[redaktim i pashqyrtuar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
Rreshti 16:
 
== [[Beteja e Kosovës]] ==
Ushtria e aleatëve kryqtarë e zënë në befasi dhe panic nga sulmi I katër mijë ushtarëve osmanë, pësuan disfatë të plotë. Ndërsa një pjesë e madhe e ushtarëve kryqtarë e vranë njëri-tjetrin në panic e sipër gjatë tërheqjes në errësirën e natësm një pjesë tjeter u mbyt në ujerat e lumit Marica. Vetëm pak mundën të shpëtonin e të iknin. Dhe, kur zbardhi dita, tërë kryqtarët ishin shkatërruar dhe kishin marrë fund me gjithçka. Kështu, ishte arrutur ajofitore e cila mbeti ne histori me emrin Shembja Serbe (Sırp Sındığı). Kryqtaët u shkaterruan! Pas kësaj njarjeje, kryeqyteti u transferua nga [[Bursa (Turkey)]] në [[Edirne (Provincë)]].
 
Me ndërtimin e xhamive, medreseve dhe shumë institucioneve kulturore, në të njëjtën kohë, Edrenejau[[Edirne (Provincë)]]'jau bë qendër qytetërimi e shtetit. Muslimanët që u shpërgulën nga Anadolli për në tokat e sapopushtuara, edhe në ato toka shpalosën mënyrën e lartë të jetesës të İslamit. Ata u bënëmodele morali dhe virtyti. Qrverisja me drejtësi e shtetit dhe institucionet e asistencës që ngriti, sollën si rrjedhjë një miratim, pëlqim dhe kënaqësi të maddhe në çdo vend. Kufijtë e shtetit arritën gjer në mesin e Evropës. Më ne fund, kishte ardhur koha që të fshihej nga dheu elementi serb si kreu i intrigës në Evropë[[Evropa]]!
 
Në Fusha_e_Kosovës në jugperëndim të prishtinës, u vunë ballë për ballë forcat aleate kryqtare me ushtrunë osmane. Alaetët zotëronin një forcë prej afro njëqind e pesëdhjetë mijë vetësh, kurse ushtria osmane nuk I kalonte gjashtëdhjetë mijë vetët.
 
Në të zbardhur, ushtria osmane u rreshtua për luftë. Në qendër u vendos vetë sultan Murati I, në krah të dhajthtë, princi Bajaziti Rrufe, kurse në krah të majtë, princi Jakup çelebi. Por ati me të bijtë ishin bërë një zemër e një frymë, ata s’kishin të ndarë nga njëri-tjetri. Ata përjetonin emocionin Fjalës së Allahut. Sikur një erë e ngritur nga sahabet që thërrisnin “nënë e babë t’u bëfshin fli, o i Dërguari i Allahut”, po e shkundte nga vendi e po e valëviste [[Fusha_e_Kosovës]] në mes të Evropës! Kështu ndodhi që sovrani Murad I i cili kishte thithur një frymë nga ajo erë sublime, të binte dëshmor në përfundim të luftës duke mbetur i gjallë gjer në kiamet si simbol më vete i besimit, ekstazës dhe përpjekjes në themel të fitores legjendare që u arrit atë ditë në [[Fusha_e_Kosovës]].
Kur Padishahu hyri në [[Fusha_e_Kosovës]] më 8 gusht 1389, u përball me një furtunë që e kishte shndërruar mjedisin në tym e pluhur saqë sytë të mos shihnin dot asgjë! İshte pikërisht Nata e Beraatit! Sovrani Murad I fali dy reqate namaz dhe, në fund, bëri këtë lutje me lot në sy: