Manastiri i Alcobaçës
Manastiri i Alcobaçës (Portugalisht: Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça) është një kishë Katolike e vendosur në qytetin Alcobaça, në nënrajonin Oeste. Manastirit u themelua në periudhën mesjetare nga mbreti i parë portugez, Afonso Henriques, në vitin 1153 dhe mbajti një shoqëri të ngushtë me Mbretërit e Portugalisë gjatë gjithë historisë së saj.
| Manastiri i Alcobaçës | |
|---|---|
| Emri amëtar Portugalisht: Mosteiro de Alcobaça | |
 Fasada e manastirit të Alcobaçës. Portali dhe dritarja e trëndafilave të kishës janë gotike origjinale (në fillim të shekullit të 13-të), ndërsa kullat janë barok (shekulli i 18-të). | |
| Lloji | Kulturor |
| Vendndodhja | Alcobaça, Portugali |
| Koordinatat | 39°32′54″N 08°58′48″W / 39.54833°N 8.98000°W |
| Stili arkitekturor | kishë |
| Emri zyrtar: Manastiri i Alcobaçës | |
| Lloji | Kulturor |
| Kriteret | i, iv |
| Përcaktuar | 1997 (mbledhja e 13-të) |
| Nr. i referencës | 505 |
| Shteti palë | Portugalia |
| Rajoni | Evropa dhe Amerika e Veriut |
.svg) Manastiri i Alcobaçës (Earth) | |
Kisha dhe manastiri ishin ndërtesat e para gotike në Portugali dhe, së bashku me Manastirin e Santa Cruz në Coimbra, ishte një nga manastiret më të rëndësishme mesjetare në Portugali. Për shkak të rëndësisë artistike dhe historike, ajo u regjistrua nga UNESCO si një vend i Trashëgimisë Botërore në vitin 1989.
Historia Redakto
Manastiri i Alcobaçës është një nga themelet e para të Urdhrit Cistercian në Portugali. Ajo u themelua në vitin 1153 si një dhuratë për Bernard i Clairvaux, pak para vdekjes së tij, nga mbreti i parë portugez, Afonso Henriques, për të përkujtuar fitoren e tij mbi maurët në Santarem në mars të vitit 1147. Themelimi i manastirit ishte pjesë e strategjisë Nga Afonso Henriques për të konsoliduar autoritetin e tij në mbretërinë e re dhe për të promovuar kolonizimin e zonave të marra ato kohë nga duart maore gjatë Reconquistas.
Ndërtesa e manastirit filloi në vitin 1178, rreth 25 vjet pas ardhjes së murgjve cistercinë në rajonin e Alcobaçës. Fillimisht, murgjit jetonin në shtëpi prej druri dhe lëviznin vetëm në ndërtesat e reja të manastirit të gurit në vitin 1223. Kisha u përfundua në vitin 1252. Kisha dhe manastiri i përfunduar ishin ndërtesat e para të vërteta gotike në Portugali dhe kisha ishte më e madhe në Portugali. Prekja e fundit në ansamblin mesjetar u dha në fund të shekullit të 13-të, kur mbreti Dinis urdhëroi ndërtimin e mureve rrethuese gotike, Cloister i Heshtjes.
Murgjit i kushtonin jetët e tyre meditimit fetar, duke krijuar dorëshkrime të ndriçuara në një scriptorium. Murgjit nga manastiri prodhuan një histori autoritative të hershme në Portugali në një seri librash. Biblioteka në Alcobaça ishte një nga bibliotekat më të mëdha mesjetare portugeze, por u plaçkit nga froni francez në vitin 1810 dhe shumë sende u vodhën në një protestë anti-klerike në vitin 1834, kur urdhrat fetarë në Portugali u hoqën. Mbetjet e bibliotekës së manastirit, duke përfshirë qindra dorëshkrime mesjetare, mbahen sot në Bibliotekën Kombëtare në Lisbonë.
Gjatë Mesjetës, manastiri shpejt u bë një prani e rëndësishme dhe e fuqishme në Portugali. Manastiri zotëronte dhe zhvillonte zona të gjera bujqësore dhe abati ushtronte ndikim mbi një zonë të madhe. Një shkollë publike u hap në vitin 1269. Rëndësia e manastirit mund të matet me faktin se shumë mbretër u varrosën këtu në shekujt e 13-të dhe 14-të. Këtu janë varrosur Mbreti Afonso II, Afonso III dhe Mbretëresha Urraca e Kastiljes dhe Beatrice e Kastiljes, si dhe Mbreti Pedro I dhe zonja e tij, Inês de Castro, e cili u vra me urdhër të babait të Pedros, mbretit Afonso IV. Pasi u kurorëzua Mbreti, Pedro urdhëroi dy varre të mrekullueshme gotike për të dhe zonjën e tij, të dyja ende mund të shihen brenda kishës së manastirit.
Gjatë sundimit të Manuel I, një kati i dytë u shtua në sallon dhe u ndërtua një sakristi e re, sipas karakteristikave të stilit të vonë gotik portugez i njohur si "Manueline". Manastiri u zgjerua më tej në shekullin e 18-të, me shtimin e një manastiri të ri dhe kulla për kishën, megjithatë struktura mesjetare më së shumti u ruajt. Në periudhën barok, murgjit ishin të famshëm për skulpturat e tyre të argjilës, shumë prej tyre janë ende brenda manastirit. Pllakat e përpunuara dhe të gdhendura përfunduan dekorimin e kishës.
Tërmeti i madh i Lisbonës 1755 nuk shkaktoi dëme të konsiderueshme në manastir, megjithëse një pjesë e sakristisë dhe disa ndërtesa më të vogla u shkatërruan. Dëmi më i madh u shkaktua nga pushtimi i trupave franceze në vitet 1800. Përveç grabitjes së bibliotekës, ata plaçkitën varret dhe vodhën dhe dogjën pjesë të dekorimit të brendshëm të kishës. Më 1834, me shpërbërjen e jetës monastike në Portugali, murgjit e fundit u urdhëruan të largoheshin nga manastiri.
Sot, Manastiri Alcobaça është një nga destinacionet kryesore turistike historike në Portugali.
Arti dhe arkitektura Redakto
Manastiri Alcobaça është ndërtuar pas një stili të hershëm gotik dhe përfaqëson ardhjen e këtij stili në Portugali. Kisha dhe ndërtesa të tjera kryesore u ndërtuan nga 1178 deri në fund të shekullit të 13-të. Kisha u shenjtërua në vitin 1252. Duke ndjekur parimet e Urdhrit të Cistercitëve, ndërtesat origjinale monastike u ndërtuan nën linja të pastra arkitektonike, pa asnjë zbukurim përveç një skulpture kapitale dhe një statuje të Virgjëreshës Mari.
Pamje e jashtme Redakto
Fasada kryesore e Manastirit ka dy krahë të thjeshtë me kishën në mes. Fasada e kishës është një përzierje e stileve: portali dhe dritarja e trëndafilit lart ishin pjesë e kishës origjinale, ndërsa statujat dhe dy kullat e krahut u shtuan në fillim të shekullit të 18-të. Muret anësore të kishës kanë krerët dhe aksi ka tetë mbështetëse fluturuese për të mbështetur peshën e kupolës së apsidës, tipar tipik i arkitekturës gotike.
Brendësia e kishës Redakto
Arkitekti i parë i kishës, me siguri me origjinë franceze, ndoqi hartimin e Abbey of Clairvaux (tani pjesa më e madhe e prishur), e cila u themelua nga Bernardi i Clairvaux në 1115. Kisha është një ndërtesë në formë kryqy-latine me krahë të sheshtë dhe tre korridore.
Varret mbretërore Redakto
Në transeptin e kishës janë vendosur varret e Mbretit Pedro I dhe zonjës së tij, Inês de Castro, e cili u vra në vitin 1355, nën urdhrat e babait të Pedros, mbretit Afonso IV. Pasi u bë mbret, Pedro urdhëroi që eshtrat e të dashurës së tij të transferoheshin në varrin e saj në Alcobaça dhe sipas një legjende popullore, e kurorëzoi atë si Mbretëresha e Portugalisë dhe urdhëroi anëtarët e oborrit të bëjnë homazh asaj duke e puthur dorën e saj të dekompozuar.
Kisha e Shën Bernard Redakto
Kjo kishë, e vendosur në anën jugore të transeptit, ka një grup skulpturor që përshkruan "Vdekja e Shën Bernardit", një nga veprat më të mira të autorëve të murgjve të shekullit të 17-të të Alcobaçës. Në dy anët e kishës janë varrosur mbretërit Afonso II dhe Afonso III.
Referimet Redakto
- (Portugalisht)
Maria Augusta Pablo Trindade Ferreira. Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça. ELO-IPPAR. 2nd edition, 1993.
- (Portugalisht)
Mosteiro de Alcobaça Arkivuar 16 korrik 2011 tek Wayback Machine, Instituto Português do Património Arquitectónico (Portuguese Institute for Architectural Heritage)
- (Portugalisht)
Mosteiro de Alcobaça / Real Abadia de Santa Maria de Alcobaça[lidhje e vdekur] (PDF), Direcção Geral dos Edifícios e Monumentos Nacionais (Portuguese General Bureau for National Buildings and Monuments)
Lidhje të jashtme Redakto
| Wikimedia Commons has media related to Manastiri i Alcobaçës. |