Budallallëku

Budallakia apo të qenurit budalla është mungesa e inteligjencës, mirëkuptimit, arsyes ose zgjuarsisë, paaftësia për të mësuar. Mund të jetë e lindur, e supozuar ose reaktive. Fjala budalla vjen nga fjala latine stupere. Personazhet budallenj përdoren shpesh për komedi në tregimet fiktive. Walter B. Pitkin e quajti budallakinë "të keqe", por në një frymë më romantike William Blake dhe Carl Jung besonin se budallakia mund të jetë nëna e mençurisë.

Gdhendje pas Pieter Breughel Plakut, 1556 Titulli: Al rijst den esele ter scholen om leeren, ist eenen esele hij en zal gheen peert weder keeren ("Edhe nëse gomari udhëton në shkollë për të mësuar, si kalë nuk do të kthehet").

Shiko edhe

• Marrëzia