Korfuzi: Dallime mes rishikimesh
[Redaktim i kontrolluar] | [Redaktim i kontrolluar] |
Content deleted Content added
v r2.6.4) (roboti ndryshoj: de:Kerkyra (Insel) |
Xqbot (diskuto | kontribute) v r2.7.2) (roboti ndryshoj: de:Korfu; cosmetic changes |
||
Rreshti 1:
'''Korfuzi''' (në greqisht apo ''Κέρκυρα, Κόρκυρα''; në latinisht ''Corcyra''; në italisht ''Corfù'') është një ishull [[Greqia|grek]] në [[Deti Jon|detin Jon]], ndodhet në brigjet e Epirit, në kufirin midis Greqisë dhe [[Shqipëri]]së, është e ndarë nga Epiri nga një shkon ngushtë gjerësi 3-25 km.
== Histori ==
Qyteti u themelua nën emrin e Corcyra (gr. Kérkyra) në 700 p.e.s.
== Bizantin ==
Kalaja S. Angelo. Corfù vazhdoi të bëjë pjesë në Perandorinë Romake të Lindjes dhe të shekullit të tetë është një rrethin e tema e Cephalonia. 876 qytetit u bë selia e peshkopit, një zyrtar nga Patriarkana e Kostandinopojës.
== Domain Anjou-Napoli (1266 - 1386) ==
Domain i Manfred ishte jetëshkurtër. Në fakt ai u mund dhe u vra në Benevento nga Charles i Anjou, i cili mori si mbretëria e Sicili dhe Napolit. Në Korfuz guvernatori Swabian Chinardo Filipi u përpoq të mbajë më në pushtet duke shpallur veten mbret i ishullit dhe duke e bërë e veja e një të burgosuri i Helen dhe fëmijët e tyre. Me këtë rast tiran Michael II u përpoq të rimarrë qytetin, por përpjekja e tij dështoi dhe në fund të 1266 Mbreti Charles i Anjou ishte në gjendje të marrë në posedim të Korfuzit dhe tokat e tjera shqiptare në tokën që kishte qenë Manfredi. Që formuar atëherë kryeqytet i Korfuzit fusha Angevin dhe Levant në fund të ishullit dhe fusha '300 shqiptarët u bë e drejtë e Filipit Princi i Tarantos, i martuar me gruan e tij të dytë, Katrina e Valois, mbesë e perandorit te fundit latin i Kostandinopojës, trashëguar pretendimet e Courtenay të Konstandinopojës. Që atëherë në ishull ka qenë gjithmonë pjesë e Principata e Tarantos.
Për të qeverisur të ishullit është bërë një kapiten dhe oficerë të mëdha rajonale në vijim dhe ushtarët e frëngjisht dhe italianët, dhe u krye një transformim rrënjësor të shoqërisë Korfuzit duke i dhënë fiefs të baronëve nga Italia dhe Provence, të tilla si kontakt, Capece, Hulot, Hauteville, u ndryshua edhe struktura administrative, por duke e lënë të ishullit si decarchi të tyre në vend të imponuara nga despots Epirit, të gjithë zonën u klasifikuar në katër balivati (Agirù, Orosh, e Mesme dhe Alefchimo).
Presionet e drejtuesve fetare Angevin krijuar pakënaqësi të konsiderueshme midis Korfuzit dhe kjo, në lidhje me mosmarrëveshjet që ekzistojnë në Napoli në mes të paditësve të ndryshme në fron, Venedikasit, që përfitoi në fund të shekullit të katërmbëdhjetë, fitoi konfliktit me Genoa, kishte filluar një politikë të caktuar të zgjerimit përgjatë shqiptare dhe greke. Në 1386 venedikasve të Korfuzit rrethuar me një ushtri masive të udhëhequr nga i zoti i Padovës, Francesco da Carrara, duke marrë në fund të japin Angevin garnizon dhe përkushtimin e qytetit. Korfuzi për të Republikës i dha privilegje të gjera dhe konfirmimin e të gjitha urdhërave dhe statutet e mëparshme, dhe është e angazhuar veçanërisht të arritjes së një marrëveshje me aristokracisë fuqishme luksoz që dominuar ishull. Blerjes, fillimisht ushtarake, u bë i fundit vetëm në 1402 kur Mbreti i Napolit Ladislas II lihen të gjitha të drejtat e tij në Venecia për 30.000 ducats.
== Venecian rregull ==
Detajet e venecian Korfuzit nuova.
== Moderne ==
Rreshti 22:
Gjatë Luftës së Parë Botërore, Korfuz shërbeu si një strehë tërhequr të ushtrisë serbe, të cilat u transportuan nga Flota e ishullit aleate.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Korfuz ishte pushtuar ushtrisë italiane në prill 1941. Kjo pune zgjati deri në shtator 1943: Në këtë periudhë, gjithmonë së bashku me ishujt e Jonit, është administruar si një entitet të veçantë në lidhje me Greqinë, me qëllim që të përgatiten për unifikimin e Italisë. Pas dorëzimit të kësaj të fundit, Korfuzit ishte skena e beteje të ashpër mes italianët dhe gjermanët, i cili udhëhoqi masakrën e zyrtarëve italianë, duke përfshirë Lt Pugliese Krishtlindjeve. Pas gjermanët u përpoqën për të kryer të burgosurve italian mbijetuar në Gjermani, portin e Korfuzit, duke përdorur mv Mario Roselli, anija u sulmua më 9 dhe 10 tetor 1943 nga ana e Aleatëve, duke shkaktuar më shumë se 1.300 viktimave dhe e lejimit të njëjtën[1].
Që nga viti 1944 ajo u kthye në Greqi dhe tërheq shumë turistë në sajë të klimës së saj të butë dhe bukurinë e oqeanit, mbeturinat vetëm nga krerët shumë janë një pallat mbretëror në epokën klasike, një teatër dhe fortifikimet veneciane të periudhës.
Rreshti 51:
[[cy:Corfu]]
[[da:Korfu]]
[[de:
[[el:Κέρκυρα]]
[[en:Corfu]]
|