Versioni i datës 28 dhjetor 2009 15:25 redakto Amaro (diskuto \| kontribute) Përdorues automatikisht të kontrolluar, Redaktorët, Kontrolluesit 1.578 edits No edit summary ← Redaktim më i vjetër		Versioni i datës 28 dhjetor 2009 15:25 redakto zhbëje Amaro (diskuto \| kontribute) Përdorues automatikisht të kontrolluar, Redaktorët, Kontrolluesit 1.578 edits No edit summary Ndryshimi më pas →
Rreshti 13: Ajo nuk është një figurë që pikturohej si rezultat i pasqyrimit të çastit, të modelit ballëpërballë, por është një figurë e rindërtuar në memorjen e artistit ku psikologjia dhe gjendja shpirtërore e njerëzve të trevës së tij janë shumë më të forta se pamja e tyre e jashtme. Sillni në kujtesë pikturën “Refugjatët”, “Malësori”, “Vajza gjakovare”, “Dasma gjakovare”, “Lojërat popullore”, “Azem Galica dhe luftëtarët”. Ata nuk janë thjesht figura, por shpirtëra të figuratizuar sipas kujtesës dhe shpërthim i emocioneve të artistit mbi ta. Nuk duhet të nisemi aspak nga përdorimi i kostumit kombëtar as nga motivet e historisë së hershme apo fshatareske, por nga ajo çka transmetojnë e interferojnë personazhet, lëvizjet, sytë, duart, pozicionet, hedhjet e hapat e këmbëve, ngjyrat, sfondi i errët dhe kujtesa e artistit. Në këtë kuptim Abdurrahim Buza nuk mund të quhet piktor primitiv, por plotësisht piktor i parë individual, modern, i pangjashëm, i pakrahasueshëm shqiptar i shek. XX dhe ajo çka është më e rëndësishmja pikturoi në këtë formë nën hundën e madhe të komunizmit të rrezikshëm, falë kjo zgjuarësisë e talentit të piktorit, por edhe tolerancës së atij pushteti ndaj rastit BUZA. Burimi:[[Gazeta Shekulli]]

Abdurrahim Buza: Dallime mes rishikimesh