Diskutim:Wolfgang Amadeus Mozart

Wolfgang Amadeus Mozart E pashqyrtuar

Volfgang Amadeus Mocart 1789, vizatuar nga Doris Stock Volfgang Amadeus Mocart (gjermanisht: Wolfgang Amadeus Mozart), emri i plotë: Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart lindi më 27 janar të vitit 1756 në Salcburg dhe vdiq më 5 dhjetor, 1791 në Vjenë. Mozart ishte një kompozitor i epokës klasike. Mocarti është një prej komopopozitorve më të mprehtëte te muzikës më të përhapur në të gjitha kohërat. Një fëmijë i jashtëzakonshëm qe rrjedh prej një familjeje muzikantësh.Ai bëri kompozim që në moshën 4 vjeçe. Babai i tij Leopold Mozart, ishte gjithashtu kompozitor, dhe ka ndihmuar ne disa pjesë ne piano të A. Mozart. Kryesisht duete dhe pjesë për dy piano, ai shkroi për të luajtur së bashku me motrën e tij Nannerl. Mozarti jetën e tij e jetoi më së shumti në Vjenë por udhëtoi dhe në Europë në mënyrë të gjerë. Si një njeri, ai përshtatet me një Frankmason, dhe punonte shume dhe suksesi i kthehet para vdekjes së babait Leopold. Flauta Magjike mund të përmbajë motiv me kuptim të mirë Masonik. Dy ngjyrime aria në një operë, Mbretëresha e Natës, janë në rritje emocionale. Në të shumtën e punës së tij, Mozart shkroi një bukuri për zërin e njeriut në violinë a pianoforte. Mozart është një urë e periudhës Romantic. Simfonitë e tij të fundit mbështjellen me karrierën e periudhës së këtij stili së kompozuari. Beethoven, një ndër më të njohurit prej kompozimeve klasike, ishte tepër i forcuar prej Mozartit, dhe shkroi disa Kadenca të punës së Mozart, në një masë të konsiderueshme Concerto No. 20, K. 466. Mozart sërish kompozoi vetëm skicën prej pjesës së vet, madhështore që ishte kujtesa muzikore e tij. Ai gjithashtu mundi të shkruajë në ditë një punë të tërë nga shfaqja e tij e parë skenike. Pyotr Ilyich Tchaikovsky e donte tepër dhe e admironte Mozartin, dhe nga dashuria e tij për të special shkroi Mozartiana, në stilin e Mozartit. Pavarësisht nga madhështia, Mozarti pati një jetë të rëndë. Shumë herë, ai s’u pranua të shpërblehej nga puna e tij. Gradualisht, shëndeti i tij merrte tatëpjetën. Ai jetoi vetëm mbi gjysmën e vogël të jetës së Beethoven's, tashmë ai ishte një pjellor me shumë fëmijë derisa vdiq që herët në 1791. Në dekadën që vdekja e ndoqi Mozartin aty e shtyri orvajtja individuale të inventarizojë kompozimet e tij, por ai ishte vetëm në 1862 ku Ludvig von Koechel, një botanist, mineralogist, edukator, sipërmarrës i suksesshëm Vienez. Kochel është i forti i librit 551 faqe që ishte titulluar (në gjermanisht) Kronologji- Katalogu Tematik Komplet i Punës së Muzikës së VOLFGANG AMADE MOZART. Kochel është vendburim i gjithëpërfshirës i prefiksit “K” në numrat që iu dhanë punës së Mozartit në vendin shumë të zakonshëm “Opus”. Disa punë më të njohura të Mozartit përfshihen: (Serenadë për Kuartet të Rëndë & Bass); Alla Turca (sonatë për Piano); Simfonia No. 25; Simfonia No. 40; (Opera Martesa e Figaro-s); Elvira Madigan (Koncert për Piano No. 21); Opera e Grabitjes prej Pallatit Biografi e detajuar: Mozarti është më i madhi prej gjenive të muzikës në histori. Babai i tij, Leopold Mozart, asistent për mjeshtër kori dhe muzicient oborrtar te Princi-Kryepeshkop i Salzburgut, ishte ndër më të shquarit i muzikës në kohën e tij. Ai ishte autor i metodës më të mirë për improvizim-violinë shkruar në këtë periudhë të tij, dhe ishte një njeri me edukim të plotë dhe me karakter të pastër a sprovuar. Realizoi ndihmën e mundshme të birit të tij të jashtëzakonshëm, dhe gjithashtu me prirje të mëdha të vajzës së tij Maria Anna, 5 vjeçare Volfgang senior, ai dha gjithë energjinë e devotshme të tij dhe njohuritë për edukimin e tyre. Volfgang që në moshë tre vjeçare dëshironte të shpenzonte gjysmë kohe në piano, hulumtimet, nga puna e tij madhështore, interavalet harmonike, dhe tashmë nuk ishte katër kur ai pranoi të hynte në sistemin trajnues të jatit të tij në improvizim për piano dhe në teorinë e muzikës, improvizonte mbrëmjeve kur shkruante notat. Improvizimi i tij në violinë vinte pjesërisht nga intuita, në një fakt ku ai demonstroi mahnitshëm babain e tij dhe kompaninë e artistëve, i stërvitur nga një fushëpamje e parë të pjesës së dytë të violinës në trio te instrumentave me tela. Ai nuk ishte akoma 5 vjeç kur i jati i tij e shkroi atë për të motivuar në piano me variacione, i cili vet e kishte kompozuar. Pra ishte korrekt si fëmijë që ai kishte dëshirë të kujtonte lartësinë e kumbimit të violinës që kishte dëgjuar mbrëmjeve përpara. Ndjeshmëria e tij ishte e tillë saqë zërat e ashpër ishin aq të dhimbshme për të, një shkulm ere e trumpetave pothuaj atij i shkaktonte përherë të fikët. Voflgangu akoma nuk ishte tetë vjeç kur i jati i tij organizoi një turne koncerti me dy fëmijët e tij, vizituar Munih, Viena, dhe Presburg. Gjithkund performancat e tyre, posaçërisht djemtë, krijonin një mahnitje madhështore. Në 1763 Leopold Mozart vizitoi Parisin me madhërinë e tij, dhe mbeti në London të Prillit, ku ata mbeten deri në Korrik, 1764. Mbeten dhe kremtuan Privilegjitë Mbretërore dhe njerëzit e stacioneve të mëdha, Mozarti fëmijë, por pjesërisht Volfgangu, konsiderohej si muzikanti më i mahnitshëm në botë. Në rrugët e tyre për t’u kthyer në Salzburg ata vizituan Hagën dhe disa qyteza krerë të Francës dhe Zvicrës. Përgjatë gjithë këtyre udhëtimeve, humbin mendjen dhe eksitohen nga incidenti për atje, Volfgangu krijoi një progres në gjithë valëzën e muzikës dhe të njohurive. Ai kompozoi vazhdueshëm dhe gati pothuaj dinte për gjithë format e instrumenteve. U kthye në shtëpi, ai me devotshmërinë e vetvetes dhe sfondit për mastër, dhe në mënyrë përfekte teknikonte në piano, violinë dhe organo. Pajtori i tij, Archbishop von Schlatterbach, skeptik në lidhje me arritjet e djalit si kompozitor, Volfgangu i zbuluar të pallati i tij, i ndaluar të komunikojë me tipin e tij, dhe i dhanë atij një tekst me pjesën e parë të oratorisë i përgatitur nga kryepeshkopi, që vinte muzikë. Pjesa e dytë dhe e tretë e punës së tij ishte kompozimi nga Michael Haydn dhe përkatësisht Anton Cajetan Adlgasser. Ishte publikuar në Salzburg më 1767, dhe ishte interpretuar përgjatë kreshmëve të mëdha në të njëjtin vit. Një vit më vonë, në moshën e dymbështjetë, Volfgang viziton sërish Viennën, dhe ishte me mandat për të shkruar një operë lëkurë bualli, La Finta Semplica, nga i cili Marco Coltellini pajis me libret. Intrigat e të gjitha llojeve, veçanërisht në pjesën e anëtarëve të orkestrës së teatrit, i cili synoi të luajë ndër drejtimin e 20 vjeç, ndryshe përandalonte ekzekutimet. Pas kthyerjes në Salzburg, Volfgangu ishte i emëruar koncert mjeshtrish, në fillim pa kompenzim, por më vonë ishte lejuar të marr në muaj bursë prej 12 florina. Leopold Mozart, ndër pavlershmërinë e munguar të famës së Volfgangut, bëri çdo përpjekje të sigurojë prej atij një ofiq të gjerë e të përshtatshëm në fushën e Munihut dhe Viennës, dhe gjithahtu Firence, por nuk ia doli mbanë, ai përfundimisht vendosi të vizitojë Italinë, me një pasqyrë të pagës së atjeshme ku prestigji do marrë suksesin në atë qytet ku dhe karriera do ta ndjekë atë. Në Bolonja, ata bëhen të njohur me Padre Giambattista Martini (1706-1784), së shumti mësuan muzikant të asaj kohe. Ky mjshtër që vendosi teste mendimesh në shkruarjen kontrapuntale te Volfgangu, i cili më vonë reziston me lehtësi dhe plotëson aftësitë. Në Romë Mozarti i ri stërvit famën e tij bashkë me Allegri's Miserere për kor të dyfishtë, pas dëgjimit të performancës së tyre në javën e Shenjtë të së Mërkurës. Dëgjuan punën të përsëritet në ndjekjen e të Premtës, ai kishte por një minor i vogël bëri korrektimin e dorëshkrimit të tij. Pasi qenia krijoji Kalërimin e Mamuzës së Florinjtë, kremtuan, dhe brohoritën gjatë gjithë Italisë nga ata që kanë vlera arti dhe aristokratët e mëdhenj të botës që jetonin muzikant gjenial, Volfgangu u kthye në pozicionin e modestit në Salzburg. Prapëseprapë ai provoi të gjejë më shumë atmosfera të pëlqyeshme në Munih, Mannheim, Paris, dhe gjetkë, por pa sukses. Ai vazhdoi, përveç rastësisë ai vizitoi qytete të tjera të destinacuara për përçueshmëri të re pune, jetoi në Salzburg derisa në moshën 21 vjeçare, kur ai u largua për t’u vendosur me vendbanim të përhershëm në Vienna. Një propozim prej Frederick Villiam II i Prussisë bëhet dirigjent i oborrit mbrëtëror në Berlin me një fitim prej tremijë talera ai refuzoi për fundërri patriotike. Mozart tani ishte në një fazë të pjekjes drejt forcës së tij, krijoi me mahnitje shpejt punët të cilët do të mbeteshin klasike në gjithë kohën: operat, simfonitë, kuartetet, koncertet, etj,. të cilat do t’ia rrisnin famën, por nuk e përmirësoi dot kondicionin e materialit të tij. Nuk ishte vetëm ajo që i takonte fama, por jeta e tij ishte një vazhdimësi e betejës për ekzistencë. Aplikimi i tij për asistent konduktori të operës së dështuar perandorake. Ai aplikoi për pozicionin e njëjtë në katedralen e St.Stefan, me shpresën e fundit se do gradohej në postin e asistentit të korit. Vetëm disa minuta para vdekjes ai pranoi të rejat e ofiqit të tij. Mjeshtëri i madh vdiq në moshën 34 vjeçare dhe ishte varrosur, në një plakë varri të varfër, saktësia e e vendit të shkallës rezulton tani e panjohur. Vetëm pak persona ndoqën varrimin e tij. Individualiteti i Mozartit ishte një delikatesë elegante, i butë, dhe me karakter bujar. Operat e tij, Don Giovanni, Flauti Magjik, Martesa e Figaro-s, Cosi fan tutte, La Clemenza di Tito, në llogarinë e tyre të bukur melodioze dhe për frazë të vertetë, kanë një mbajtje të fuqishme ndër sot muzikat e tij janë prej një dhembshurie që nuk kanë fund në shekullin e tetëmbëdhjetë. Puna e tij instrumentale e muzikës së tij vazhdoi me adhurim te muzikantët e botës. Kompozoi për Kishën, megjithatë, ai nuk e bëri dot, madje artistikisht, arriti në një nivel të lartë ai shfrytëzoi në fusha të tjera. Në ditën e tij të muzikës për Kishën, psalmi Greorian, ishte pjesërisht injoruar në Gjermani, dhe i braktisur nga dëshpërimi në të tjera qytete. Mozart kishte pak njohuri për asistent të shekullit 16, dhe si rrjedhim stili i tij i të shkruarit për Kishën nuk mundi të ndikohet kurrë nga ata. Mesha e përkryer, e cila solli të kënduar dhe kongregacion të ngushtë që prekte me liturgji të dhënat e ditës, ishte e jashtëzakonshme. Një shumicë prej pesëmbëdhjetë, litani, para të mbledhura, urdhër madhështor i tij, ishte një zvogëlim kuadrosh, të shumtën prej shkrimeve ata shkruajtën për ?, kor, dhe orekstër, identik në stilin laik të punës së tij, nuk u reflektua shpirti universal i Kishës, por më tepër koncpeti subjektiv dhe gjendja shpirtërore e kompozitorit dhe shpirti në moshë i Jozefit. Çka Mozarti, me imagjinatën e tij të Raphaelesque dhe temperamentit, duhet të ketë qenë muzika e kishës të cilën ai e ka jetuar në kohëra të ndryshme dhe në ambiente të ndryshme, ose një zgjim mbi individualitetin e tij, mund të imagjinohej fare lehtë.

Start a discussion about Wolfgang Amadeus Mozart

Talk pages are where people discuss how to make content on Wikipedia the best that it can be. You can use this page to start a discussion with others about how to improve Wolfgang Amadeus Mozart.

Nis një diskutim