është një lloj personifikimi në të cilin poetët sendet e pajetë i paraqesin si të gjalla:
U ngrit fat’i Shqipërisë, si vdekuri nga varri, mori udhën’e Azisë, duke ikur si marri. (Naim Frashëri, Histori e Skënderbeut, k.V, f.111, Poezi,)
