[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
Rreshti 9:
 
== [[Beteja e Kosovës]] ==
Ushtria e aleatëve kryqtarë e zënë në befasi dhe panic nga sulmi I katër mijë ushtarëve osmanë, pësuan disfatë të plotë. Ndërsa një pjesë e madhe e ushtarëve kryqtarë e vranë njëri-tjetrin në panic e sipër gjatë tërheqjes në errësirën e natësm një pjesë tjeter u mbyt në ujerat e lumit Marica. Vetëm pak mundën të shpëtonin e të iknin. Dhe, kur zbardhi dita, tërë kryqtarët ishin shkatërruar dhe kishin marrë fund me gjithçka. Kështu, ishte arrutur ajofitore e cila mbeti ne histori me emrin Shembja Serbe (Sırp Sındığı). Kryqtaët u shkaterruan! Pas kësaj njarjeje, kryeqyteti u transferua nga [[Bursa (Turkey)]] në [[Edirne (Provincë)]].
 
Me ndërtimin e xhamive, medreseve dhe shumë institucioneve kulturore, në të njëjtën kohë, Edrenejau bë qendër qytetërimi e shtetit. Muslimanët që u shpërgulën nga Anadolli për në tokat e sapopushtuara, edhe në ato toka shpalosën mënyrën e lartë të jetesës të İslamit. Ata u bënëmodele morali dhe virtyti. Qrverisja me drejtësi e shtetit dhe institucionet e asistencës që ngriti, sollën si rrjedhjë një miratim, pëlqim dhe kënaqësi të maddhe në çdo vend. Kufijtë e shtetit arritën gjer në mesin e Evropës. Më ne fund, kishte ardhur koha që të fshihej nga dheu elementi serb si kreu i intrigës në Evropë!
Fushën e KosovësFusha_e_Kosovës në jugperëndim të prishtinës, u vunë ballë për ballë forcat aleate kryqtare me ushtrunë osmane. Alaetët zotëronin një forcë prej afro njëqind e pesëdhjetë mijë vetësh, kurse ushtria osmane nuk I kalonte gjashtëdhjetë mijë vetët.
Në të zbardhur, ushtria osmane u rreshtua për luftë. Në qendër u vendos vetë sultan Murati I, në krah të dhajthtë, princi Bajaziti Rrufe, kurse në krah të majtë, princi Jakup çelebi. Por ati me të bijtë ishin bërë një zemër e një frymë, ata s’kishin të ndarë nga njëri-tjetri. Ata përjetonin emocionin Fjalës së Allahut. Sikur një erë e ngritur nga sahabet që thërrisnin “nënë e babë t’u bëfshin fli, o i Dërguari i Allahut”, po e shkundte nga vendi e po e valëviste Fushë-Kosovën[[Fusha_e_Kosovës]] në mes të Evropës! Kështu ndodhi që sovrani Murad I i cili kishte thithur një frymë nga ajo erë sublime, të binte dëshmor në përfundim të luftës duke mbetur i gjallë gjer në kiamet si simbol më vete i besimit, ekstazës dhe përpjekjes në themel të fitores legjendare që u arrit atë ditë në Fushë- Kosovë[[Fusha_e_Kosovës]].
Kur Padishahu hyri në Fushë-Kosovë[[Fusha_e_Kosovës]] më 8 gusht 1389, u përball me një furtunë që e kishte shndërruar mjedisin në tym e pluhur saqë sytë të mos shihnin dot asgjë! İshte pikërisht Nata e Beraatit! Sovrani Murad I fali dy reqate namaz dhe, në fund, bëri këtë lutje me lot në sy:
“O Zot! Po qe se kjo furtunë ka dallë për shkak të mëkateve të këtij robi tënd të mjerëm mos m’I ndëshko ushtarët e mi të pafajshëm!
Allahu im, mos i ndëshko ushtarët e pafajshëm që erdhën gjer këtu vetëm për të ta lartësuar emrin dhe për ta kumtuar Islamin!
Rreshti 53:
Që të arrish fitore nga fitoret e tij…
 
Organet e brendshme të trupit të shtrenjtë të sultan Muratit I të copëtuar me hanxhar, u varrosën në atë vend ku ra dëshmor dhe aty u ngrit një tyrbe. Kurse kufoma iu transportua në [[Bursa (Turkey)]] dhe iu varros pranë xhamisë dhe kompleksit të ndërtuar prej tij në lagjen çekirge. Edhe aty u ngrit një tyrbe e dytë.
 
Vendi në Kosovë ku ndodheshin të varrosura organet e brendshme të sulltan Muratit, u bë i famshëm si “Meşhed-i Hüdavendigar”,(Vendi ku ka rënë dëshmor Sovrani). Vendi ku ra dëshmor sullran Murati I u konsiderua aq shenjtë, saqë osmanët, edhe kur po tërhiqeshin nga Ballkani, në marrëveshjen që nënshkruanin, vinin një nen të posaçëm për ruajtjen e atij vendi.
Rreshti 110:
Osman Gaziu i pati mbledhur njerëzit rreth vetes, Orhan Gaziu pati ngritur shtetin, kurse sulltan Murati I pati qenë ai që pati ngritur perandorinë!”
 
Sulltan Murati që gëzonte këto atribute të bukura të cilat edhe armiku ka qenë i detyruar t’ia pohojë, me veprat që ndërtoi si në Anadoll, ashtu dhe në Rumeli, ngriti fron në zemrat e njerëzve. Në shenjë falenderimi ndaj Zotit për fitoren e vitit 1364 kur ushtia kryqtare u thye tërësisht, ndërtoi nga një xhami në [[Bursa (Turkey)]], Bilexhik (të Turqisë së sotme) dhe në Plovdiv, kurse në qytetin jenishehir dhe në lagjen Çekirge në Bursës, ndërtoi nga një kompleks asistence, medrese, banjo publike termale dhe han.
 
Poeti e shpreh kështu faktin se, si rezultat i principialitetit dhe sinqeritet të tyre të veçantë, osmanër merituan një shkëlqim të lartë si njerëz të pranuar në lartësinë hyjnore: