Azotiku i kooperativës : përvojë nga Pojani i Korçës
Azotiku i kooperativës: përvojë nga Pojani i Korçës
Titulli i librit: Azotiku i kooperativës: përvojë nga Pojani i Korçës
Autor: Xhevdet Bashllari
Vendi i botimit: Tiranë
Botuesi: Shtëpia e Propagandës Bujqësore
Viti i botimit: 1989
Përmasa: 14 faqe; 16 cm
Fjalë kyçe: Bujqësia, Plehëra azotike, Përdorimi
Termat gjeografikë: Korçë, Shqipëri
Libri Azotiku i kooperativës: përvojë nga Pojani i Korçës [1] i shkruar nga Xhevdet Bashllari, është një botim i vitit 1989 që trajton përvojën e përdorimit të plehrave azotike në bujqësi në kuadër të kooperativave socialiste të asaj kohe, konkretisht në fshatin Pojan të Korçës. Kjo vepër është pjesë e përpjekjeve për të dokumentuar dhe promovuar praktikat bujqësore të përbashkëta, me qëllim përmirësimin e prodhimit dhe rritjen e rendimenteve bujqësore përmes përdorimit të plehrave kimike.
Në kontekstin e viteve 1980, kur Shqipëria ishte ende një shtet i centralizuar dhe i planifikuar, ku prodhimi bujqësor ishte i organizuar përmes kooperativave, ky libër shërbente si një udhëzues praktik për bujqësinë nëpërmjet përdorimit të plehrave azotike. Ai ilustron metodat e aplikuara në terren në Pojan të Korçës, një zonë me një traditë të gjatë bujqësore, duke u përqendruar në rëndësinë e azotit si element jetik për rritjen e kulturave bujqësore. Konteksti historik dhe bujqësor
Shqipëria, gjatë periudhës komuniste, promovoi përparimin bujqësor si një pjesë thelbësore të zhvillimit ekonomik të vendit. Kooperativat bujqësore, të krijuara në zonat rurale, ishin një formë e organizimit kolektiv të tokës dhe burimeve bujqësore, të cilat synonin të përmirësonin efikasitetin dhe prodhimin për të arritur vetë-mjaftueshmëri ushqimore. Plehrat azotike ishin një komponent kritik në këto përpjekje, pasi azoti është një element esencial për rritjen e bimëve dhe është i rëndësishëm për prodhimin e grurit, misrit, patateve dhe kulturave të tjera kryesore.
Në këtë kontekst, libri i Bashllarit shërbente si një burim i vlefshëm për të orientuar fermerët dhe kooperativat drejt përdorimit efikas të azotikut për të përmirësuar prodhimin. Përvoja e Pojanit pasqyron jo vetëm teknikën, por edhe përpjekjet për edukimin dhe angazhimin e bujqve në zbatimin e metodave të reja.
Libri është i shkurtër, duke përmbajtur vetëm 14 faqe, por është shkruar në një mënyrë të qartë dhe praktike. Përmbajtja mund të përfshijë:
- Paraqitja e nevojës për përdorimin e plehrave azotike: Autorit i thekson se si plehrat azotike përmirësojnë cilësinë e tokës dhe përshpejtojnë rritjen e kulturave.
- Përvoja praktike nga Pojani: Detajet mbi përvojat e suksesshme të kooperativës së Pojanit në rritjen e prodhimit përmes azotikut dhe shembuj të rasteve të aplikuara.
- Këshilla për përdorimin e duhur të plehrave: Rekomandime mbi dozën dhe kohën e aplikimit për rezultate optimale.
Edhe pse i shkruar në një periudhë të kaluar, ky libër paraqet një pasqyrë historike të rëndësishme për zhvillimin e bujqësisë shqiptare. Ai ofron të dhëna për metodat e përdorimit të plehrave azotike në kushtet e bujqësisë kolektive, një pjesë e historisë bujqësore të Shqipërisë që ndikon ende sot në praktikat dhe njohuritë mbi plehrat dhe fertilizimin.
Në mbyllje, Azotiku i kooperativës nuk është vetëm një manual për fermerët e kohës, por edhe një dëshmi e politikave bujqësore dhe përpjekjeve për modernizimin e bujqësisë në Shqipërinë socialiste, duke ndikuar në mënyrën se si komunitetet rurale e kuptojnë dhe e praktikojnë bujqësinë.