Moisiu në Mal

Moisiu në Mal (poezi nga Fan Noli)

Ngjitet përpjetë Malit të shkretë

Krye-Profeti trimi me fletë,

Të bisedonjë me Perëndinë

Për Palestinë.

Arrin në majë lart i kapitur,

Qëndron me frikë, pret i tronditur,

Dhe Jehovaj i flet prej një reje

Me zë rrufeje :

"Ti dhe të tjerët pleq do të ngelni,

Tokën e Shenjtë kurrë s'e shkelni

Skllevër, bij-skllevësh, s'e meritoni

Se liri s'doni !"

Krye-Profetit dita i ngryset

Dhe shpirt-këputur përdhe përmbyset

Me lot në sy, me zemër të ngrirë

I lyp mëshirë.

Pse kaqë gjatë, Zot, m'arratise,

Pse më përplase, më përpëlise,

Pse shpresën dyzet vjet ma ushqeve,

Dhe sot ma preve ?

"Nëm Dhen' e Lirë! Zot ku ma ke?"

"Shiko, i tha, dhe ja ku e pe."

Së largu Zoti ia pasqyron,

Dhe e shikon.

Ja Nazareti, ja Bethlehemi,

Lum' i Jordanit, Jerusalemi,

Mal' i Sionës, Bethsaidaja,

Dhe Golgothaja,

Sheh gasn' e pritmë për djalërinë

Dhe shkretëtirën për pleqërinë,

Atje sa bukur, këtu sa zi,

O Moisi.

Këtej ka dimrin, andej pranverën,

Kërkon parajsën, vdes në Skëterrën;

Ajme, sa vrer, sa keq e sa zor,

Liberator !