Lebidi

Ebu Akil Labid bin Rabie bin Malik El Ameri (Arabisht: أبو عقيل لَبيد بن ربيعة بن مالك العامِري) ishte poetë arabë.

Në vitet e tij të rinjë ai ishte një luftëtar aktiv dhe vargu i tij është kryesisht i shqetësuar me mosmarrëveshjet ndër-fisnore. Më vonë, ai u dërgua nga një xhaxhai i sëmurë për të marrë një ilaç nga Muhammedi në Medinë dhe me këtë rast ishte ndikuar shumë nga një pjesë e Kur'anit, sureja më e shkurtër, 'El-Keuther'. Ai e pranoi Islamin shumë shpejt, por duket se ka pushuar së shkruari. Në kalifatin e Omerit thuhet se është vendosur në Kufe. Tradita i përshkruan atij një jetë të gjatë, por datat e dhëna janë të pasigurta dhe kontradiktore. Një nga poezitë e tij gjendet në Mualakat.

Virtyti (muruwwa) i tij është theksuar në historinë që u zotua për të ushqyer njerëzit sa herë që era e lindjes filloi të fryjë dhe të vazhdojë kështu duke bërë deri sa të ndalet. El-Ualid 'Ukba, kreu i Kufës, i dërgoi atij njëqind deva për t'ia mundësuar atij që të mbajë betimin.

Në një elegji kompozuar për Nu'mh Mundhii, Labid shkroi:

Gjithça, përveç Allahut, është e kotë

Dhe gjithë lumturia, e pakushtëzuar, do të zhduket

Kur një njeri është në udhëtim nate, ai mendon se ka realizuar disa vepra

Por njeriu kalon jetën e tij në shpresa

...

Në nuk i beson vetes, pranoje

Ndoshta e kaluara do të hapet për ty

Kur nuk e gjen baba përveç 'Adnan dhe Ma'ad,

Gjykimi (Zoti) do të dënoj ty

Në këtë ditë kur çdonjëri do të informohet për veprat e tij

Kur libri i jetës do të hapet para Allahut

Profeti Muhammed thotë në lidhjen me vargun e parë të elegjisë:

Fjala më e vërtet e folur nga një poeti arab (para Islamik) në poezi është ky varg i Labidit. “Më të vërtetë gjithçka përveç Allahut është e kotë”.

[Sahih Muslim Libri 41 Hadithi 3]