Zhan de la Fonten: Dallime mes rishikimesh
| [redaktim i pashqyrtuar] | [redaktim i pashqyrtuar] |
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Rreshti 14:
Ajo që pasoi është thënë në një nga më të njohur nga tregimet shumë influencë në natyrën e tij fëmijëror. Hervart në dëgjimin e vdekjes, kishte përcaktuar në të njëjtën kohë për të gjetur La Fontaine. Ai u takua atë në rrugë në pikëllim të madh, dhe iu lut për të bërë shtëpinë e tij në shtëpinë e tij. J'y allais ishte La përgjigje Fontaines. Ai kishte pësuar tashmë procesin e konvertimit gjatë një sëmundjeje të rëndë vit më parë. Një prift i ri energjik, M. Poucet, kishin sjellë atë, jo të vërtetë për të kuptuar, por të njohë pahijshme e Contes, dhe thuhet se shkatërrimi i një lojë të ri të disa merita u kërkuar dhe paraqitur si një provë e pendim.
Një histori e këndshme është thënë nga Duka të rinj të burgundy, nxënës Fenelon, i cili atëherë ishte vetëm njëmbëdhjetë vjeç, duke dërguar 50 Louis në La Fontaine si një dhuratë e levizjes së tij. Por, edhe pse La Fontaine gjetën për herë të, ai ishte thyer nga mosha dhe dobësi, dhe ushtria e tij i ri kishte për infermiere në vend se të argëtojë atë, që ata e bënë me shumë kujdes dhe me mirësi. Ai e bëri punën pak më shumë, duke përfunduar fabulën e tij ndër të tjera, por ai nuk ka mbijetuar Madame de la Sablière shumë më shumë se dy vjet, po vdes më 13 prill 1695, në moshën shtatëdhjetë e tre. Kur Pere Lachaise Varrezat hapen në Paris, mbetjet Lafontaine u zhvendos atje. Gruaja e tij e shpëtoi atë gati pesëmbëdhjetë vjet.
Karakteri kurioz personale e La Fontaine, si ajo e disa burra të tjerë të letrave, ka qenë i mishëruar në një lloj legjende nga tradita letrare. Në një moshë të re mungesa e tij e mendjes dhe indiferencë për biznesin i dha një subjekt në Gédéon Réaux Tallemant des. Bashkëkohësit e tij më vonë ndihmuan të rritet përrallë, dhe shekulli i 18 në fund e pranoi atë, duke përfshirë edhe anekdota e takimit të tij birin e tij, duke u thënë kush ishte ai, dhe remarking, Ah, po, unë mendova se e kishte parë atë diku!, E tij duke këmbëngulur për të luftuar një duel me një admirues supozuar të gruas së tij, dhe pastaj lutnin për të vizituar në shtëpinë e tij ashtu si më parë; e tij shkon në kompani me stockings tij anën e gabuar jashtë, dhe c, me, për një tjetër, ato të tij. ngathtësi dhe heshtja, nëse nuk vrazhdësi pozitiv në kompani.
Ajo duhet të mbahet mend, si një koment mbi përshkrimin e pafavorshme nga Jean de La Bruyère, se La Fonten ishte një mik të veçantë dhe aleat i Benserade, armiku kryesor La Bruyere s letrare. Por pas gjithë zbritjeve shumë do të mbeten, sidomos kur ajo është mbajtur mend se një nga autoritetet kryesore për këto anekdota është Louis Racine, një njeri që zotëronte inteligjencën dhe vlerën morale, dhe që ka marrë ato nga babai i tij, shoku i bashkangjitur La Fontaine-së për më shumë se tridhjetë vjet. Ndoshta regjistrimi më i mirë vlen për të gjitha këto histori është një nga kuartet COLOMBIER Vieux, i cili tregon se si Moliere, ndërsa Racine dhe Boileau u ushtruar lajthis e tyre mbi le Bonhomme ose Le Bon (nga të dyja që Titujt La Fonten ishte i njohur ceremoni), u shpreh për një soditës, Nr Beaux esprits ont faire beau, ILS n'effaceront PAS le Bonhomme. Ata nuk kanë.
| |||