Julia Timoshenko
Julia Volodimirivna Timoshenko (ukrainisht: Ю́лія Володи́мирівна Тимоше́нкоe , Stampa:IPA-uk; lindur Hrihyan, Грігян,[2] 27 nëntor 1960) është një politikane ukrainase.
Yulia Tymoshenko Юлія Тимошенко | |
|---|---|
 | |
| Kryeministre e Ukrainës | |
| Në detyrë 18 dhjetor 2007 – 4 mars 2010 | |
| Paraprirë nga | Viktor Janukoviq |
| Pasuar nga | Oleksandr Turchynov (Acting) |
| Presidenti | Viktor Yushchenko |
| Në detyrë 24 janar 2005 – 8 shtator 2005 | |
| Zv/kryeministre e Ukrainës për Energji dhe Miniera | |
| Në detyrë 30 dhjetor 1999 – 19 janar 2001 | |
| Paraprirë nga | Aleksey Sheberstov (Energy)[1] |
| Të dhëna vetjake | |
| U lind më | Yulia Volodymyrivna Hrihyan Gabim: Nevojitet datë e vlefshme lindjeje: viti, muaji, data Dnipropetrovsk, Dnipropetrovsk Oblast, Ukrainian SSR, USSR |
| Partia politike | Hromada (1997–1999) Fatherland (from 1999) |
| Lidhjet e tjera politike | Yulia Tymoshenko Bloc (2001–2012) Dictatorship Resistance Committee (2011–2014) |
| Bashkjetuesja/et | |
| Fëmijët | Eugenia |
| Arsimimi | National Mining University of Ukraine Dnipropetrovsk National University Kyiv National Economic University |
| Faqja në rrjet | Official website Party website |
Ajo është liderja e Unionit Pan-Ukrainas "Atdheu". Ajo është për integrimin e Ukrainës në Bashkimin Evropian dhe fuqimisht kundërshton anëtarësimin e Ukrainës në Unionin Doganor Euroaziatik. Ajo mbështet anëtarësimin e Ukrainës në NATO.
Tymoshenko ishte bashkëdrejtuese e Revolucionit të Portokalltë dhe është gruaja e parë e zgjedhur kryeminstre e Ukrainës, pozitë që e mbajti nga 24 Januari deri më 8 shtator 2005, dhe prapë nga 18 dhjetori 2007 deri më 4 mars 2010. U rendit e treta nga revista Forbes në listën e grave më të fuqishme në botë në vitin 2005.
Ajo përfundoi e dyta në balotazh në zgjedhjet presidenciale ukrainase të vitit 2010 me 3.5 përqind pas, Viktor Janukoviq.
Pas zgjedhjeve presidenciale të vitit 2010, u ngrit një numër procedimesh penale ndaj saj. Në vitin 2011, ajo u fajësua për korrupsion dhe keqpërdorim të pushtetit, dhe u dënua me shtatë vjet burg. Nga shumica e qeverive perëndimore ky u konsiderua dënim politik. Ajo u lirua në vitin 2014, në ditët e fundit të revolucionit Euromaidan dhe pastaj u rehabilitua. Në zgjedhjet presidenciale të vitit 2014, ajo ka marrë 12.8% të votave, duke përfunduar e dyta pas fituesit Petro Poroshenko.
Shënime Redakto
References Redakto
- ^ Soviet Plant Source Book with a section on NUCLEAR ENERGY IN UKRAINE Arkivuar 11 dhjetor 2012 tek Library of Congress Web Archives, International Nuclear Safety Center (July 1997)
- ^ An orange revolution: a personal journey through Ukrainian history by Askold Krushelnycky, Harvill Secker, 2006,