Nostra Ætate: Dallime mes rishikimesh

[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
vNo edit summary
Rreshti 1:
'''Nostra aetate''' (nga [[Latinishtja|lat.]] ''koha jonë'') është një shpallje e njenjë prej dokumenteve të [[Këshilli i dytë Vatikanor|Këshillit të dytë Vatikanor]] të [[Kisha katolike romake|kishës katolike romake]]. Kjo deklaratë (qartësim) u miratua nga 2.221 peshkopë (dhe 88 kundër) dhe u botua me [[28 tetor]] [[1965]]. Në këtë deklaratë trajtohet mirëkuptimi ndërfetar mes [[Kisha katolike romake|katolicizmi]]t, [[hebraizmi]]t, [[islami]]t dhe besimeve të tjera fetare.
 
Deklarata është një dokument pak a shumë i shkurtër, i cili përbëhet nga pesë pika :
Rreshti 6:
# vlerësimi i përmbajtur për [[Myslimani|myslimanët]] ;
# pika që lidh [[krishterimi]]n me [[hebraizmi]]n ;
# parimi i vëllazërisë dhe dashurisë botërore (universale).
 
== Hyrja ==
Në hyrjen e deklaratës, kisha katolike shtron problemin e marrëdhënies së saj me fetë e tjera jo kristianetë krishtera. Pohon që e gjithë raca njerëzore rrjedh nga [[Perëndia]], qëllimi i shpëtimit të Tij përfshin gjithë njerëzimin ; të gjitha fetefetë kanë të përbashkët kërkimin e përgjigjeve rreth pyetjeve të njeriut.
 
== Fetë e ndryshme ==
Këtu flitet para se gjithash për [[hinduizmi]]n dhe [[budizmi]]n, qe përshkruhen si rrugë "''për te kapercyerkapërcyer shqetësimet e zemrës njerëzore''". Me saktesaktë, vleresohetvlerësohet në budizëm kërkimi i ndriçimit të fundëm duke u liruar nga realiteti tokësor, dhe ne hinduizemhinduizëm kërkimi i Absolutes nëpërmjet jetës [[Agjërimi|agjëruese]], [[Përsiatja|përsiatjes]], dhe strehimit të Perëndia me dashuri dhe besim.
 
Saktësohet që "''Kisha katolike nuk hedh poshtë asgjë që është e vërtete dhe e shenjteshenjtë në këto fe''", por përforcon dallimesitedallimësitë e shumta me të cilat ajo beson dhe propozon ; shpreh pra respektin e ploteplotë për këto fe.
 
== Feja myslimane ==
Në këtë pjesë të deklaratës bëhen të njohura pikat kontaktuesemekontaktuese smes të krishterëve dhe myslimanevemyslimanëve. Ata adhurojnë Perëndinë e vetme të [[Abrahami]]t ; megjithëse nuk e pranojnë [[Jezusi]]n si Zot, por e nderojnë si [[Profeti|profet]], duke nderuar edhe nenënnënën e tij [[Shën Maria|Marien]]. Përveç te tjerash "''çmojnë jetën morale, dhe adhurojnë Perëndinë mbi të gjitha me lutje, lëmoshë dhe agjërim.''"
 
Ftohet pra, për te kapërcyer mosmarrëveshjet dhe armiqësitë e se kaluarës, dhe për të kërkuar një mirëkuptim të dyanshëm dhe një përparim të përbashkët të drejtësisë shoqërore, vlerave morale, paqes dhe lirisë.
 
== Feja hebraike ==
Kjo është pjesa me e rëndësishme e dokumentit, qofteqoftë sepse marrëdhënia mes te krishterëve dhe hebrenjve është shumë më e ngushtë se me fete e tjera, qofteqoftë për faljen tej te padive tradicionale të bëra nga te krishterët. Në të vërtetevërtetë nuk pranohet koncepti i "fajit të përbashkët" të hebrenjve, për ato të sotmit për vdekjen e [[Jezusi]]t. Merret poashtu qëndrim kundër idesë të një mallkimi kundër popullit të Zgjedhurzgjedhur, duke përmendur [[Shën Pali]]n që kishte saktësuar se populli hebre është ende i dashur për Perëndinë,"''dhuntitë e të cilit dhe thirrja e të cilit janë të pakthyeshme''".
 
Shprehet me në fund keqardhja e "''urrejtjeve, përndjekjeve e të gjitha shfaqjeve kundërsemitiste të drejtuara kundër hebrenjve në çdo kohë e nga kushdo''", dhe përkrahet një dialog vëllazëror dhe njohje e dyanshme dhe vlerësim, edhe nëpërmjet studimeve teologjike te përbashkëta.
== Vëllazëria botërore ==
Deklarata perfundonpërfundon duke kërkuar që te gjithë njerëzit te pranohen si vëllezër, duke dënuar "''çdo lloj dallimesiedallimsie mes njerëzve ose përndjekje te ushtruar për shtysa te racës dhe ngjyrës, te kushteve shoqërore ose të fesë''".
 
== Shiko edhe ==