Paqeruajtja
Paqeruajtja përfshin aktivitete që synojnë të krijojnë kushte që favorizojnë paqen e qëndrueshme. Hulumtimet përgjithësisht zbulojnë se ruajtja e paqes zvogëlon dhe vdekjet e civilëve në fushën e betejës, si dhe zvogëlon rrezikun e ripërtëritjes së luftës.
Brenda grupit të qeverive dhe organizatave të Kombeve të Bashkuara (OKB), ekziston një kuptim i përgjithshëm se në nivel ndërkombëtar, paqeruajtësit monitorojnë dhe vëzhgojnë proceset e paqes në zonat pas konfliktit dhe mund të ndihmojnë ish-luftëtarët në zbatimin e angazhimeve të marrëveshjes së paqes që kanë ndërmarrë. Një ndihmë e tillë mund të vijë në shumë forma, duke përfshirë masat e ndërtimit të besimit, marrëveshjet për ndarjen e pushtetit, mbështetjen elektorale, forcimin e shtetit të së drejtës dhe zhvillimin ekonomik dhe social. Prandaj, paqeruajtësit e OKB-së (shpesh të referuar si Beretat Blu ose Helmetat Blu për shkak të beretave ose helmetave të tyre blu të lehta) mund të përfshijnë ushtarë, oficerë policie dhe personel civil.
Kombet e Bashkuara nuk janë e vetmja organizatë që zbaton misione paqeruajtëse. Forcat paqeruajtëse jo të OKB-së përfshijnë misionin e NATO-s në Kosovë (me autorizimin e Kombeve të Bashkuara) dhe Forcat Shumëkombëshe dhe Vëzhguesit në Gadishullin e Sinait ose ato të organizuara nga Bashkimi Evropian (si EUFOR RCA, me autorizim të OKB-së) dhe Bashkimi Afrikan (si Misioni i Bashkimit Afrikan në Sudan). Forca e Paqes jo e dhunshme është një OJQ që konsiderohet gjerësisht se ka ekspertizë në paqebërjen e përgjithshme nga vullnetarë ose aktivistë joqeveritar.
Sipas ligjit ndërkombëtar, paqeruajtësit janë joluftëtarë për shkak të qëndrimit të tyre neutral në konfliktin midis dy ose më shumë palëve ndërluftuese (në të njëjtën masë si personeli neutral dhe pronat jashtë detyrave paqeruajtëse) dhe duhet të mbrohen nga sulmet në çdo kohë.