Templarët

Bashkëluftëtarë të varfër të Krishtit dhe të Tempullit të Solomonit (latinisht: Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici) gjithashtu i njohur si Urdhri i Tempullit të Solomonit ose thjesht Tempullarët, ishin një urdhër ushtarak katolik i themeluar në vitin 1119, me seli në Malin e Tempullit në Jeruzalem. Urdhri ishte aktiv deri në vitin 1312 kur u shtyp përgjithmonë nga Papa Klementi V nga letra e papës Vox in excelso.

Stema e tempullarëve. Dy kalorës ne nje kalë tregon varferine që ishte me parë.

Kryqi i përdorur nga tempullarët.

Historia

Një ditë të premte, më 13 tetor 1307 oficerët e Mbretit Philip IV të Francës bënë arrestime në masë gjatë një sulmi të beftë pa aguar mirë dita, ku mijëra Tempullarëve - iu hodhën zinxhirët e u akuzuar si heretikë, mëkatarë, të përdalë, e homoseksualë. Asnjë nga këto akuza nuk u vërtetua madje as në Francë - në vende të tjera ndërkohë Templarët u konsideruan të pafajshëm. Në shtatë vitet që pasuan, me qindra Templare duruan tortura çnjerëzore në mënyrë që të nxirrnin "të vërtetën" e më shumë se 100 prej tyre vdiqën si pasojë e dhunës ose u dogjën në turrën e druve.

Një shkresë e quajtur Dokument Rubant i bazuar mbi një tekst të datuar 11 prill 1308, dëftonë, midis të tjerash, se Filipi i Bukur ( Mbreti i Francës ), siç quhet në dokumentet tempullare, pa e kuptuar, ishte vënë ne zotrim të riprodhimeve te shkelqyera, nxjerre në dritë shumë kohë më parë, në rast se organizohej një sulm i pakontrollueshëm dhe i papërballueshëm kundër Urdherit. Sipas këtij dokumenti lë të kuptohet mangësia e dokumentimit të veprimeve të urdhërit.

Thuhet që ky urdhër kishte krijuar një rrjetë të fortë finaciarë të cilën rrjetë pushtetarët evropianë së bashku me klerikët e asaj kohe e kanë shkatërruar. Nga kjo kohë deri më tani mbi ekzistencen e pas ardhësve dhe të thesait spekulohet më të madhe. Kështu flitet që më 18 mars 1314, në Paris, në ishull të vogël të lumit Sena janë parë për herë të fundit i quajturi Mjeshtri i Madh i Kaloresve Tempullare, Zhak de Moli (Jacques de Molay) së bashku me disa kalorës të tjere. Rreth tyre janë shkruar një numër i jashtezakonshëm librash. Të shumtë janë misterët që e rrethojnë këtë Urdhër të fuqishem priftërinjsh-luftëtarë.

Temat me të cilat merren librat mbi Tempullarët janë të ngjajshme me pyetjet: Ku konsiston ky sekret i tmershem i tyre ? Ekziston valle thesari perrallor i Urdherit ? Ç´farë dihet sot për këta kalorës të famshëm.

Organizata

Artikulli kryesor: Lista e Tempullarëve

Tempullarët u organizuan si një urdhër monastik i ngjashëm me Urdhrin Cistercian të Bernardit, i cili konsiderohej si organizata e parë efektive ndërkombëtare në Evropë. Struktura organizative kishte një zinxhir të fortë autoriteti. Secili vend me një prani të madhe Tempullarësh (Franca, Poitou, Anjou, Jeruzalemi, Anglia, Aragona (Spanjë), Portugalia, Italia, Tripoli, Antiokia, Hungaria dhe Kroacia) kishin një Mjeshtër të Urdhrit për Tempullarët në atë rajon.

Të gjithë ata i nënshtroheshin Mjeshtërit të Madh, të emëruar për tërë jetën, i cili mbikëqyri si përpjekjet ushtarake të rendit në Lindje ashtu edhe zotërimet e tyre financiare në Perëndim. Mjeshtri i Madh ushtroi autoritetin e tij përmes vizitorëve të përgjithshëm të urdhrit, të cilët ishin kalorës të caktuar posaçërisht nga Mjeshtri i Madh dhe manastiri i Jeruzalemit për të vizituar provinca të ndryshme, për të korrigjuar keqpërdorimet, për të futur rregullore të reja dhe për të zgjidhur mosmarrëveshjet e rëndësishme. Vizitorët e përgjithshëm kishin fuqinë të hiqnin kalorësit nga detyra dhe të pezullonin Masterin e provincës në fjalë.

Nuk ekzistojnë ndonjë numër i saktë, por vlerësohet se në kulmin e porosisë kishte midis 15,000 dhe 20,000 tempullarë, nga të cilët rreth një e dhjeta ishin kalorës të vërtetë.

Lidhje të jashtme

• Knights Templar - Ancient History Encyclopedia (anglisht)