'''Elegjia''' (nga [[greqishtja]] elegeia – këngë zije) është formë poetike dhe vargjet e saj quhen vargje elegjie.
Në letërsinë bashkëkohore elegjia radhitet në lloj të poezisë lirike sepse ajo shpreh zakonisht, dhimbje të madhe, vdekje apo vuajtje e humbje të një dashurie.
Poetët e Greqisë antike që shkruan elegji si [[Callinos]], [[Solon]] et të tjerë, nuk vënin në plan të parë ndjenjat e tyre që do të thotë se elegjia akoma nuk e kishte brendinë e sotshme. Vetëm nga shekulli i Vll p.e.s., poeti [[Mimnerme]] shprehu ndjenjat e tija të dashurisë dhe kështu elegjia mori vetitë e saja lirike.
Elegjinë në Romën antike e përhapi poeti grek [[Parthenios]] që u soll këtu si skllav. [[Katuli]] (Catulle) pastaj e zhvilloi elegjinë romake që njihet si ''elegia''.
Në gjuhën shqipe me elegji të fuqishme ([[Vaje]]) dallohet poeti ynë i famshëm [[Andon Zako Çajupi]].
