Indra
Indra (sanskritisht: इन्द्र) është hyjni Veda në Hinduizëm,[1] një hyjni mbrojtës në Budizëm,[2] dhe mbreti i qiellit më të lartë (Saudharmakalpa) në Xhainizëm.[3] Mitologjitë dhe fuqitë e tij janë të ngjashme, megjithëse nuk janë identike me ato të hyjnive indo-evropiane si Zeusi, Jupiteri, Peruni, Thori dhe Odini.[1][4][5]
Në Vedat, Indra është mbreti i Svargas (Parajsa) dhe Devas. Ai është perëndia e qiellit, vetëtimës, rrufesë, stuhisë, shiut dhe rrjedha e lumenjve.[6] Indra është hyjnia më së shumti referuar në Rigveda.[7] Ai festohet për fuqitë e tij dhe ai që vret të keqen e madhe simbolike (Asura) me emrin Vritra, i cili pengon prosperitetin dhe lumturinë njerëzore. Indra shkatërron Vritran dhe "forcat e tij mashtruese", dhe në këtë mënyrë sjell shiun dhe diellin si mik të njerëzimit.[1][8] Rëndësia e tij zvogëlohet në literaturën post-vedike indiane ku ai përshkruhet si një hero i fuqishëm, por ai që po bie në telashe me rrugët e tij të dehur, hedoniste dhe kurorëshkelëse, dhe zotin që i shqetëson murgjit hindu nga meditimi, sepse ai ka frikë nga qeniet njerëzore vetëvlerësuara mund të bëhen më të fuqishme se ai.[1][9]
Në Buddhizëm, Indra ka qenë një hyjni popullore, referuar nga shumë emra dhe veçanërisht Shakra (Pali: Sakka). Ai është paraqitur në budizëm disi ndryshe nga Hinduizmi, siç është treguar si më pak luftë dhe një homazh për Budën.[10] Indra zotëron mbi sferën Deva të rilindjes brenda doktrinës Samsara të traditave budiste.[10] Sidoqoftë, ashtu si tekstet Hindu, Indra gjithashtu është subjekt i përqeshjes dhe i reduktuar në një status të figurave në tekstet budiste, treguar si një zot që vuan rilindjen dhe rivdekjen.[10] Në traditat e Xhainizmit, si Budizmi dhe Hinduizmi, Indra është mbreti i perëndive dhe një pjesë e kozmologjisë së rilindjes Xhain.[11] Ai është gjithashtu zot që shfaqet me gruan e tij Indrani për të festuar momentet e mbara në jetën e Tirthankaras Xhainiste, një ikonografi që sugjeron mbretin dhe mbretëreshën e perëndive që shënojnë rishtas udhëtimin shpirtëror të Xhainit.[12][13]
Ikonografia e Indrës tregon atë duke përdorur një rrufe të shkëlqyshëme, e njohur si Vajra, hipur mbi një elefant të bardhë të njohur si Airavata.[9][14] Në ikonografinë Budiste elefanti ndonjëherë përmban tre koka, ndërsa ikonat Xhaine nganjëherë tregojnë elefantin me pesë koka. Ndonjëherë një elefant i vetëm shfaqet me katër kallinj simbolikë.[9] Shtëpia qiellore e Indras është në ose pranë malit Meru (i quajtur edhe Sumeru).[10][15]
Referime Redakto
- ^ a b c d Thomas Berry (1996). Religions of India: Hinduism, Yoga, Buddhism. Columbia University Press. fq. 20–21. ISBN 978-0-231-10781-5.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Helen Josephine Baroni (2002). The Illustrated Encyclopedia of Zen Buddhism. The Rosen Publishing Group. fq. 153. ISBN 978-0-8239-2240-6.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Lisa Owen (2012). Carving Devotion in the Jain Caves at Ellora. BRILL Academic. fq. 25. ISBN 90-04-20629-9.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ T. N. Madan (2003). The Hinduism Omnibus. Oxford University Press. fq. 81. ISBN 978-0-19-566411-9.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Sukumari Bhattacharji (2015). The Indian Theogony. Cambridge University Press. fq. 280–281.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Edward Delavan Perry, Indra in the Rig-Veda. Journal of the American Oriental Society vol. 11.1885. 1885-01-01. fq. 121. JSTOR 592191.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Jan Gonda (1989). The Indra Hymns of the Ṛgveda. Brill Archive. fq. 3. ISBN 90-04-09139-4.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Hervey De Witt Griswold (1971). The Religion of the Ṛigveda. Motilal Banarsidass. fq. 177–180. ISBN 978-81-208-0745-7.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c Alain Daniélou (1991). The Myths and Gods of India: The Classic Work on Hindu Polytheism from the Princeton Bollingen Series. Inner Traditions. fq. 108–109. ISBN 978-0-89281-354-4.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ a b c d Robert E. Buswell Jr.; Donald S. Lopez Jr. (2013). The Princeton Dictionary of Buddhism. Princeton University Press. fq. 739–740. ISBN 978-1-4008-4805-8.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Naomi Appleton (2014). Narrating Karma and Rebirth: Buddhist and Jain Multi-Life Stories. Cambridge University Press. fq. 50, 98. ISBN 978-1-139-91640-0.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Kristi L. Wiley (2009). The A to Z of Jainism. Scarecrow Press. fq. 99. ISBN 978-0-8108-6821-2.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ John E. Cort (22 mars 2001). Jains in the World: Religious Values and Ideology in India. Oxford University Press. fq. 161–162. ISBN 978-0-19-803037-9.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ T. A. Gopinatha Rao (1993). Elements of Hindu iconography. Motilal Banarsidass. fq. 111. ISBN 978-81-208-0878-2.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Wilkings 1882, f. 52.