Më parë, ai i zhvilluar rakit, i cili mbahet prej tij derisa ai ishte duke ecur katër vjet e vjetër. Ai thuajse vdiq nga pneumonia, kur ai ishte pesë dhe ai ishte në këtë moshë se ai vendosi të jetë një mjek.

Alfred ishte një aktiv, fëmija popullor dhe një nxënës mesatar i cili ishte i njohur edhe për qëndrimin e tij konkurrues ndaj vëllait të tij të vjetër, Sigmund.

Në 1895 ai mori një diplomë mjekësore nga Universiteti i Vjenës. Gjatë viteve të tij të kolegjit, ai u bë bashkangjitur me një grup studentësh socialiste, ndër të cilat ai e gjeti gruan e tij-për-të, Raissa Timofeyewna Epstein, një intelektual dhe aktivist shoqëror nga Rusia që studiojnë në Vjenë. Ata u martuan në 1897 dhe kishte katër fëmijë, dy prej të cilëve u bë psikiatërve.

Ai filloi karrierën e tij mjekësore si një okulist, por ai kaloi shpejt nga praktika e përgjithshme, e themeluar zyrën e tij në një pjesë më të ulët në klasë të Vjenës, të gjithë nga Prater, një kombinim amusement park dhe cirk. Klientët e tij përfshinte njerëz cirk, dhe kjo ka qenë sugjeruar [2] që e forta dhe të dobëta të pazakontë interpretues çoi në spjegimin e tij në "inferiorities organ" dhe "kompensim".

Alfred Adler ishte gjithashtu një ithtar herët për SHBA-Partia liberal.

Adler dhe Frojdi

Në 1902 Adler marrë një ftesë nga Sigmund Freud për t'u bashkuar me një grup joformal diskutim që përfshinte Rudolf Reitler dhe Wilhelm Stekel. Ata u takuan rregullisht në mbrëmjet e mërkurë në shtëpinë e Frojdit, me anëtarësimin e zgjeruar me kalimin e kohës. Ky grup ishte fillimi i lëvizjes psikoanalitike (Mittwochsgesellschaft ose "Shoqëria e mërkurë"). Një kohë të gjatë që shërben anëtar i grupit, Adler u bë President i Shoqërisë psikoanalitike Vjenë tetë vjet më vonë (1910). Ai mbeti një anëtar i Shoqërisë deri 1911 kur ai dhe një grup prej përkrahësve të liruar zyrtarisht, e parë e madhe e psikoanalizës dissenters frojdiane (mësipërm ndarë njohur Carl Jung në 1914). Ky largim i përshtatshëm si Frojdi dhe Adler që ata kishin rritur të pëlqejnë njëri-tjetrin. Gjatë shoqatë e tij me Frojd, Adler shpesh ruajtur idetë e tij që shpesh kundërta nga e Frojdit. Ndërsa Adler është përmendur shpesh si një "nxënës të të Frojdit", në fakt kjo nuk ishte e vërtetë, ata ishin kolegët e tyre. Në 1929 Adler tregoi një gazetar me Herald New York një kopje të kartolinë shuar që Frojdi i kishte dërguar atij në vitin 1902. Ai donte të provojë se ai kurrë nuk kishte qenë një dishepull i Frojdit, por më tepër se Frojdi kishte kërkuar atë nga të ndajnë idetë e tij.

Adler themeluar Shoqata e individuale Psikologji në 1912 pas shpërbërjes së tij nga lëvizjes psikoanalitike. Adler e grupit fillimisht përfshinte disa pasues Nietzschean ortodoks (i cili besonte se idetë Adler për pushtet dhe inferioritetit ishin më afër Nietzsche se ishin Frojdit). Armiqësi e tyre mënjanë, Adler ruajti një admirim të përjetshëm të ideve të Frojdit mbi ëndrrat dhe merita e tij për krijimin e një qasje shkencore për shfrytëzimin e tyre klinike (Fiebert, 1997). Megjithatë, edhe me interpretimin ëndërr, Adler e kishte vetë qasja e tij teorike dhe klinike. Dallimet kryesore në mes të Frojdit Adler dhe u përqendrua në pretendimin se Adler fushën sociale (e jashtme) është aq e rëndësishme për të psikologjisë si është fushën e brendshme (interiority). Dinamika e pushtetit dhe kompensimit të zgjasë përtej seksualitetin dhe arenë e gjinisë dhe politikës janë konsideratat e rëndësishme që shkojnë përtej dëshirës seksuale. Përveç kësaj, Frojdi nuk e ndajnë bindjet socialiste të Adler. Biografia e Trocki e përmend diskutimet e tij ka me Alfred Adler në Vjenë.

Shkolla Adlerian

Pas shpërbërjes Adler nga Frojdi, ai arriti suksese të konsiderueshme dhe i famshëm në ndërtimin e një shkollë e pavarur e psikoterapi dhe një teori unike personalitet. Ai udhëtoi dhe leksione për një periudhë prej 25 viteve të promovuar qasjen e tij të orientuar shoqërisht. Synimin e tij ishte për të ndërtuar një lëvizje që do të kundërshtarit, edhe zë vendin, të tjerët në psikologji, duke argumentuar për integritetit tërësor të mirë psikologjike që me atë të barazisë sociale. Adler përpjekjet u ndërprenë nga Lufta e Parë Botërore, gjatë së cilës ai shërbeu si një mjek me të ushtrisë austriake. Pas-luftës, ndikimi i tij u rrit shumë. Në 1930, ai krijoi një numër të klinikave drejtimin e fëmijës. Nga 1921 e tutje, ai ishte një pedagog të shpeshta në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara, duke u bërë një profesor vizitor në Universitetin Kolumbia në vitin 1927. Metodat e trajtimit klinik e tij për të rriturit kishin për qëllim me qëllim zbulimin e fshehur të simptomave duke përdorur funksionet terapeutik njohuri dhe kuptim.

Adler ishte i shqetësuar me tejkalimin e superioritetit / dinamik inferioritetit dhe ishte një nga psychotherapists parë të hidhni shtrat analitik në favor të dy karrige. Kjo lejon clinician dhe pacientit për t'u ulur së bashku më shumë ose më pak si të barabartë. Klinikisht, metodat Adler nuk janë të kufizuara për trajtim pas-fantazi por shtrihen në fushën e parandalimit nga preempting probleme në të ardhmen e fëmijës. Strategjitë e parandalimit të përfshijnë inkurajimin dhe nxitjen e interesit shoqëror, që u përkasin, dhe një ndryshim kulturor brenda familjeve dhe komuniteteve që të çon në zhdukjen e pampering dhe neglizhimi (dënim sidomos trupor). Popullariteti Adler ishte lidhur me optimizëm krahasuese dhe comprehensibility e ideve të tij. Ai shpesh ka shkruajtur për laik publik ndryshe nga Freud dhe Jung, i cili u rrekën të shkruajnë pothuajse ekskluzivisht për një audiencë akademik. Adler gjithmonë ruhet një qasje pragmatike që është detyrë e-oriented. Këto "detyra" Jeta "janë profesion / punë, shoqëri / miqësi, dhe dashuri / seksualiteti. Suksesi i tyre varet nga bashkëpunimi. Detyrat e jetës nuk duhet të konsiderohen në izolimin që, si Adler shkëlqyeshëm komentoi, "ata hedhin ndër-dritat në një tjetër". [3]

Në librin e tij bestselling, Man's Search for Meaning, Dr Viktor E. Frankl në krahasim tij "Shkolla e tretë vjenez Psikoterapia" (pas Frojdit dhe shkollat Adler e) për analizë Adler's:

    Sipas logotherapy, përpiqet për të gjetur një kuptim në një të jetës është forca kryesore motivues në njeri. Kjo është arsyeja pse unë flas e do të thotë në kontrast të parimit "kënaqësi" (ose, siç mund të kemi edhe atë afat, do të për të mira) mbi të cilën psikoanalizës frojdian është qendror, si dhe në kontrast me të në pushtet theksuar nga psikologjisë Adlerian.

Emigracioni dhe vdekje

Në fillim të viteve 1930, pasi shumica e klinikave austriak Adler ishin mbyllur për shkak të trashëgimisë së tij hebreje (edhe pse ai kishte konvertuar në krishterimin), Adler la Austri për një rang profesori në Kolegjin Long Island të Mjekësisë në SHBA. Adler vdiq nga një atak në zemër në Aberdeen, Skoci gjatë një turneu leksion në 1937. Në atë kohë ishte një goditje për ndikimin e ideve të tij edhe pse një numër i tyre u morën nga neo-Freudians. Nëpërmjet punës së Dreikurs Rudolf në Shtetet e Bashkuara dhe shumë pasues të tjerë në mbarë botën, idetë dhe qasjet Adlerian mbeten të forta dhe të besueshme më shumë se 70 vjet pas vdekjes së Adler.

Rreth botës ka organizata të ndryshme promovimin Adler orientimin drejt mendor dhe mirëqenien sociale. Këto përfshijnë Komitetin Ndërkombëtar Veror Adlerian Shkolla dhe Institute (ICASSI), Amerikës së Veriut Shoqëria për Adlerian Psikologji (NASAP) dhe Shoqatës Ndërkombëtare për Psikologjinë Individuale. Mësimdhënia institutet dhe programet ekziston në Austri, Kanada, Angli, Gjermani, Greqi, Izrael, Itali, Japonia, Letonia, Zvicra, Shtetet e Bashkuara, Jamaica, Peru, dhe Uells.

Parimet themelore

Adler u ndikuar nga idetë e mendor ndërtimin Vaihinger filozofit Hans (Filozofia e sikur / Philosophie des Als Ob) dhe letërsisë e Dostoevsky. Edhe pse ende një anëtar i Shoqërisë psikoanalitike Vjenë ai ka zhvilluar një teori e inferioritetit organike dhe kompensim që ishte prototip për nga ana e tij më vonë të phenomenology dhe zhvillimin e konceptit të tij të famshëm, komplekse inferioriteti.

Adler ishte ndikuar edhe nga filozofitë e Immanuel Kant, Friedrich Nietzsche, Rudolf Virchow dhe burrë shteti Jan Smuts (i cili shpikur termin "holism"). Shkolla Adler së, i njohur si "Psikologjia Individuale" një referencë e misterioze për të pandashmërinë kuptimin latin individuus, një mandat për qëllim të theksoj holism-është edhe një psikologji sociale dhe komunitetit si dhe një psikologji thellësi. Adler ishte një avokat në fillim të psikologjisë për parandalimin dhe theksoi trajnimin e prindërit, mësuesit, punëtorët social dhe kështu me radhë në metodat demokratike që të lejojë një fëmijë për të ushtruar pushtetin e tyre me vendim të arsyetuar duke bërë bashkë-veprojnë ndërsa me të tjerët. Ai ishte një idealist sociale, dhe ishte i njohur si një socialist në vitet e tij e hershme të shoqatës me psikoanalizës (1902-1911). Besnikëri e tij për të marksizmit i shpërndarë me kalimin e kohës (ai mbajti idealizëm sociale Marksi ende është distancuar veten nga teoritë ekonomike të Marx's).

Adler (1938) ishte një njeri shumë pragmatik dhe besonte se mund të vënë njerëzit e bëjnë përdorimin praktik të njohuritë e psikologjisë. Ai kërkoi që të ndërtojnë një lëvizje shoqërore të bashkuar nën parimet e "Gemeinschaftsgefuehl" (ndjenja e komunitetit) dhe interes shoqëror (veprimet praktike që janë të ushtrohet për të mirë sociale). Adler ishte gjithashtu një mbështetës e hershme të feminizmit në psikologji dhe botës sociale, duke besuar se ndjenja e superioritetit dhe inferioritetit u gjinore shpesh dhe shprehu symptomatically në stile karakteristike mashkullore dhe femërore. Këto stile të mund të formojnë bazën e kompensimin e psikike dhe të çojë në vështirësi të shëndetit mendor. Adler gjithashtu foli për "ruajtjen e tendencave" dhe sjellje nevrozës kohë para se të Anna Freud shkruan për të njëjtën dukuri në librin e saj Ego dhe Mekanizmat e Mbrojtjes.

Adler e qasjes në personalitet

Libri i Adler-së, nervösen Über den Charakter (Character nevrozës) përcakton më parë idetë e tij kryesore. Ai argumentoi se personalitetit të njeriut mund të shpjegohet teleologically, fillesat e veçantë e dominuar nga qëllimi udhëzuese të ideal të pandërgjegjshme individit për të kthyer vetë ndjenjës së inferioritetit të superioritetit (ose më mirë tërësisë). Dëshirat e idealit vetë u kundërshtoi nga kërkesat sociale dhe etike. Nëse faktorë korrigjues u shpërfillur dhe individuale mbi-kompensohen, pastaj një kompleks inferioriteti do të ndodhë, inkurajimin rreziku i individit bëhet egocentrik, e pushtetit uritur dhe agresive ose më keq. Mjete të përbashkëta terapeutike përfshijnë përdorimin e humorit, raste historike, dhe paradoksale urdhrat.

Psikodinamika dhe teleologjia

Adler besonte se psikologjia e njeriut është psikodinamika në natyrë, por ndryshe nga e Frojdit metapsikologjia thekson se kërkesat e instinktuale, psikologjinë e njeriut është e drejtuar nga qëllimet dhe ushqyer nga një forcë krijuese ende i panjohur. Ashtu si instinktet e Frojdit, qëllimet fiktive Adler janë kryesisht pa ndjenja. Këto qëllime janë një "teleologjik funksion". Constructivist Adlerians, e influencuar edhe nga neo-ide kantian dhe Nietzschean, i shohin këto "teleologjik" objektivat si "fictions" në kuptimin që Hans Vaihinger foli (fictio). Zakonisht ka një qëllim përfundimtar imagjinar që mund të deshifruar së bashku e nën-objektivave të panumërta. Inferioritetit / dinamik epërsi është vazhdimisht në punë nëpërmjet formave të ndryshme të kompensimit dhe mbi-kompensim. Për shembull, në anorexia nervosa qëllimi përfundimtar është që të rremë "të jetë krejtësisht i hollë" (overkompensat mbi bazën e një ndjenjë të inferioritetit). Prandaj, qëllimi përfundimtar rremë mund të shërbejë një funksion persecutory që është gjithnjë në i pranishëm në subjektivitet (edhe pse e saj gjurmë burimet janë zakonisht pa ndjenja). Objektivin përfundimtar të qënit "hollë" është fiktiv megjithatë që nga ajo kurrë nuk mund të arrihet subjektive.