Në moshën njëzet vjeçare, drejtuar nga një nevojë e fortë për të treguar aftësinë e vet Geijer, më 1803, shkruajti "Një kujtim dinjiteti mbi udhëheqësin Sten Sture i vjetëri", ku ai shprehu mendime lirshëm me përmbajtje. Akademia Suedeze i dhuroj atij çmimin e madh të tyre, një sukses që ja hapi famë të madhe por asnjë kthjelltësi të brendshme me kuptim e vërtetë e fjalës. Në vitin 1806 mori gradën e magjistrit.
Si informator banoj Geijer banoj në [[Angli]] në vitet 1809–10, ku vëzhgoi me vëmendje jetëjetën [[Shoqëria tregtare|shoqëror]]e dhe kulturore. Pas kthimit në shtëpi mbeti pasiguria e tij, por tashtitani u zgjedh si docent në histori. Në vjeshtën e vitit 1810 publikohet një garë mbi temën "Cila përparësia në edukim morale të njerzëve mundem të përfitoj nga shtirje të tyre". Pyetja e Akademisë duke inspirues dhe Geijer fitoj përsëri çmimin e madh. Ai formuloj ideja aktuale prej idealizminidealizmit [[gjerman]] rreth pajisjapajisjes [[Shpirti|shpirtërore]] të njeriut. Me një kuptim njerëzor si romantik, e cila idealështë ideale për një individ dhe për një popull qenëpër të qënë në harmoni midis ndjesindjesisë dhe fantazifantazisë fuqishëmtë fuqishme, ai e kthej vetënveten kundër racionalizminracionalizmit të iluminizmit. Vija vazhdoi në "Mbi iluminizmin falsetë pavërtet dhe vërtetë me këndvështrim nga feja" (1811). Në këtë vit Geijer u bërë anëtar në organizatën letrare [[Götiska förbundet/|Bashkimi Gëta]] dhe redaktor në [[Iduna]], të cilëtcilin në numërin të parë ai mundi të mbush. Poema sikur Manhem, Vikingen dhe Odalbonden japii dha në shprehje kuptimplotë një imazh ideal e një karakter suedez, ku fuqifuqia e qetë dhe aventurashaventura shëndoshurtë dobishme të rrijrrijnë në themelin kombëtar të lirisë. Në artikullaartikuj shkencoreshkencorë dhe recensione shkruajti rreth ndjenjëndjenjës historike dhe kuptimi tëi saj për popullin si komb, mendime që ai pastaj vazhdoi të shpreh në revistën. Formulimet e fuqishme të tij dhe gjithashtu më ngazëllim ai mori jehonë të madhe.
Geijer marrimorri pjesë edhe në atë krijimtari psalme që përgatitjet për librin e psalmeve shkaktoj (Përpjekje për psalme/Försök till psalmer, 1812). Një përkthim të vepëres "Macbeth" (1813) dhe një sërë poemash si "Shakspeare" dhe "Den lilla kolargossen/Çuni i vogël ka vdes" (Të dyja në kalendar poetike 1815) dëshmon për angazhimin të vlerave letrare romantike. Ai morri studime për kënga popullore dhe botoj sëbashku me A.A. Afzelius Svenska folkvisor/Kënga popullore (1814–16) me një ese e ndritur si hyrje. Geijer patur të njëtin mendim si romantikëve të tjerë rreth rëndësin për [[Mitologjia|mitologji]] por marri distancë nga gëtaizmin/göticismen e tëperuar të Per Henrik Ling.
32-vjeç Geijer bëri mësues akademik në histori. Ai përdori një formë mësime që përketi më ideal moderne universitare, leksioni publik, dhe mbajti fjalime nën rrjedhe të madhe spektatore mbi rolin e historisë për jetën e popullit. Ai nuk ishte ndritshëm por vetjak dhe shumë joshës si ligjëror. Tregimet historike i ka duk si një detyrë kombëtar, si Geijer bëri tashti dhe në ardhmëri ne anën të vetit. Ai e shikoj kohën të kaluar, edhe ato që kanë formën simbolike të mitit, si një themel në moralin e popullit dhe me këtë si një fuqi në bashkëkohësinë. Prandaj ai e gjej gjithashtu e saktë për të vlerësuar moralisht të kaluarën dhe figurat historike. Me sfond në kujdesi për male dhe në uzina hekuri dhe prirje praktike e shohi si parakusht për mirëqenien e popullit në bazën morale forcë mbi natyrën. Ai e përshkruajti prandaj rajonin dhe karakterin e popullit nordike që një hyrje madhështor për Svea rikes hävder/Zakonet e shtetit Svea (1–2, 1825), një vepër që e shpjegoj historinë lashtë të [[Suedia|Suedisë]].
