Shpërqëndrimi
Shpërqëndrimi është procesi i devijimit të vëmendjes së një individi ose grupi nga një zonë e dëshiruar e fokusit dhe duke bllokuar ose pakësuar marrjen e informacionit të dëshiruar. Shpërqëndrimi shkaktohet nga: mungesa e aftësisë për t'i kushtuar vëmendje; mungesa e interesit për objektin e vëmendjes; ose intensiteti i madh, risia ose atraktiviteti i diçkaje tjetër përveç objektit të vëmendjes. Shpërqëndrimet vijnë si nga burime të jashtme ashtu edhe nga burime të brendshme. Shqetësimet e jashtme përfshijnë faktorë të tillë si nxitësit vizualë, ndërveprimet sociale, muzika, mesazhet me tekst dhe telefonatat. Ka edhe shpërqendrime të brendshme si uria, lodhja, sëmundja, shqetësimi dhe ëndërrimi i syve. Të dy shpërqendrimet e jashtme dhe të brendshme kontribuojnë në ndërhyrjen e fokusit.[1]