Blasfemia

Blasfemia është fyerja, shfaqja e përbuzjes, mungesa e nderimit të hyjnisë, personave dhe gjërave të shenjta ose ndaj diçkaje fetare apo të pacenueshme. Disa fe konsiderojnë blasfeminë si një krim fetar. Që nga viti 2012, ligjet kundër blasfemisë ekzistojnë në 32 vende, ndërsa 87 shtete kishin ligje të gjuhës së urrejtjes, që mbulonin shpifjen e fesë dhe shprehjen publike të urrejtjes ndaj një grupi fetar. Ligjet kundër blasfemisë janë veçanërisht të zakonshme në vendet me shumicë myslimane, siç janë ato në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut, edhe pse ato janë gjithashtu të pranishme në disa vende të Azisë dhe Evropës.

Etimologjia

Fjala "blasfemi" erdhi nga greqishtja βλασφημέω (nga βλάπτω "lëndoj" dhe φήμη "thënie, diskutim, fjalim"), përmes fjalës blasfemen nga anglishtja e mesme, blasfemer nga frëngjishtja e vjetër, blasphemare nga latinishtja e vonshme. Në kuptimin e të folurit keq për Perëndinë, kjo fjalë gjendet në Ps. 74:18, Isa. 52:5, Rom. 2:24, Rev. 13: 1, 6, 16: 9, 11, 21. Ajo gjithashtu nënkupton çdo lloj keqardhjeje, keqdashjeje ose abuzimi (1 Mbretër 21:10 LXX, Veprat 13:45, 18: 6, etj).

Ligjet e blasfemisë

Në disa shtete blasfemia është jashtë ligjit nën kodin penal. Këto ligje kanë çuar në persekutim, vrasje ose arrestim të minoriteteve dhe anëtarëve disidentë, pas akuzave të hedhura. Që nga viti 2012, 33 vende kishin një formë të ligjeve kundër blasfemisë në kodin e tyre ligjor. Nga këto, 21 ishin vende me shumicë myslimane - Afganistani, Algjeria, Bahreini, Egjipti, Indonezia, Irani, Jordania, Kuvajti, Libani, Malajzia, Maldivet, Maroku, Omani, Pakistani, Katari, Arabia Saudite, Somalia, Sudani, Emiratet e Bashkuara Arabe. Shtetet e dymbëdhjetë kombeve me ligje kundër blasfemisë në vitin 2012 ishin Danimarka (e shfuqizuar në 2017), Finlanda, Gjermania, Greqia, India, Irlanda, Italia, Malta (shfuqizohen më 2016), Holanda (shfuqizohet në 2014), Nigeria, Polonia dhe Singapori. Blasfemia u trajtua si një krim kapital (dënim me vdekje) në disa vende myslimane. Vende të tjera kanë hequr ndalimin e blasfemisë. Franca e bëri këtë në 1881 për të lejuar lirinë e fesë dhe lirinë e shtypit, ndërsa në Suedi u shfuqizua në vitin 1970, Angli dhe Uells më 2008, Norvegji me aktet në vitin 2009 dhe 2015, Holandë më 2014, Islandë më 2015, Maltë më 2016 dhe Danimarkë më 2017. Aty ku blasfemia është e ndaluar, mund të vlejnë ligje që ndëshkojnë drejtpërdrejt blasfeminë fetare, ose ligje që lejojnë ata që janë ofenduar nga blasfemia të ndëshkojnë blasfemuesit.

Krishtërimi

Teologjia e krishterë dënon blasfeminë. Te Marku 3:29 shkruhet se blasfemia kundër Frymës së Shenjtë konsiderohet si e pafalshme, një mëkat i përjetshëm. Sidoqoftë, ekziston një mosmarrëveshje rreth asaj se çfarë mund të konsiderohet blasfemi dhe nëse ajo cilësohet si blasfemi në kuptimin konvencional. Blasfemia është dënuar si një mëkat tepër serioz nga besimet e mëdha dhe teologët e Kishës. Ndërsa apostazia dhe mosbesimi u konsideruan përgjithësisht si mëkatet më të rënda, madje më të mëdha sesa blasfemia nga Summa Theologiae e Tomas Akuinit. Tomas Akuini thotë se "[nëse] krahasojmë vrasjen dhe blasfeminë përsa u përket objekteve të këtyre mëkateve, është e qartë se blasfemia, e cila është një mëkat i kryer drejtpërdrejt kundër Perëndisë, është më i rëndë se vrasja, e cila është një mëkat kundër fqinjit. Nga ana tjetër, nëse i krahasojmë ato në lidhje me dëmin e bërë prej tyre, vrasja është mëkati i rëndë, sepse vrasja dëmton më shumë fqinjin sesa blasfemia që i bën Perëndisë. Katekizmi i Heidelbergut përgjigjet në pyetjen 100 për blasfeminë duke thënë se "asnjë mëkat nuk është më i madh ose provokon zemërimin e Perëndisë më shumë se blasfemia e Emrit të Tij"

Dënimet

Dënimi më i zakonshëm për blasfemuesit ishte dënimi me vdekje nëpërmjet varjes ose me gurë, të justifikuar nga fjalët e Levitiku 24: 13-16. Personi i fundit i varur për blasfemi në Britaninë e Madhe ishte Thomas Aikenhead, i moshës 20 vjeç, në Skoci më 1697. Ai u ndoq penalisht për mohimin e vërtetësisë së Dhiatës së Vjetër dhe legjitimitetin e mrekullive të Krishtit. Blasfemia mbeti vepër penale në Angli dhe Uells deri në miratimin e Aktit të Drejtësisë Penale dhe Emigracionit 2008, por u penalua me sukses në rastin e Whitehouse v Lemon (1977), ku i pandehuri u gjobit £ 500 dhe dhënë një dënim me burg nëntë muajsh (botuesi është gjobitur edhe me £ 1,000).

Islami

Blasfemi në Islam është shprehje e pabesë që ka të bëjë me Zotin, Muhammedin ose çdo gjë që konsiderohet e shenjtë në Islam. Kur'ani paralajmëron blasfemi, por nuk përcakton ndonjë dënim të kësaj bote për blasfemi. Hadithet, të cilat janë një burim tjetër i Sheriatit, sugjerojnë dënime të ndryshme për blasfemi, të cilat mund të përfshijnë vdekjen. Megjithatë, është argumentuar se dënimi me vdekje zbatohet vetëm në rastet kur ka tradhti që mund të dëmtojë rëndë komunitetin mysliman, veçanërisht gjatë kohës së luftës. Në vitet e fundit, akuzat për blasfemi kundër Islamit kanë shkaktuar kundërthënie ndërkombëtare dhe kanë luajtur rol në incidentet e dhunës së turmave dhe vrasjeve të figurave të shquara.

Judizëm

Në Levitiku 24:16 dënimi për blasfemi është vdekja. Në ligjin hebre, forma e vetme e blasfemisë që dënohet me vdekje është duke blasfemuar emrin e Zotit. Shtatë Ligjet e Noesë e konsidrojnë blasfeminë si të ndaluar. Në një nga tekstet e Shkronjave të Detit të Vdekur, që quhet Dokumenti i Damaskut, është e ndaluar dhuna ndaj jo-hebrenjve (të ashtuquajturit Gentiles), përveç rasteve kur sanksionohet nga një autoritet qeverisës hebre "kështu që ata nuk do të blasfemojnë.

Kombet e Bashkuara

Në fillim të shekullit XXI, blasfemia u bë një çështje në Kombet e Bashkuara. Kombet e Bashkuara miratuan disa rezoluta, të cilat i bënë thirrje botës të vepronte kundër "shpifjes së feve" Fushata për ndëshkimet penale në mbarë botën për "shpifjen e feve" ishte udhëhequr nga Organizata e Bashkëpunimit Islamik në emër të bllokut të madh mysliman të Kombeve të Bashkuara. Fushata përfundoi në vitin 2011, kur propozimi u tërhoq në Gjenevë, në Këshillin e të Drejtave të Njeriut për shkak të mungesës së mbështetjes, duke shënuar fundin e përpjekjes për të vendosur kufizime blasfemie në mbarë botën, në përputhje me ato të Pakistanit, Arabisë Saudite dhe Iranit. Kjo rezolutë kishte kaluar çdo vit që nga viti 1999, në Kombet e Bashkuara, me numër në rënie të votave "po" me çdo vit të njëpasnjëshëm. Në korrik të vitit 2011, Komiteti i të Drejtave të Njeriut i OKB-së lëshoi ​​një deklaratë 52-paragrafshe, Koment i Përgjithshëm 34 mbi Konventën Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike (ICCPR) 1976, lidhur me liritë e opinionit dhe shprehjes. Paragrafi 48 thotë: “Ndalimet e shfaqjes së mungesës së respektit për një fe ose sistem tjetër besimi, duke përfshirë ligjet për blasfeminë, nuk janë në përputhje me Konventën, përveç në rrethanat specifike të parashikuara në nenin 20 paragrafi 2 të Konventës. Ndalesat e tilla duhet gjithashtu të jenë në përputhje me kërkesat strikte të nenit 19 paragrafi 3, si dhe nenet e tilla si 2, 5, 17, 18 dhe 26. Kështu, për shembull, do të ishte e palejueshme që ligjet e tilla të diskriminojnë në favor të ose kundër një ose disa feve ose sistemeve të besimit, ose pasuesve të tyre, ose besimtarëve fetarë mbi jobesimtarët. As nuk do të ishte e lejuar që ndalimet e tilla të përdoreshin për të parandaluar ose ndëshkuar kritikat e udhëheqësve fetarë ose komentet mbi doktrinën fetare dhe parimet e besimit”.

Përdorimi i saj në përditshmëri

Blasfemia është përdorur për të nënkuptuar "irreverencë" në një kontekst jofetar. Sir Francis Bacon përdor "blasfemi" në këtë mënyrë në Avancimin e Mësimit, ku ai flet për "blasfemi kundër mësimdhënies". Fjala "blasfemi" mund të përdoret si zëvendësim për "mallkimin" siç përdoret në këtë fjali: "Me shumë goditje dhe blasfemi, pranvera zëvendësuese e lokomotivës ishte pajisur më në fund". Në gjuhën bashkëkohore, nocioni i blasfemisë shpesh përdoret në mënyrë hiperbolike. Ky përdorim ka fituar disa interesa në mesin e linguistëve kohët e fundit, dhe fjala 'blasfemi' është një rast i zakonshëm që përdoret për qëllime ilustruese.

Dita e Blasfemisë

Dita Ndërkombëtare e Blasfemimit inkurajon individët dhe grupet që të shprehin hapur kritikat e fesë dhe ligjeve të blasfemisë. Është themeluar në vitin 2009 nga Qendra për Hetime. Një student kontaktoi Qendrën për Hetim në Amherst, Nju Jork për të paraqitur idenë, të cilën CFI më pas e mbështeti. Ronald Lindsay, president dhe drejtor ekzekutiv i Qendrës për Hetim, në një intervistë me CNN, në lidhje me Ditën e Blasfemisë, tha: "Mendoni se besimet fetare duhet t'i nënshtrohen shqyrtimit dhe kritikës ashtu siç janë bindjet politike, por ne kemi një tabu për fenë". Ngjarjet në mbarë botën në Ditën e parë të Blasfemisë në vitin 2009 përfshinë një ekspozitë arti në Uashington, D.C dhe një festival me fjalim të lirë në Los Anxhelos.