|
[[Figura:Prend-doci.jpg|thumb|200px|'''PrendPrenk Doçi''']]
'''Pjetër Doçi''' ose '''Prenk Doçi''' ( lindi më: 2 shkurt 1846<ref name=MPirraku>Muhamet Pirraku <tt>KULTURA KOMBËTARE SHQIPTARE DERI NË LIDHJEN E PRIZRENIT, Prishtinë 1989, Fq. 433</tt></ref> në [[Mirdita|Mirditë]] - 22 shkurt 1917 në [[Shkodra|Shkodër]] [[Shqipëri]]), <ref>[ Imzot Abat Prenk Dochi, ''Leka'', Vjeti X, Nr. I-III, Vjeti IX, Nr. VIII-XII, Bleni II, Shkodër, 1937, 73-75] - e dhënë e nxjerrur nga : Muhamet Pirraku <tt>KULTURA KOMBËTARE SHQIPTARE DERI NË LIDHJEN E PRIZRENIT, Prishtinë 1989, Fq. 433</tt></ref>) poet, mendimtar, aktivis shqiptar nga koha e [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]].
== Biografia ==
Prenku, mësimet e para i mori në Shqipëri, kurse studimet teolojiketeologjike i kreu në Romë, më 1872<ref>[Dh. S. Shuteriqi, Një manifestim i letërsisë shqipe, 181] - e dhënë e nxjerrur nga: Muhamet Pirraku <tt>KULTURAKultura KOMBËTAREkombëtare SHQIPTAREshqiptare DERIder NËnë LIDHJENLidhjen Ee PRIZRENITPrizrenit, Prishtinë 1989, Fq. 433</tt></ref>. Në Itali u njoh personalisht me rilindësin [[arbëresh]] [[Dhimitër Kameardën]] dhe me rilindës tjerë. Mendohet se i kishte të njohur, që asokohe, dhe ua njihte shkrimet poetike ''Zarishit, Jubanit, Bytyçit'' e ''Martinos''. E njihte mirë edhe literaturen fetare në gjuhën shqipe të pararilindjes shqiptare. Luajti rol të rëndësishëm edhe në përhapjen dhe në gjerësinë e ''Kryengritjes së Mirditës'', më 1876. Madje u përpoq ta zgjeronte atë edhe në viset tjera ashtu që të plotësonte dhe begatonte programin e ngushtë të kryengritjets për autonomi të Mirditës me kërkesa për çlirimin e Shqipërisë. Për këtë qëllim më 1877, e lidhi për vete kapetanin e Mirditës, [[Prênk Bibë Doda|Prenk Bibë Dodën]], dhe u lidh me krerë e udhëheqës të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare në Kosovë, Dibër, Lurë, Malësi të Madhe, Shalë e Shosh. Këso kohe, në emër të kryengritësve shqiptar ra në kontakt edhe me ''Princ Nikolën'' e Malit të Zi, për luftë të përbashkët antiturke shqiptaro-malazeze. E vuri në ballë të kryengritjes P. B. Dodën, i cili ishte shumë i ri, morri arratinë dhe vetë i udhëhoqi betejat më vendimtare<ref>[N. N. D., Shoqnija "Bashkimi". Histori e veprim, ''Hylli i Dritës'', Vj. XV, Nr. 12, 1938, 684; ''M. E. Durham, Njëzet vjet ngatërresa ballkanike'', 105; ''Historia e popullit shqiptar II'', 112-113. ] - e dhënë e nxjerrur nga : Muhamet Pirraku <tt>KULTURA KOMBËTARE SHQIPTARE DERI NË LIDHJEN E PRIZRENIT, Prishtinë 1989, Fq. 433</tt></ref>.
Pas thyerjes së kryengritjes dhe dorëzimit të Prenk Bibë Dodës, Pjetër Doçi, i veshur me tesha prifti, së bashku me disa burra të lidhur me besë, qëndroi në arrati, mirëpo pas një lufte deri në fishekun e fundit në viset të Gucisë u zu rob dhe u dërgua në burgun e Stambollit. Atje, rroba e priftit që kishte në trup ia mundësoi kontaktin e parë me patrikun ''Azarjan'', i cili ishte mik i Sulltanit, dhe me ndihmen e tij, duke i dhënë emrin ''Pére Achile'', u lirua nga burgu me kusht të mos kthehej në [[Shqipëria (kthjellim)|Shqipëri]], Së pari shkoi në Romë, e cila e dërgoi në shërbim kishtar në ''Newforundland'' të ''Amerikës''. Pas dhjetë viteve u kthye në Romë, sekretar në disa [[Kongregatë|kongregacione]] dhe më vonë e dërguan në ''Indinë angleze'', sekretar i delegatit ''Agliardi''. Në vitin 1888, me ndihmen e ''Azarjatit'' dhe ''Agliardit'', mori lejen e Sulltanit të vinte në Shqipëri ''abat nulius në Mirditë''<ref> [''Imzot Abat Prenk Dochi, Leka'', 73-75; N. N. D., Shoqnia "Bashkimi", 684-686. ] - e dhënë e nxjerrur nga: Muhamet Pirraku <tt>KULTURA KOMBËTARE SHQIPTARE DERI NË LIDHJEN E PRIZRENIT, Prishtinë 1989, Fq. 433</tt></ref>
|
