Aliteracioni

Aliteracioni (nga lat. ad- pranë e littera - shkronjë) është një figurë retorike, që ndeshet më shumë në poezi,^[1] dhe është të përsëriturit e disa tingujve të njëjtë në fjalë të ndryshme brenda një a më shumë vargjesh, për t'i dhënë gjuhës poetike një fuqi më të madhe shprehëse ose për të prodhuar harmoni imitative.

Në poezinë shqipe e ka përdorur Noli te elegjia Shpell'e Dragobisë «O Bajram, bajrak i gjallë/ more nam me gjak në ballë.»^[2] dhe Poradeci te Vallja e luleve «Vijnë vashat valle-valle/gushë e gji stolisura.».

Referime

^ "Alliterazione". garzantilinguistica.it. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)^{[lidhje e vdekur]}
^ F. Leka, F. Podgorica, S. Hoxha (1972). Fjalor shpjegues i termave të letërsisë. Tiranë: Universiteti Shtetëror i Tiranës, Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë. fq. 11. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

[1] "Alliterazione". garzantilinguistica.it. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)^{[lidhje e vdekur]}

[:0-2] F. Leka, F. Podgorica, S. Hoxha (1972). Fjalor shpjegues i termave të letërsisë. Tiranë: Universiteti Shtetëror i Tiranës, Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë. fq. 11. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

[1]

[2]