Çaprejtë e Çamërisë
Çaprejtë e Çamërisë: Poezi
Autor: Xhelo Zeqiri
Redaktor: Arben Iliazi
Viti i botimit: 1996
Botues: Arbëria, Tiranë
Përshkrimi fizik: 79 faqe; 17 cm
"Çaprejtë e Çamërisë [1]: Poezi" është një vepër poetike e autorit Xhelo Zeqiri, e cila mishëron një ndërthurje të fuqishme të ndjesive historike, sociale dhe emocionale të lidhura me Çamërinë. Libri është botuar në vitin 1996 nga shtëpia botuese Arbëria në Tiranë, nën kujdesin redaktorial të Arben Iliazit. Me përmasat e tij të vogla dhe përmbajtjen e koncentruar, libri përfaqëson një thesar të vyer në letërsinë shqipe bashkëkohore.
Vepra trajton temën e Çamërisë, duke u përqendruar tek dhimbjet dhe krenaria e kësaj treve historike, e cila ka kaluar nëpër vuajtje të mëdha historike. Poezitë e Xhelo Zeqirit i japin zë kujtimeve, ndjenjave dhe dëshirave të një populli të shpërngulur, por gjithnjë krenar për trashëgiminë e tij.
Motivet kryesore të poezive përfshijnë:
- Dashuria për vendlindjen: Çamëria përshkruhet si një tokë e bekuar, e ruajtur në zemrat e njerëzve të saj.
- Dhimbja e shpërnguljes: Autori trajton tragjedinë e spastrimit etnik dhe jetën e vështirë të çamëve në mërgim.
- Shpresa dhe rezistenca: Poezitë shprehin një besim të patundur në kthimin tek rrënjët dhe mbrojtjen e identitetit kombëtar.
Poezitë janë të shkruara në një gjuhë të pasur figurative dhe shpesh përdorin metafora, aluzione historike dhe folklorike për të evokuar emocione të forta. Stili është i thjeshtë, por plot ndjeshmëri, duke reflektuar përvojat e autorit dhe popullit që ai përfaqëson.
"Çaprejtë e Çamërisë" është një kontribut i rëndësishëm për poezinë shqipe, pasi ngre në qendër të vëmendjes një pjesë të rëndësishme të historisë dhe kulturës kombëtare. Libri ruan vlerat e tij si një kujtesë kolektive e dhimbjeve dhe shpresave të çamëve.
Me këtë libër, Xhelo Zeqiri ka lënë një gjurmë të pashlyeshme në letërsinë shqipe, duke rikthyer kujtesën për një trevë të lënë pas dore, por gjithmonë të pranishme në shpirtin e kombit.