Shtogu (Emri latin: Sambucus nigra) është një bimë shumëvjeçare. Disa pjesë të tij janë sheruese.

Shtogu
noform
noform
Klasifikimi Shkencor
Mbretëria Bimë
Ndarja Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Rendi Dipsacales
Familja Caprifoliaceae
Gjinia Sambucus
Lloji Sambucus nigra L.



Përshkrimi Redakto

Shtogu rritet si kaçubë apo dru në lartësi prej 3 deri në 10 metra. Në pjesën e fundme të trungut lëvorja ka ngjyrë gështenje të çelët, kurse në pjesën e epërme të përhirtë në të bardhë. Në afërsi te tokës dalin degëza anësore të brishta dhe të thyeshme. Pjesa drunore mbështjell qendrën e bardhë në formë shtupe. Gjethet janë të formave të parregullta me fletëza me maje. Lulet janë të grumbulluara në formë kurore, kanë ngjyrë të bardhë me nuancë të verdhë. Nga lulet zhvillohen kokërrzat (frutat), në fillim të gjelbra, pastaj me ngjyrë gështenje në të kuqe dhe në fund bëhen të zeza. Kokërrzat janë të vogla dhe të lëngshme. Lulet kanë erë të këndshme të fortë, erë kjo që në gjendje të thatë është më e butë. Shija e luleve është e hidhur dhe aromatike. Frutat e freskëta kanë shije të pakëndshme, kurse të përgatitura si komposto, janë të shijshme.

Përhapja Redakto

Shtogu rritet në skaje të maleve dhe në rrahe të maleve me diell, në vende të braktisura dhe në afërsi të vendbanimeve.

Pjesa shëruese e bimës Redakto

Filizat e rinj dhe gjethet e reja mblidhen në pranverë, lulet gjatë lulëzimit, frutat pas pjekjes, kurse lëvorja që nga shkurti e deri në nëntor. Duhet të kihet kujdes sepse rrënjët, gjethet, lëvorja, filizat dhe kokërrzat e papjekura, të gjitha janë helmuese.

Veprimi shërues Redakto

 
Lulet e shtogut të bashkuara në lulesë

Çaji nga gjethet dhe sythat e shtogut përdoren për stimulimin e urinimit, largimin e lëngjeve të tepërta nga trupi, për shërimin e sëmundjes së sheqerit si dhe për pastrimin dhe ripërtëritjen e gjakut. Çaji nga lulet e shtogut përdoret për shërimin e ftohjeve, kollës, gripit, sëmundjes fillestare të mushkërive, teshtitjes së madhe, lisë, skarlatinës (fruthit të zi), frymëmarrjes së vështirësuar, astmës, tuberkulozes fillestare dhe për të gjitha sëmundjet reumatike. Lëvorja nga degët dhe trupi përdoret për përgatitjen e çajit me të cilin eliminohen vështirësitë e urinimit, pengesat në punën e veshkave dhe fshikëzave të tyre, shëron sëmundjen e ujit, edemet e ndryshme dhe jashtëqitjen e fortë. Tek shtogu shfrytëzohet lulja, lëvorja, gjethet, rrënja dhe frutat e pjekura mirë. Është mirë që në çdo shtëpi të jetë e pranishme bima e shtogut.

Çaji nga lulet e tij mundëson që të djersiteni në rast të çfarëdo ftohje apo gripi, gjë e cila lehtëson përballimin e sëmundjes. Dihet se me djersitje largohen nga trupi të gjitha materiet e dëmshme e të cilat i ndihmojnë sëmundjes. Shtogu lehtëson sëmundjen edhe përmes stimulimit të urinimit. Çaji nga lëvorja e shtogut ndihmon në rregullimin e jashtëqitjes dhe lehtëson urinimin, por duhet të kemi kujdes në dozimin e çajit, sepse sasitë e mëdha mund të jenë të dëmshme. Përdoret një lugë e vogël e kafes lëvore për një gotë. Gjatë një dite duhet të pihet vetëm një filxhan kafeje, maksimumi dy filxhanë, edhe kjo në distancë të madhe kohore, gllënjkë pas gllënjke e kurrsesi përnjëherë si ujë. Frutat e pjekura të shtogut gjithashtu janë të dobishme. Pos materieve tjera të shëndosha, këto kokërrza plotësisht të pjekura, kanë mjaft vitaminë B, përkatësisht më shumë se të gjitha gjërat tjera ushqimore. Më që nuk hahen të freskëta, frutat e shtogut zihen për t'u bërë komposto apo marmelatë. Kjo ndikon kundër pagjumësisë.

Lëngu nga kokërrzat e freskëta shfrytëzohet për shërimin e neuralgjisë trigerninuse, për forcimin dhe për rregullimin e butë të jashtëqitjes, për pastrimin e gjakut, për qetësimin e ngërçeve në stomak, për apetit dhe për përmirësimin e qarkullimit të gjakut.