Vinçens Prennushi: Dallime mes rishikimesh

Prindët e tij ishin Gjon e Drande Prennushi. Është pagëzuar me emnin Kolë. Mësimet e para i mori në vendlindje dhe i vazhdoi në seminarin e njohtun të Troshanit, ku, ju kushtue Urdhnit Françeskan (OFM) me 1900<ref name="fr">[[Fritz Radovani]]: Imzot Vinçens Prennushi OFM (4 Shtator 1885 – 19 Mars 1949)</ref>.

Më 25 mars 1908, shugurohet meshtar i Urdhrit Françeskan O.F.M. duke marrë dhe emrin Át Vinçenc.

Më 1918 botoi "''Fjala e Zotit''" si he "''Grueja shqyptare''" e para vepër letrare e tij e botuar në shtypshkronjën françeskane<ref name="VP" />. Më 1919, botoi dhe shfaqi në Shkodër dramën “''E tradhtuemja''”, një përshtatje e goditur nga T. A. Rolando. Në vitin 1921, në moshën 36 vjeçare, boton përmbledhjen e njohur poetike: “''Gjeth’ e Lule''”. Poezi të bukura, të ëmbla e delikate. Ai ishte pendë letrare dhe shkencore ndër fletoret ma në za të klerit, ishte një drejtues i “[[Hylli i Dritës|Hyllit të Dritës]]”, ”Lajmtari i Zemrës së Krishtit”, “Zani i Shna Ndout”<ref name="avp">[http://www.arberiaonline.com/viewtopic.php?f=110&t=615 Monsinjor Prennushi]</ref> por, ai ishte edhe një ndër thëmeluesit e bashkëpunëtorët e grupit ma me rëndësi të Opozitës Shqiptare, që në vitin 1923–24 formuen edhe fletorën e tyne “Ora e Maleve”, ku, At Vinçenci, ashtë ndër penat ma me vlerë të demokracisë që posa kishte lindë në [[Shqipëria|Shqipëni]]<ref name="fr" />.

Më 1924 boton broshurën "[[Ndër lamijet e demokracisë së vërtetë]]", At Vinçenci jep mendime të sakta për një shtet të andrruem demokratik të tipit Përëndimor<ref name="avp" />. Botoi përkthimin e bukur “''Fabiola''” apo “''Kisha nën dhe e mbi dhe''” e Kardinalit Visseman. Përktheu gjithashtu disa vepra nga Dante. Në vitin 1933, përktheu e botoi romanin “''Quo Vadis''” (Ku po shkon?) të E. Sienkievicz-it. Në vitin 1939, përktheu dhe botoi romanin e Silvio Pelico-s “''Burgjet e mia''”. Në vitin 1940, u emërua Argjipeshkëv i Durrësit. Me 19 Mars 1936 Selia e Shenjtë e emënon ipeshkëv i Sapës, detyrë që e mban deri në vitin 1940, kur emënohet Argjipeshkën Metropolitan i Dioçezit të Durrësit, duke pasë nën administrim kryeqytetin Tirana. Mbas vdekjes së Imzot [[Gaspër Thaçi]]t, në Shkoder me 26 Maji 1946 dhe arestimit të Don [[Mikel Koliqi]]t, famullitar i Shkodres, Imz. Prennushi ngarkohet me detyren e Primatit Katolik të Shqipnisë. Nuk duhet lanë pa theksue se mbas vitit 1940, kur ashtë edhe administrator i Tiranës, ai kishte përkrah Imz. [[Luigj Bumçi]]n, Don [[Shtjefën Kurti|Shtjefën Kurtin]], At [[Pjetër Meshkalla|Pjetër Meshkallën]], At [[Anton Harapi]]n, At [[Mati Prennushi|Mati Prennushin]], Don [[Lazër Shantoja|Lazër Shantojën]], të cilët kanë lanë mbresa të pashlyeshme në jetën e kryeqytetasve. Gjendja e keqe shëndetësore e Bumçit, në vitin 1945 ndoshta, randoi punën e Imzot Prennushit, por fatmirësisht ky jo vetëm e kreu me ndërë detyrën e klerikut të divoçëm, por edhe nuk i la kurgja mangut Imzot Bumçit edhe në fushën politike dhe, pikërisht, në fazën ma delikate të historisë përballë pushtimit fashist italian, atij gjerman dhe së fundit, atij sllavo-komunist jugosllav e rus, të vitit 1944<ref name="fr" />.