Arbëreshët në Itali: Dallime mes rishikimesh

[Redaktim i kontrolluar][redaktim i pashqyrtuar]
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Rreshti 31:
 
== Gjuha ==
{{Kryesor|Gjuha arbërishte}}
[[Skeda:Bilingual signs.JPG|parapamje|250px|Tabelat dygjuhëshe në italisht dhe në shqip, në [[Hora e Arbëreshëvet|Horën e Arbëreshëvet]]/Piana degli Albanesi, [[Sicilia|Siçili]]]]
[[Skeda:Tabelle italiano-albanese.jpg|parapamje|250px|Veçanti i një tabelës në [[Hora e Arbëreshëvet|Horën e Arbëreshëvet]]]]
Line 37 ⟶ 38:
Nuk ka struktura zyrtare e politike, kulturore dhe administrative që përfaqësojnë komunitetet arbëreshë. Një roli i rëndësishëm institucional ka luajtur në vitet e fundit nga universitetet ([[Roma|Romë]], [[Napoli]], dhe sidomos [[Kosenca]], [[Rexho Kalabria]] dhe [[Palermo]]) dhe krahinat e Kozencës dhe Palermos, të cilat kanë krijuar departamente të veçanta të pakicave gjuhësore.
 
[[Gjuha arbërishte|Gjuha arbëreshaarbëreshe]] nga viti [[1999]] njihet plotësisht nga qeveria italiane si "gjuhë e pakicës etnike dhe gjuhësore", sidomos brenda administratat lokale dhe në shkollat. Në kohët e fundit, gjuha është i ndikuar nga mediat dhe nga leksikun italian, dhe është ndër gjuhët në rrezik të zhduken. Shoqatat private dhe publike mbrojnë dhe vlerësojnë gjuhën arbëreshe me radio, revista, ngjarjet kulturore, muzikore, teatrale. Një rol kryesor për të mbajtur gjuhën është e [[Kisha Bizantine Arbëreshe|kishës arbëreshe]], që gjithmonë, me priftërinjtë e saj arbëreshë i ritit ortodoks, mësoi dhe ruajti gjuhën.
 
=== Letërsi ===
{{Kryesor|Letërsia shqiptare}}
[[Historia]] e gjuhës së pakicës shqiptare të Italisë ka karakteristikat të veçanta dhe, në shumë mënyra unike, në krahasim me traditat gjuhësore dhe letrare të minoritetit tjetër ekzistues në Itali. Raporti i traditave shqiptare të Italisë me gjuhën shqipe të Shqipërisë, dhe të zonave të tjera ku flitet gjuha shqipe, është pjesëmarrja e drejtpërdrejtë dhe e konsiderueshme në lindjen e gjuhës së shkruar shqipe dhe letrare, siç e njohim ne sot. Në çdo rast, komunitetet shqiptare në Itali kanë mbajtur një marrëdhënie të ngushtë me gjuhën dhe zakonet shqiptare. Ndjenja e përkatësisë ndaj shqiptarëve etnikë, ashtu si dhe feja e zakonet, ka qenë e çimentuar në radhë të parë me gjuhën e përbashkët. [[Gjuha shqipe]] dhe tradita letrare e arbëreshëvet të Italisë është e thurur me histori dhe karakteristika të tjera të gjuhës shqipe. Më shumë se një marrëdhënie e prejardhje direkte dhe / apo të varësisë, ju duhet të duhet të flasim për traditë të barabarta dhe paralele, e cila ndan një periudhë të gjatë me traditat e tjera kulturore albanofone shumë aspekte të zhvillimit të letërsisë, të gjuhës dhe, nga ana tjetër (natyrisht), ajo ndryshon nga aspektet ligjore me veçantitë e vendit, organizimit shoqëror, specifikimet ekonomik dhe ligjor të çdo ndarje.
 
[[Letërsia arbëreshe]]-[[Letërsia shqiptare|shqiptare]], në dialektin toskë, ka lindur vetëm me arbëreshët, në tremujorin e fundit të shekullit të gjashtëmbëdhjetë, me botimin në [[1592]] të ''E Mbsuame e Krështerë'', nga prifti ortodoks [[Lekë Matrënga]]<ref>[[Fjalor Arbëresh - Italisht, Italisht - Arbëresh]]</ref> nga [[Hora e Arbëreshëvet|Piana degli Albanesi]].
 
Në shekujt e shtatëmbëdhjetë dhe tetëmbëdhjetë ka pasur një rigjallërim të përgjithshëm të jetës kulturore në komunitetet arbëreshe, sidomos ndër arbëreshët e [[Sicilia|Sicilisë]]. Intelektualë, kryesisht kishtarë, u interesuan për të kaluarën historike të atdheut, për të mbledhur dëshmi folklorike, fakte dhe shifra lidhur me traditat dhe zakonet e tyre. Ndryshim tjetër i madh në këtë periudhë historike është lulëzimi i letërsisë, në formën e poezisë popullore që u bë një zhanër shumë i popullarizuar dhe u bë pjesë e folklorit tradicional.