Miriami

Miriami (Hebraisht: מִרְיָם Mīryām, fjalë për fjalë 'Rebelim') përshkruhet në Biblën Hebraike si e bija e Amramit dhe Jokebedit dhe motra e madhe e Moisiut dhe Aaronit. Ajo ishte një profeteshë dhe shfaqet për herë të parë në Librin e Eksodit.

Miriami, profetesha
(Anselm Feuerbach 1862)

Teurati i referohet asaj si "Miriam Profetesha" dhe Telmudi e emëron atë si një nga shtatë profetet kryesore femra të Izraelit. Shkrimi e përshkruan atë së bashku me Moisiun dhe Aaronin si çlirimin e judenjve nga mërgimi në Egjipt: "Sepse ju nxora nga vendi i Egjiptit dhe ju shpengova nga shtëpia e skllavërisë dhe dërgova para jush Moisiun, Aaronin dhe Miriamin". Sipas Midrashit, ashtu si Moisiu i udhëhoqi burrat jashtë Egjiptit dhe u mësoi atyre Teuratin, po ashtu edhe Miriami udhëhoqi gratë dhe u mësoi atyre Teuratin.

Emri i Miriamit nuk përmendet konkretisht në Kuran, por thjesht quhet "motra e tij" ose "motra e Musait".

Në Kuran, ashtu si në Biblën Hebraike, Miriami i bindet kërkesës së nënës së saj për të ndjekur Musain si foshnjë, ndërsa ai noton në lumë në një shportë, nëna e tyre e kishte vënë atë në det që të mos vritej nga shërbëtorët dhe ushtarët e Faraonit. Më vonë, gruaja e Faraonit, Asija, gjen Musain në lumë dhe e biëson atë si të sajin, por Musai nuk pranon të thithet prej saj. Miriami i kërkon gruas së Faraonit dhe shërbëtoreve të saj që nëna e tij të shërbejë si kujdestare për Moisiun, dhe identiteti i nënës nuk i dihet gruas së Faraonit.

Vdekja e Miriamit përshkruhet në Numrat 20:1 dhe në vargun tjetër, izraelitët përshkruhen si ankohen për mungesën e ujit në Kadesh. Teksti thotë: "Miriami vdiq atje dhe u varros atje. Dhe nuk kishte ujë për asamblenë."