Nodar Natadze

Nodar Natadze ishte një figura e rëndësishme në skenën kulturore dhe politike të Gjeorgjisë. Lindi më 27 maj 1929 dhe ndërroi jetë më 13 nëntor 2022. Ai ishte një kritik letrar, gjuhëtar dhe politikan gjeorgjian, i njohur si lideri i vazhdueshëm i Frontit Popullor, një nga grupet më të vjetra politike të themeluara në fund të periudhës së Gjeorgjisë Sovjetike, fillimisht në vitin 1989.Përmes angazhimit të tij në Frontin Popullor, Natadze luajti një rol kyç në skenën politike të vendit, duke ndikuar në rrjedhën e ngjarjeve gjatë transformimit të Gjeorgjisë pas shpërthimit të Perestroikës dhe përmbysjes së regjimit sovjetik. Gjatë karrierës së tij, ai u njoh për vullnetin e tij për të mbrojtur lirinë dhe demokracinë, duke përpjekur të sjellë ndryshime pozitive në shoqërinë gjeorgjiane.

Biografia

Nodar Natadze lindi në Tbilisi, kryeqyteti i Gjeorgjisë së asaj kohe Sovjetike, në vitin 1929. Pas mbarimit të studimeve të tij në Fakultetin e Filologjisë të Universitetit Shtetëror të Tbilisit, ai u diplomua me një diplomë në Gjuhën dhe Letërsinë Gjeorgjiane në vitin 1952. Pas kësaj, ai vazhdoi punën e tij pasuniversitare në Institutin e Gjuhësisë Chikobava të Akademisë Kombëtare të Shkencave të Gjeorgjisë (GNAS) deri në vitin 1955.Më pas, Natadze punoi në Institutin e Gjuhësisë nga viti 1956 deri në vitin 1969, kur u bashkua me Institutin e Filozofisë të GNAS. Gjatë kësaj kohe, ai shkroi disa vepra mbi letërsinë gjeorgjiane, duke përfshirë studime mbi poetin epik mesjetar Shota Rustaveli, si dhe analiza mbi Thomas Aquinas dhe problemet e kulturës kombëtare. Veprat e tij kontribuan në ndriçimin e aspekteve të ndryshme të trashëgimisë kulturore dhe letërsisë së Gjeorgjisë.

Në fund të viteve 1980, Nodar Natadze u bashkua me një lëvizje kombëtare në Gjeorgji që kërkonte pavarësinë nga Bashkimi Sovjetik. Në korrik të vitit 1989, ai u bë një nga themeluesit dhe kryetarët e Frontit Popullor, një grup politik që shprehu qartë dëshirën për pavarësi dhe një tranzicion gradual drejt një ekonomie tregu. Ata shprehnin shqetësim për marrjen e burimeve kombëtare nga firmat e huaja. Në këtë periudhë, Natadze ishte afër Zviad Gamsakhurdias, një lider radikal pro-pavarësisë, i cili e mbështeti si kryetar të Frontit Popullor.

Në gusht të vitit 1989, me ndihmën e grupit të intelektualëve DASi (Zgjedhja Demokratike për Gjeorgjinë), Natadze u zgjodh në Këshillin Suprem të RSS të Gjeorgjisë si anëtar i opozitës antikomuniste. Në zgjedhjet e para të Gjeorgjisë me shumë parti politike në vitin 1990, Natadze siguroi një vend në Sovjetin Suprem në një zonë zgjedhore me një mandat, megjithëse partia e tij fitoi vetëm 1.9% të votave. Kështu, ai ishte një ndër nënshkruesit e shpalljes së pavarësisë së Gjeorgjisë më 9 prill 1991. Megjatëse u tërhoq nga opozita ndaj Gamsakhurdias, i cili u zgjodh President i Gjeorgjisë më 26 maj 1991, Natadze kandidoi për presidencën, por fitoi vetëm 1.17% të votave, duke përfunduar në vendin e katërt.Më vonë, Natadze akuzoi Gamsakhurdian për shkelje të kompetencave të parlamentit, censurim të mediave dhe shkelje të ligjit zgjedhor.