Kryezezët janë një fis historik shqiptar dhe krahinë fisnore në rrethet e Lezhës dhe Mirditës të Shqipërisë veriore. Është një nga katër bajrakët tradicionalë të Malësisë së Lezhës ( Malësia e Lezhës ), krahas Bulgërit, Velës dhe Manatisë.

Gjeografia Redakto

Territori fisnor i Kryezezit ndodhet në anën veriore të lumit Fan, veçanërisht aty ku lumi i Fanit të Madh dhe i Vogël bashkohen deri në Rubik. Kufizohet në perëndim me krahinën fisnore të Manatisë, në veri me krahinën fisnore të Velës, në lindje me krahinën fisnore të Dibrrit të Mirditës dhe në jug me territorin fisnor të Bulgërit. Vendbanimet e tyre kryesore përfshijnë Rubikun, Munazin, Vaun e Shkjezës dhe Kryezezin tashmë të braktisur. [1]

Etimologjia Redakto

Termi Kryezezi përkthehet 'kokë e zezë'. [1] [2]

Historia Redakto

Kryezezët janë Bajrakët e parë, parësor të Malësisë së Lezhës dhe njiheshin edhe si Kryezezi Krypaxhi (që do të thotë Kripëza Kryezezi ) ndoshta për shkak të afërsisë së tyre me detin dhe rrjedhimisht rolit të tyre si furnizues me kripë për bajrakët e tjerë të Mirditës dhe Malësisë së Lezhës . . Ata u bashkuan me fisin e Mirditës në vitin 1818 së bashku me fiset e tjera të Malësisë së Lezhës. Toponimi fisnor shfaqet për herë të parë pak pas vitit 1640 si Crosesi dhe shfaqet në 1866 si Criesesi, ku vlerësohej të kishte 60 familje në këtë kohë. Në vitin 1905, Karl Steinmetz vlerësoi se Kryezezi kishte 120 familje dhe i përshkroi ata si një fis të varfër por paqedashës. Ata nuk e plaçkitën ultësirën si fqinjët e tyre dhe në territorin e Kryezezit prej vitesh nuk kishte asnjë vrasje. Edith Durham, e cila vizitoi territorin e Kryezezit në verën e vitit 1908, iu refuzua mikpritja nga një frat françeskan i huaj, joshqiptar në kishën e Rubikut, duke i shqetësuar shumë shqiptarët vendas të fisit Kryezezi, të cilët ishin të indinjuar nga akti. Në vitin 1918 Kryezezi kishte 138 shtëpi me 879 banorë. [3] [2]

Feja Redakto

Kryezezët janë fis katolik, si të gjitha fiset e Mirditës dhe të Malësisë së Lezhës. Kishte një manastir në Rubik që ndodhej mbi një shkëmb me pamje nga lumi Fan që ishte themeluar nga Benediktinët. Kisha e Savourit të Shenjtë, e cila ishte e vetmja pjesë e mbetur e manastirit, u mor nga françeskanët dhe u restaurua në vitet 1782 dhe 1837. [1]

Shih edhe Redakto

Referime Redakto

  1. ^ a b c Elsie, Robert (24 pri 2015). The Tribes of Albania: History, Society and Culture. Bloomsbury Publishing. fq. 199. ISBN 9780857725868. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ a b Valentini, Giuseppe (1956). Il Diritto delle Comunità - Nella Tradizione Giuridica Albanese. Florence: Vallecchi Editore. fq. 291. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ Elsie, Robert (24 pri 2015). The Tribes of Albania: History, Society and Culture. Bloomsbury Publishing. fq. 199-201. ISBN 9780857725868. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)