Muzika klasike

Muzika klasike është arti i muzikës që prodhohet ose që ka rrënjët në muzikën tradicionale perëndimore. Ai përfshin një hapësirë të gjerë të kohës nga afërsisht shekullit të 11 deri në ditët e sotme.

Foto-modifikim i disa kompozitorëve më të shquar të muzikës klasike. Nga e majta - në të djathtë:
Rreshti i parë: Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, George Frideric Handel, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven;
rreshti i dytë: Gioachino Rossini, Felix Mendelssohn, Frédéric Chopin, Richard Wagner, Giuseppe Verdi;
rreshti i tretë: Johann Strauss II, Johannes Brahms, Georges Bizet, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Antonín Dvořák;
rreshti i fundit: Edvard Grieg, Edward Elgar, Sergei Rachmaninoff, George Gershwin, Aram Khachaturian

Karakteristikat

Duke pasur parasysh shumëllojshmërinë jashtëzakonisht të gjerë të formave, stilet, zhanret, dhe periudhave historike që në përgjithësi perceptohen sikur përshkruhen me termin "muzikë klasike," është e vështirë në listohen karakteristikat që mund t'i atribuohet të gjitha veprave të këtij lloji. Përshkrimet e paqarta janë të shumta, të tilla si duke e përshkruar muzikën klasike si gjithçka që "zgjat një kohë të gjatë", një deklaratë e thënë e cila është vetëm një dyshim kur marrim parasysh kompozitorët bashkëkohor të janë përshkruahen si klasikë; ose muzikë e cila ka një numër të caktuar instrumentesh si violina, të cilat mund ti gjejmë edhe në zhanret e tjera. Megjithatë,ka karakteristikat që muzika klasike përmban dhe që pak ose aspak zhanret e tjera të muzikës nuk përmbajnë .

Historia

Iluminizmi është lëvizja intelektuale dhe filozofike që mbizotëroi në shekullin XVIII (veçanërisht në gjysmën e dytë të tij) dhe që kishte si synim kryesor “ndriçimin e mendjes njerëzore”, nëpërmjet shkencës dhe artit. Ky shekull u karakterizua nga një sërë ndryshimesh ekonomiko—shoqëroresi kalon që ndodhën si pasojë e revoltave popullore, të cilat arritën kulmin me revolucionin francez (1789) dhe atë amerikan (1776—1783). Filozoha iluministe u përhap në të gjitha fushat e shkencës dhe të kulturës.

Fundi i shekullit XVIII përkon me periudhën e klasicizmit në muzikë. Gjatë kësaj periudhe, arti muzikor fitoi tipare të reja, duke arritur kulmin e tij me përsosjen e simfonisë, në formë dhe përmbajtje, dhe me lindjen e një koncepti muzikor të ri e të rëndësishëm, siç ishte sonata klasike.

Gjatë kësaj periudhe, opera u zhvillua më tej dhe u kthye në gjininë e parapëlqyer nga shtresat e larta shoqërore. Gjithashtu, gjatë klasicizmit u krijuan gjini të reja, si simfonia, sonata, trio etj., dhe u përcaktuan qartë format e tyre. Sonata u kristalizua si formë muzikore. Kjo periudhë njihet si periudha e formave të qarta, të rregullta, simetrike, me përmbajtje të lirë dhe më afër njerëzores.Dhe sot muzika klasike degjohet.

Lidhje të jashtme

• Lista kronologjike e kompozerëve klasik