Beteja e Kleidonit

Beteja e Kleidonit thirret lufta e zhvilluar më 1014 në mes të Perandorisë Bizantine dhe Mbretërisë Bullgare të Carit Simoni i Madh.

Betej

Në këtë betejë muarren pjesë fise bullgare (bolgars, volgars), një rracë e krijuar nga miksja e turqëve altaikë dhe racës urgike të bashkëkohësve të tyre mordovinë dhe çuvashevë në Rusinë Veriore. Këta ishin të prirë nga Cari Simoni i Madh i cili më parë i konvertuar në krishterimin ortodoks, e kishte zgjeruar mbretërinë e tij nga malet karpate deri në detin Adriatik, duke përfshirë këtu Shqipërinë, Kosovën, Sërbinë dhe Malin e Zi të ditëve tona e që më parë ishin të njohura si toka bizantine.

Beteja u fitua nga bizantinët, gjë që shkaktoj edhe shpërbërjen e mbretërisë së re ballkanike. Perandori bizantin, Basili i II-të urdhëroi masakrimin e 10.000 bullgarëve të zënë robër lufte, duke i qërruar nga sytë.