Kritika ndaj Muhamedit: Dallime mes rishikimesh

Kritika ndaj ''Muhamedit'' kane ekzistuar që nga shekulli i 7, kur [[Muhamedi]] përçmohej nga bashkëkohësit e tij [[Arabe]] jo-myslimane për predikimin e [[monoteizmit]], [[gratë e Muhamedit | martesat e tij te shumta]], dhe [[ekspeditat ushtarake te Muhamedit | ekspeditat e përgjithshme ushtarake]]. Gjatë mesjetës ai u demonizua shpesh në Evrope dhe për polemikave të tjera jo-myslimane. Në kohët moderne, kritika janë marrë edhe me sinqeritetin e tij në pretenduarit se ai qe një [[profet]] dhe ligjet qe ai krijoi, të tilla si ato ne [[Islami dhe skllavëria | lidhje me skllavërinë]].

[[File: Mohammed2.jpg |thumb|right|200px | Kjo gdhendje 1508 nga artisti në holandisht [[Lukas van Leyden]] ilustron një legjendë për Mohammedin që qarkullonte në Evropë, gjatë periudhës mesjetare, sipas një artikull te 1908 nga New York Times e cila ribotoi këtë imazh, "shtyp i famshëm i vitit 1508, është një ilustrim për historinë e profetit Muhamed dhe Priftit Sergius. Mohammed, në bashkëpunim me shokun i tij Sergius, piu shumë verë dhe ra në gjumë. Para se te zgjohej një ushtar vrau Sergius dhe vendosi shpatën në dorën e Muhamedit. Kur profeti u zgjua ushtari dhe shokët e tij i thane atij se ai qe i dehur, ndërsa kishte vrarë murgun. Prandaj Muhamedi ndaloi pirjen e verës me pasuesit e tij.]]

Shkrimtarët Luteran regjistruan ide si polemizuese ashtu edhe historike rreth Muhamedit. [[Martin Lutheri]] i referohet Muhamedit si "një fëmijë djallit dhe i pari i lindur i shejtanit".<ref > [http://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_ (1913) / Mohammed_and_Mohammedanism " Muhamedi dhe muslimanizëmmyslimanizëm "], [[Enciklopedia Katolike]], 1913</ref> Heinrich Knaust në 1542 shkruan se prindërit e Muhamedit e linden atë në periferi të Mekës. Pas vdekjes së babait të tij, ai jetonte me nënën e tij dhe gjyshin. Kur arriti pjekurinë, ai pa se njerëzit nuk mund të vendosin nëse do të ndjekin Krishterimi, Judaizmi, ose Arianizmin. Pra, duke përdorur një profeci astrologjike se ai do të fillojë një fe të re, ai vendosi së bashku pjesë te shkrimeve të krishtera dhe çifute. Këto ai i kishte mësuar nga një murg egjiptian dhe heretik i quajtur Sergius. Qëllimi i tij ishte për të bërë një ligj i cili mund të bënte te mundur qe si të krishterët ashtue edhe çifutët t'i nënshtroheshin atij.<ref> Francisko, Adam. [http://books.google.com/books?id=SJxuK8TQcaYC&pg=PA55&dq Martin Luther dhe Islami: një studim në polemika shekulli i gjashtëmbëdhjetë dhe Apologetics]. Boston: Brill, 2007. </ref>

=== Volteri ===

Kalimin në fillim u shfaq në "Dialogu Me Një Persian Disa, Mouterizes te denjë, në Anakarane e Galatisë", shkruar në 1391 si një shprehje e pikëpamjeve te perandorit bizantin [[Manuel Paleologu i Dyte]], një nga sundimtarët e fundit te krishterë para rënies se Konstandinopojës gjate Perandorisë Osmane muslimanemyslimane, për çështje të tilla si konvertimin e detyruar, luftrat e shenjta, dhe marrëdhëniet ndërmjet besimit dhe arsyes.

== Martesat e Muhamedit ==

Nga shekulli i 20 e me vone, një pikë e përbashkët e diskutueshme ka qenë martesa e Muhamedit me [[Aisha]], i cili ishte e gjashtë apo e shtatë në kohën e martesës së saj,<ref>[[Denise Spellberg | D. A. Spellberg]],''Politikë, gjinore, dhe e kaluara islame: Trashëgimia e Aishe bint Ebi Bekr'', [[Columbia University Press]], 1994, f. 40</ref> dhe e nënta kur martesa qe perfunduar.<ref Name="Watt"/> name="Spellberg"/> <ref> Karen Armstrong, Muhamedi'': A Biography of profet'', Harper San Francisco, 1992, f. 157. </ref> <ref> Barlas (2002), p.125-126</ref> ((Buhariu <ref> | 5 | 58 | 234)), ((Buhariu-USC | 5 | 58 | 236) ), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 64)), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 65)), ((Buhariu-USC | 7 | 62 | 88)), ((muslimanmysliman | 8 | 3.309)), ((muslimanomyslimano-USC | 8 | 3310)), ((muslimanomyslimano-USC | 8 | 3311)), ((Abudawud | 41 | 4915)), ((Abudawud-USC | 41 | 4917)) < /ref> <ref> Tabari, Volume 9, Faqe 131; Tabari, Volume 7, Faqe 7 </ref> Historiani amerikan [[Denise Spellberg]] thotë se "këto referenca specifike për moshën e nuses kane përforcuar para Aishja statusin dhe, pa dyshim, virgjërinë e saj. "</ref>

Mosha e Aisha është e përmendur nga disa kritikë, të cilët kanë denoncuar Muhamedin për [[marrëdhënie seksuale]] me të.Pastori amerikan [[Baptistet | Baptist]] [[Jerry Vines]] e quajti atë një demon "pedofil te pushtuar ".<ref> ((cite news | e fundit = Cooperman | para = Alan | title = Anti-MuslimaneMyslimane Vërejtje Llokoçis Tempest | Date = 2002/06/20 | botuesit = Washington Post | url = http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A14499-2002Jun19?language=printer)) </ref > Colin Turner, profesor i [[gjuhës persishte]] dhe [[historia islame | historise Islame]], thekson se martesa e Muhammedit, në kontekstin e saj historik, nuk do të kishte qenë konsideruar te paktën e pahijshme. Martesat te tilla midis një burri të moshuar dhe një vajzë te re ishin të zakonshme midis [[beduineve]]. Turner më tej shkruan se arabët në shekullin e 7 ishin te prirur për të arritur moshën e rritur në një moshë më parë, dhe beson se marrëdhënie seksuale nuk ishte nisur deri sa Aisha në adoleshencë e hershme. <ref> C. (Colin) Turner,''Islamit: Bazat'', Routledge Press, p.34-35 </ref>

Muhammedi është kritikuar shpesh në Perëndim për trajtimin e tij e fiseve çifute të Medinës. [[Maroku | Marokeni]] Abdelhamid Assassi autor shkruan : "Së pari, Muhammedi përdori lutjen në drejtim të Jerusalemit, me qëllim që të kërkojë simpatinë dhe mbështetjen e hebrenjve në Gadishullin, që kishte peshë te madhe ekonomike dhe sociale ne ate kohe. Pastaj ai e drejtoi lutjen nga çifutët tregetare dhe tek fiset e paganëve, në mënyrë që të mblidhte fiset arabe për predikimin e tij. Për këtë arsye ai më vonë morri hakmarrje mbi hebrenjtë duke i përzënë ata, urdheruar therjen e tyre, plaçkitjen e tyre, dhe duke marrë si bashkëshorte gratë e tyre."<ref> [http://memri.org/bin/articles.cgi?Page=archives&Area = SD & ID = SP167607 Perkthyer] nga [[MEMRI ]].</ ref> [[Fazlur Rahman]] kundërshton atë që ai e sheh si ekzagjerim te rolit të hebrenjve ne Medina për zhvillimin e Islamit. Ai pohon se ndryshimi origjinal ne drejtim të lutjes nga Qabeja në Jerusalem me siguri nuk mndej të ndodhë në ardhjen e Muhammedit në Medinë në mënyrë që të mund të interpretohet si një përpjekje për të tërhequr hebrenjte. Rrahman argumenton se ndryshimi më i mundshëm ka ndodhur kur muslimanëtmyslimanët, si rezultat i persekutimit, nuk u lejuan të shkojnë në [[Taraweeh]] për adhurim : arsye treguar në Kuran ishte për të theksuar dallimin në mes muslimanëvemyslimanëve dhe idhujtarët. Nëse ideja ishte për të mbajtur Jerusalemin si Kibla përgjithmonë, Rrahman thotë Jerusalemi mund të ketë qenë distancuar nga pohimet fetare çifute (të ngjashme me atë që Kur'ani e bëri në lidhje me figurat fetare si Musai dhe Ibrahimi). <ref> Fazlur Rahman (1966), Islam, fq 20 </ref>

Një disa dijetarëve muslimanëmyslimanë, të tilla si [[Walid Najib Arafatit | W. Bush N. Arafatit]] dhe [[Barakat Ahmed]], kanë kundërshtuar historine e incidentit. <ref Name="Meri1"> Meri, f. 754. </ref> Ahmedi, arsyeton se vetëm krerët e fiseve u vranë. <ref> Nemoy, Leon. ''Muhamedi " Barakat Ahmedi dhe hebrenjtë"''. Review çifut tremujor, Nju Ser., Vol. 72, nr 4. (Prill, 1982), pp. 325. Nemoy është ndihmuese ''Ahmed së Muhamedit dhe hebrenjve .</ref> Arafatit argumentuar se [[Ibn Ishaq]] kishte mbledhur informacione nga pasardhësit e Judenjve Qurayza, i cili prodhoi fakte të prodhuara per hollësitë e incidentit. <ref> [[Walid Najib Arafatit | Valid N. Arafatit]] (1976), JRAS, f. 100-107. </ ref> <ref> [[Barakat Ahmed]],''Muhamedi dhe hebrenjtë: Një ri-ekzaminim'', vlerëson se vetëm krerët e Qurayza u vranë. </ref> [[William Montgomeri Watt | Watt]] tregon se argumentet e Arafatit "nuk jane krejtësisht bindëse." <ref> Watt,''[[Encyclopaedia of Islam ]]'', "Kurayza, Benu". </ref>

Skllavëria në kohën e Muhamedit u pranua gjerësisht në të gjithë botën. Edhe pse Muhammedi u perpoq shume për të ndaluar praktikën, ai ka treguar simpati të madhe për skllavërit dhe ka inkurajuar pasuesit e tij të lirojne sklleverit tyre. Muhamedi kishte vendosur një shembull vetveten, kur ai liroi një rob i quajtur [[Zejd ibn Harithah]]. Zejdi më vonë u bë një shok i besuar Muhamedit. Një biografi e hershme lidhet me Muhamedin qe ka thënë se "ai (Zejd b. Harithah) ishte një mik i dashur për mua e të gjithë njerëzit." <ref> Karim D. Crow, "Duke u përballur me një Kibles : Aspektet ligjore dhe Doktrinare 'MuslimanëtMyslimanët Sunny dhe Shiah ", 2005, f. 143, Ibex Publishers, ISBN 9971-77-552-2 </ref>

[[Rodney Stark]] argumenton se "problemi themelor i cile ndesh teologët muslimanemyslimane [[vis-à-vis]] me moralin e skllavërisë është se''Muhamedi kishte blerë, shitur, kapur, dhe kishte në pronësi skllevër''." Edhe pse ai nuk e pranon se Muhamedi "këshillonte që robërit të trajtohen mirë," tha se Islami ne kontrast me krishterimin, duke lënë të kuptohet se teologët e krishterë nuk do të kishte qenë në gjendje të "perhapim mesazhin e tyre rreth pranimit biblik te skllavërisë" nëse Jezusi kishte në pronësi skllevër ashtu sic bëri Muhamedi . <ref> Rodney Stark, "Për lavdinë e Perëndisë: Si Monoteizmi udhehoqi tek Reforma, Shkenca, magjistare, dhe Fundi i Skllavërisë", f. 388, 2003, [[Princeton University Press]], ISBN 0-691-11436-6 </ref>

Disa orientalistė perëndimore dhe evangjelistët te krishterë kane kritikuar Muhamedin i cile me sa duket ka pasur një fëmijë (Ibrahim, i cili vdiq në foshnjëri) nga një vajzë skllave e quajtur [[el-Maria Qibtiyya | Maria]] ose Mariyah, i cili ishte një dhuratë nga sundimtari [[Perandoria e krishterë bizantine | Bizantin]] i Egjiptit. Muslimanët Myslimanët e njohin ate si gruaja e Pejgamberit dhe prandaj emri "Nëna e besimtarëve" <ref> Ibn Ishak, Jeta e Muhammedit, f. 653. </ref>. Orientalistė perëndimore megjithatë pretendojnë se Muhamedi nuk u martua me te, sepse ajo nuk donte të konvertonte tek Islami.Megjithate, në Islam një grua nuk duhet të konvertohet në mënyrë që një muslimanmysliman ta martoje. <ref> Uilliam Montgomeri Watt, "Muhammedi: Profeti dhe burrë shteti ", f. 195, fq 226, Oxford University Press, ISBN 0-19-881078-4 </ref>

Disa orientalistė moderne perëndimore kane një pamje skeptike të Muhamedit. Prideux, Frank R. Freemon thotë se ai, mendon se Muhamedi kishte "kontroll te vetëdijshëm mbi kursin e parashikimeve dhe mund të pretendonte të ishte në një ekstazë fetare. Epilepsine ai e sheh si të lidhura me simulim". <ref> Frank R. Freemon, A [[diagnozë e diferencuar | Diagnoza e diferencuar ]] e përshkruan frymëzues e Muhamedit Profeti i Islamit, Journal of Epilepsia, 17: 4 23-427, 1976 .</ref>. Gjatë shekullit të nëntëmbëdhjetë, meqenese Islami nuk ishte më një kërcënim politik apo ushtarak ndaj shoqërisë perëndimore, dhe perceptimet e epilepsise ndryshuan, stigma teologjike dhe morale me epilepsine u hoq, epilepsia tani shihej si një çrregullim mjekësore. Orientalisti shekullit të nëntëmbëdhjetë, [[D. S. Margoliouth]] pohon se Muhamedi ka vuajtur nga sëmundja e tokës dhe herë pas here edhe e ka falsifikuar atë për efekt. <ref> ((Cite book | e fundit = Margoliouth | e parë Davidi Samuel = | title = Muhamedi dhe Ngritja e Islamit | viti = 1905 | botuesit Putnam = | page = 46)) [[Aloys Sprenger | Sprenger]] atributet e Muhammedit [[shpalljes]] s [[Epilepsy | përshtatet epileptik]] ose "[[sulmeve konvulsiv | dalldi]] e [ [Catalepsis | cataleptic]]."</ref> <ref>[http://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_ (1913) / Mohammed_and_Mohammedanism "Muhamedi dhe muslimanizëmmyslimanizëm"], [[katolik enciklopedi]], 1913 </ref> Epileptiku më i famshm i shekullit 19, [[Fyodor Dostoevsky]] (d.1881) shkroi se sulmet epileptik kanë një cilësi frymëzues, ai tha se ato janë "të një lartësimi të lartë të subjektivitetit emocional" në të cilën koha qëndron ende. Dostoevski deklaroi se sulmet e tij ishin të ngjashme me ato të Muhammedit: "Ndoshta ajo ishte një çast të tillë, që Muhamedi epileptik fliste kur ai tha se kishte vizituar të gjitha vendet e vendbanimit të All-llahut, brenda një kohe me të shkurtër se sa ajo qe i merr nje shtambë të plotë të ujit të zbrazët veten. "Në një ese që diskuton pikëpamjet e psikologjisë Muhamedit, Franc Bul (1903) është thënë se ka vërejtur se" natyra histerike gjen vështirësi të jashtëzakonshme dhe shpesh paaftësia e plotë për të dallouar të rremen nga e vërtetë ", dhe për këtë kanë menduar të jetë" rruga më e sigurt për të interpretuar papajtueshmëritë e çuditshme në jetën e Pejgamberit. " Në të njëjtën Duncan Macdonald ese Zi (1911) është kredituar me mendimin se "hetimi i frytshëm i jetës së Profetit (duhet) të vazhdojë mbi supozimin se ai ishte krejtësisht një rast patologjik". <ref> ((Cite book | e fundit = Jeffery | Arthur parë = | title = kërkimi i Muhamed Historike | viti = 2000 | botuesit = Prometeu Librat | ISBN 1-57392-787-2 = | page = 346)) </ref>

Frank R. Freemon (1976) mendon se arsyet e mësipërmete cilat jepen nga biografet moderne e Muhamedit në refuzimin e epilepsi vijnë nga keqkuptimet e përhapur në lidhje me llojet e ndryshme të epilepsise. Në diagnozën diferenciale te tij, ai hedh poshtë hallucinacionet skizofrenike, <ref> Freemon fillon diagnozen diferenciale te tij, duke argumentuar se "njeriu duhet të mbaj mend se pasuesit e frymëzuar Muhamedi kane jetuar nga afër me atë në ministrinë e tij të hershme dhe të pasuksesshme, këto individë dëshmuan per të njëjtën udhëheqje te shkëlqyer dhe zgjerimin e shtetit islamik pas vdekjes së tij" . Ai kështu hedh poshtë tezën e hallucinacione skizofrenike duke argumentuar se [[ndikimi]] i skizofrenise vështirë se mund të frymëzojnë besnikërinë këmbëngulës te pasuesve të hershem. "Kjo është gjithashtu e pamundur që një person me fakultet logjike të demtuara dhe elemente të tjera të [[menduar çrregullim|skizofrenike ]] mund të udhëzojë fatet politike dhe ushtarake të shtetit te hershm islam." <ref> perdorime të drogës-nxitin ndryshime mendore të tilla si mund të ndodhë pas bimëve që përmbajnë materiale të paket hallucinogjene </ref> Freemon e bën këtë për dy arsye: Nuk mund të justifikojë fillimin e shpejtë, gati konvulsiv te këtyre . Për më tepër, pa bindje personale te realitetit të vizioneve të tij, Muhamedi nuk mund të ketë bindur pasuesit e tij të mprehtë. <ref>, [[sulm i rastit ishemike]] s </ref> Sipas Freemon, "Shumë nga këto parashikon ndodhur gjatë shumë gjatë një periudhe kohore për të sugjeruar se sulmet e rastit ishemike, dhe pa deficite neurologic jashtë sferës psikike u vunë re. "</ref>, [[hypoglycemia]] <ref> Freemon argumenton se kohëzgjatja e gjatë, mungesa e përkeqësimit të, dhe të bëjë presion konvulsiv hypoglycemia gjasa </ ref>, [[labyrinthitis]], [[sëmundja e Ménière]], ose e [[veshit të brendshëm]]. <ref> Ai argumenton se mungesa e rregullave të vertigo nga labyrinthitis, sëmundje Meniere, apo të tjera të brendshme Maladies vesh . </ref>. Në fund, Freemon argumenton se nëse dikush do të detyruar për të bërë një diagnozë per kapjen psikomotorike [[epilepsie e përkohshëme e lobit]] do të jetë më i fortë, edhe pse mungesa jonë shkencore si dhe të njohurive historike e bën të pamundur vendimin e qartë. Freemon citon dëshmi mbështetëse dhe përkundër kësaj diagnoze. <ref> Përkrahja këtë diagnozë, ai përmend fillimin konvulsiv, mos mbajtjen me humbjen e ndërgjegjjes, mosfunksionimin autonom dhe pamje hallucinuese. Në dëshmi kundër diagnozes ai përmend moshën e vonë , mungesa e njohjes se konfiskimeve epileptike nga bashkëkohësit e tij, dhe në fund , deklarata poetiketë organizuar në periudhën e menjëhershme postictal. </ref> Në fund, Freemon pohon se një diagnozë mjekësore nuk duhet të injorojë mesazhin moral te Muhamedit për shkak se ajo është po aq e mundshme, ndoshta më shumë të ngjarë, sepse Perëndia komunikon me një person në një gjendje anormale te mendjes. <ref> Freemon shpjegon këtë duke cituar William James "Ashtu si primar tonë të gjerë zgjuar ndërgjegjen e gjuan hapur shqisat tona për prekjen e gjërat materiale, kështu që është e mundshme se logjikisht në qoftë se ka agjenci më të larta shpirtërore që mund të na kontaktojne direkt, gjendja e tyre psikologjik duke bërë kështu që mund të jetë pronë tonë për një rajon te nënndërgjegjeshëm i cili vetëm duhet të japin qasje në to. Jetës së zgjuar mund të mbyllë një derë e cila vë në gjumë subkoshiencën ose mund të qëndrojnë të hapura. "</ref> Nga një mysliman pikëpamje, Freemon thotë gjendja mendore e Muhammed në kohën e shpalljes të shtetit ishte unike dhe prandaj nuk është e përshtatshme për t'u diskutuar ne menyre mjekësore ose shkencore. <ref name="Freemon"/> Në reagimin e nenit Freemon së, GM. S. Megahed, një neurolog muslimanmysliman ka kritikuar kete artikull duke argumentuar se nuk ka shpjegim shkencor për shumë fenomene fetare, dhe që nëse mesazhi Muhammedi është një rezultat i kapjeve e psikomotorike, atëherë në të njëjtën bazë Moisiut dhe porosite e Jezusit do të jetë rezultat i kapjet psikomotorike. Në përgjigje, Freemon i atribuon reagime të tilla negative në lidhje me artikullin e tij për idetë e gabuara të përgjithshme në lidhje me epilepsine si një kusht negativ. Freemon tha se ai ka në plan të shkruajë një artikull mbi magjitë frymëzues të [[Shen Pavli (apostull) | Shen Pavlit]], por ekzistenca e keqkuptimeve të tilla ka shkaktuar që ai ta anulloje atë. <ref> Letra të Editorit, Journal of Epilepsia. 18 (2), 1977. </ref>

Ka studentë të tjerë që kanë shkruar në mënyrë kritike rreth Muhammedit të cilët nuk ishin të motivuara nga besimi i Krishterë i tyre dhe as ndonjë besimi tjetër fetar. [[William Muir]], një dijetar i shekullit 19, si shumë studentë të tjerë të shekullit 19-të e ndan jetën e Muhamedit në dy periudha - [[Meka ]] dhe [[Medina]]. Ai pohon se "në periudhën ne Mekë [[jeta]] e Muhamedit mund të thuhet me siguri se nuk mbaron me motive personale ose të padenja", gjate kësaj kohe ai pikturohet si një njeri me besim të mirë dhe një reformator i vërtetë. Megjithatë, që gjithcka u ndryshua pas ''[[hixhri (Islami) | hixhrit ]]'', sipas Muir. "Ka në [[ Medinë]] fuqi të përkohshme, sherre , dhe vetë-kënaqje te përziera epshe te ndryshme, gjera qe u bene objekt i madh i jetës së Profetit." Nga kjo pikë e tutje, ai e akuzon Muhammedin me prodhimin e "mesazheve nga qielli", me qëllim për të justifikuar një epsh për gratë dhe raprezaljeve kundër armiqve, ndër mëkatet tjera. <ref> ((Cite book | e fundit = Muir | William parë = | title = Life of Mahomet | viti = 1878 | botuesit = Kessinger Botime | ISBN 0-7661-7741-6 = | page = 583)) </ref> [[David Samue Margoliouth | D. S. Margoliouth]], një tjetër dijetar i shekullit të 19, e sheh Muhamedin si një sharlatan i cili mashtroi pasuesit e tij me teknikat si ato të përdorura nga [[Medium (shpirtërore) | sharlatanet]] mashtrues te sotm. Ai ka shprehur mendimin se Muhammedi ka falsifikuar sinqeritetin e tij fetar, duke luajtur një pjesë si një njeri i dërguar nga Zoti , dhe duke e përshtatur shfaqjen e tij për të krijuar një iluzion të spiritualitetit. <ref> ((Cite book | e fundit = Margoliouth | e parë = David Samuel | title = Muhamedi dhe Ngritja e Islamit | pages = 88, 89, 104-106 | viti = 1905 | botuesit = Putnam)) </ref> Margoliouth është veçanërisht kritike mbi karakterin e Muhammedit siç zbulohet në [[ Ibn Ishak | Ibn Ishaq's]] Biografia e famshme, të cilën ai e mban si te veçantë, sepse muslimanëtmyslimanët nuk mund te diskretitojne atë si shkrimet e një armiku:

=== Argumente muslimanemyslimane ===