Dardan Vuniqi

Ajet Vuniqi, u lind me: 1899-1951 Ajeti ishte djal i Sefë Vuniqit, ndërsa Sefa djal i Balisë, Baliu i Mehmetit. Ajeti kishte dhe (3 vëllezër, Mehmeti, Brahimi dhe Beqiri si dhe 3 motra Tahiren, Zylefin dhe Nailen). Ajeti ishte i martuar pas vdekjes së gruas së parë Ajeti u martua dhe dy herë dhe kishte gjithësej 6 fëmij (Sefën, Nazmiun, Hystriun, Izetin, Milaimin dhe Sadija). Ajet Vuniqi që në moshën rinore shquhej për atdhedashuri, ndonëse ishte i rritur në një familje e cila shquhej për pleqëri pasi që i ati i Ajetit, Sefa ishte Pleqnar në oda të ndryshme në Kosovë duke bërë pajtimin e gjaqev. Pas vdekjes së të Atit i biri i tij Ajeti vazhdoj përsëri traditën duke ndjekur rrrugën e babait të tij dhe u bë pleqnar i odave shqiptare. Ajeti jetën dhe veprimtarinë e tij i kishte kushtuar Kosovës në kohën e Partizanëve Ajeti kishte trysni dhe shantazhe të ndryshme për shkak të veprimtarisë së tij patriotike dhe nuk ishte i punësuar në ndonjë punë shtetërore . Pas përfundimit të luftës së dytë botrore më 1948 Ajeti ishte i burgosur në burgun e Lipjanit përkatësisht në stacionin e policisë së Serbisë i cili ishte i varur lakuriq për 8 ditë nga malltretimi dhe dhuna fizike nga Zhivko Mitroviqi paramilitar serbë. Të cilit i kërkonin të dorëzonte armët dhe të bashkëpunonte me ta. Ndonëse shquhej edhe si ruajtës i mirë i fshatit ku kishte lindur Vërshec shtëpija e Ajetit ishte e vetmja shtëpi ku nuk ishte futur në kolektiv e që në atë kohë kolektivi shquhej si vendi ku duhej kontribuohej për Serbët dhe si pasoj e kësaj rezistence serbi kishte mendjen që ti hakmerrej. Ai ishte pjesmarrës i luftës së Kaqakëve që kishin për qëllim lirinë e popullit shqiptar. Dhe ndër torturat që janë ushtruar ndaj tij tregohen se njëra ndër torturat ishte që të kafshohej nga ana e Magjupëve me dhëmb. Babë Ajeti ndërroj jetë nga dhuna që kishte ushtruar Armiku serbo-sllave . Pas me shume se 5 dekada, Djemet e Ajetit vazhduan rrugen e tij per liri dhe shtet-ndertimin e Kosoves tashme te pavarur. Ndërsa në luftën e fundir Ajetit i kishte rënë dëshmor djali Izeti me 18.04.1999 së bashku me djalin Irfanin dhe vajzën Mirsaden dhe djali i vëllaut Memhemti sbashku me të birin, Kemajlin dhe vajzën Ganimeten. Ndërsa pjesmarrës në luftë ishin edhe të bijtë e vëllaut Adnan e Nexhat Vuniqi. Të cilët ishin frymëzuar nga fjalët e Babë Ajetit për mes të atit Nazmiut..