Përgjegjësia e komandës ose Përgjegjësia komanduese ndonjëherë i njohur edhe si Standardi Yamashita ose Standardi Medina, i njohur gjithashtu edhe si përgjegjësia superiore, është doktrina ligjore e përgjegjësisë hierarkike për krimet e luftës. [1] [2] [3] [4] Termi gjithashtu mund të përdoret më gjerësisht për t'iu referuar detyrës për të mbikëqyrur vartësit dhe përgjegjësisë për dështimin për ta bërë këtë, si në qeveri, ligjeve ushtarake, si dhe në lidhje me korporatat.

Pallati i Paqes në Hagë

Hyrje Redakto

Doktrina e "përgjegjësisë komanduese" u krijua nga Konventat e Hagës të vitit 1899 dhe 1907, pjesërisht bazuar edhe në kodin amerikan Lieber, një manual lufte për forcat e Unionit të nënshkruara nga Presidenti Abraham Lincoln në vitin 1863, dhe u zbatua për herë të parë nga Gjykata e Lartë Gjermane në Gjykimet e Krimeve të Luftës në Leipzig pas Luftës së Parë Botërore, në gjyqin ndaj Emil Müller në vitin 1921.

Shtetet e Bashkuara përfshinë të dy Konventat e Hagës mbi "përgjegjësinë e komandës" në ligjin federal përmes precedentit të vendosur nga Gjykata Supreme e Shteteve të Bashkuara (i quajtur "Standardi Yamashita") në rastin e gjeneralit të ushtrisë perandorake japoneze Tomoyuki Yamashita . Ai u procedua penalisht në vitin 1945 për mizoritë e kryera nga trupat nën komandën e tij në Filipine, në Betejën e Paqësorit gjatë Luftës së Dytë Botërore . Yamashita u akuzua për "mosrespektim të paligjshëm dhe dështim në kryerjen e detyrës së tij si komandant për të kontrolluar veprimet e anëtarëve të komandës së tij duke i lejuar ata të kryejnë krime lufte ". [5] [6]

Për më tepër, i ashtuquajturi "Standardi i Medinës" ka sqaruar ligjin e SH.B.A.-së për të përfshirë qartë edhe oficerët e SH.B.A.-së, në mënyrë që ata si dhe oficerët e huaj të tillë si Gjenerali Yamashita të mund të ndiqen penalisht në Shtetet e Bashkuara. "Standardi Medina" bazohet në ndjekjen penale të vitit 1971 të Kapitenit të Ushtrisë Amerikane Ernest Medina në lidhje me Masakrën My Lai gjatë Luftës së Vietnamit. [7] Ai konstaton se një oficer komandues i SH.B.A.-së, duke qenë i vetëdijshëm për një shkelje të të drejtave të njeriut ose një krim lufte, do të mbahet penalisht përgjegjës nëse ai nuk ndërmerr ndonjë veprim. Sidoqoftë, Medina u lirua nga të gjitha akuzat. [5] [8] [9]

Statuti i Romës Redakto

Statuti i Romës i Gjykatës Penale Ndërkombëtare (shpesh i njohur si Statuti i Gjykatës Penale Ndërkombëtare ose Statuti i Romës) është traktati që themeloi Gjykatën Ndërkombëtare Penale (ICC).  Ai u miratua në një konferencë diplomatike në Romë, Itali më 17 korrik 1998  dhe hyri në fuqi më 1 korrik 2002.  Që nga nëntori 2019, 123 shtete janë palë në këtë statut.  Ndër të tjera, statuti përcakton funksionet e gjykatës, juridiksionin dhe strukturën.

Neni 25

Krimet brenda juridiksionit të gjykatës do të jenë përgjegjësi jo vetëm e autorëve të tyre, por edhe e komandantëve, ndihmësve, nxitësve të tyre, si dhe personave që në ndonjë mënyrë tjetër marrin pjesë në kryerjen e tyre ose në tentativën e kryerjes.

Neni 27

Ky Statut do të zbatohet njësoj ndaj të gjithë personave, pa asnjë dallim të bazuar në pozitën zyrtare. Në veçanti, pozita zyrtare si Kryetar i shtetit apo qeverisë, anëtar i qeverisë apo parlamentit, përfaqësues i zgjedhur i qeverisë apo zyrtar i qeverisë, në asnjë rast nuk do të përjashtojë një person nga përgjegjësia penale sipas këtij Statuti, as që pozita e tillë, vetvetiu, nuk do të krijojë bazë për reduktimin e dënimit.

Neni 28

(a) Komandanti ushtarak apo personi që në mënyrë efektive vepron si i tillë, do të jetë përgjegjës penalisht për krimet brenda juridiksionit të Gjykatës, të kryera nga forcat nën komandën apo kontrollin efektiv të tij apo saj, apo autoritetin efektiv që mund të jenë si rezultat i dështimit të tij apo saj për të ushtruar kontrollin e duhur mbi ato forca, kur:

(i) ai komandant apo person ushtarak, ose ka ditur, apo duke marrë parasysh rrethanat e rastit, është dashur të dijë se forcat ishin duke kryer apo do të kryenin krime të tilla; dhe

(ii) Ai komandant apo person ushtarak ka dështuar të ndërmarrë të gjitha masat e domosdoshme dhe të arsyeshme brenda fuqive të tij apo saj, për të parandaluar apo shtypur kryerjen e tyre, apo për të dorëzuar çështjen në organin kompetent për hetim dhe ndjekje.

(b) Sa i përket raporteve ndërmjet epërorit dhe të të nënshtruarit që nuk janë përshkruar në paragrafin (a), epërori do të jetë përgjegjës penalisht për krimet brenda juridiksionit të Gjykatës, të kryera nga personat e nënshtruar, nën autoritetin dhe kontrollin efektiv të tij apo saj, si rezultat i dështimit të tij apo saj për të ushtruar kontrollin e duhur mbi personat e tillë, kur:

(i) udhëheqësi ose ka ditur, ose në mënyrë të vetëdijshme nuk ka përfillur informatën që në mënyrë të qartë ka treguar se, personat e nënshtruar ishin duke kryer apo mendonin të kryejnë krime të tilla;

(ii) krimet kanë të bëjnë me vepra që janë brenda përgjegjësisë dhe kontrollit efektiv të udhëheqësit; dhe

(iii) udhëheqësi ka dështuar në marrjen e të gjitha masave të domosdoshme dhe të arsyeshme, brenda fuqive të tij apo saj për të parandaluar apo ndaluar kryerjen e tyre, apo për të dorëzuar çështjen në organin kompetent për hetim dhe ndjekje.

Neni 33

1. Fakti që krimi brenda juridiksionit të Gjykatës është kryer nga një person sipas urdhërave të qeverisë apo udhëheqësit, qoftë ai ushtarak apo civil, nuk do ta lirojë atë person nga përgjegjësia penale, përveç nëse:

(a) personi ka qenë nën obligimin ligjor që të respektojë urdhërat e qeverisë apo udhëheqësit në fjalë;

(b) personi nuk ka ditur se urdhëri është i paligjshëm; dhe

(c) urdhëri nuk ka qenë i manifestuar shprehimisht si i paligjshëm.

2. Për qëllimet e këtij neni, urdhërat për të kryer gjenocidin apo krime kundër njerëzimit janë shprehimisht të paligjshme.

Shih edhe Redakto

Literatura Redakto

Referime Redakto

  1. ^ Command Responsibility - An International Focus by Anne E. Mahle, PBS
  2. ^ Command, superior and ministerial responsibility by Robin Rowland, CBC News Online, May 6, 2004
  3. ^ Superior responsibility (Prosecutor v. Popović et al, ICTY TC II, 10 June 2010 (case no. IT-05-88-T). p. 511)
  4. ^ David Isenberg (13 janar 2013). "Lawbreakers at War: How Responsible Are They?". TIME. Marrë më 26 prill 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ a b Command Responsibility and Superior Orders in the Twentieth Century - A Century of Evolution by, Stuart E Hendin, Murdoch University Electronic Journal of Law
  6. ^ The Yamashita standard
  7. ^ "Excerpt of the Prosecution Brief on the Law of Principals in United States v. Captain Ernest L. Medina". Arkivuar nga origjinali më 2007-08-04. Marrë më 2007-07-19. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  8. ^ The Medina standard
  9. ^ "Archived copy". Arkivuar nga origjinali më 2009-02-12. Marrë më 2011-01-11. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Archived copy si titull (lidhja) "1971 Year in Review, UPI.com"