Antigona (Sofokliu)
Antigona është një tragjedi athinase e shkruar nga Sofokliu në vitin 441 p.e.s. (ose më parë) dhe u shfaq për herë të parë në Festivalin e Dionisit të po këtij viti. Mendohet të jetë shfaqja e dytë më e vjetër e mbijetuar e Sofokliut, e paraprirë nga <i id="mwFA">Ajaksi</i>, e cila u shkrua rreth të njëjtës periudhë. Shfaqja është një nga një treshe tragjedish të njohura si tre dramat tebane, pas Mbret Edipit dhe Edipit në Kolonus. Edhe pse ngjarjet tek Antigona ndodhin të fundit në rendin e ngjarjeve të përshkruara në drama, Sofokliu e shkroi Antigonën të parën.[1] Historia zgjerohet në legjendën tebane që e paraprin atë dhe fillon aty ku përfundon vepra Shtatë kundër Tebës e Eskilit. Shfaqja mban emrin e protagonistes kryesore Antigona.
Pas vetë mërgimit të Edipit, djemtë e tij Eteokli dhe Poliniku u angazhuan në një luftë civile për fronin e Tebës, e cila rezultoi në vdekjen e të dy vëllezërve duke luftuar njëri-tjetrin. Kunati i Edipit dhe sundimtari i ri i Tebës, Kreonti, urdhëroi nderimin publik të Eteoklit dhe turpërimin publik të tradhtarit të Tebës, Polinikut. Historia ndjek përpjekjet e Antigonës, motrës së Eteoklit dhe Polinikut, për të varrosur Polinikun, duke shkuar kundër vendimit të xhaxhait të saj Kreonit dhe duke e vendosur marrëdhënien e saj me vëllain mbi ligjet njerëzore.