Wikipedia:Artikuj për shqyrtim/Nikolai Ivanovich Lobachevsky
 | Review waiting, please be patient.
Stampa:AfC status/age There are Stampa:AFC status waiting for review.
Stampa:AfC submission/helptools Stampa:AfC submission/tools |
Nikolai Ivanovich Lobachevsky Jeta Nikolai Ivanoviç Lobaçevski ishte një matematikan rus dhe gjeometër, i njohur kryesisht për punën e tij në gjeometrinë hiperbolike, i njohur ndryshe si gjeometria Lobaçevskiane.��William Kingdon Clifford e ka quajtur Lobaçevskin "Koperniku i Gjeometrise" për shkak të karakterit revolucionar të punës së tij. Nikolai Lobachevsky ka lindur në afërsi të qytetit të Nizhny Novgorod në Perandorinë Ruse në 1792 nga prindërit me origjinë polake - Ivan Maksimoviç Lobaçevski dhe Praskovia Alexandrovna Lobaçevski. Ai ishte një nga tre fëmijët. Babai i tij, një nëpunës në një zyrë për kontrollimin e tokës, vdiq kur ai ishte shtatë, dhe nëna e tij u zhvendos në Kazan. Lobaçevski hzri në gjimnazin Kazan në 1802, u diplomua në 1807 dhe pastaj mori një bursë në Universitetin Kazan, e cila u themelua vetëm tre vjet më parë në 1804.�Në Universitetin Kazan, Lobaçevski u ndikua nga profesori Johann Christian Martin Bartels, një ish-mësues dhe mik i matematikanit gjerman Carl Friedrich Gauss. Lobaçevski mori një diplomë masteri në fizikë dhe matematikë në 1811. Në 1814, ai u bë një lektor në Universitetin Kazan, në 1816 ai u ngrit ne profesor i asociuar, dhe në 1822, në moshën 30 vjeç, ai u bë një profesor i rregullt, për mësimin e matematikës , fizikës, dhe astronomi. Ai ka shërbyer në shumë pozicione administrative dhe u bë rektor i Universitetit Kazan në 1827. Në 1832, ai u martua me Varvara Aleksejevna Moisejeva. Ata kishin një numër të madh të fëmijëve (tetëmbëdhjetë sipas kujtimeve të djalit të tij, por vetëm shtatë me sa duket mbijetuan në moshën e rritur). Ai u shkarkua nga universiteti në 1846, gjoja për shkak të përkeqësimit te shëndetit të tij : nga vitet 1850, ai ishte gati i verbër dhe nuk mund të ecin. Ai vdiq në varfëri në 1856.�Ai ishte një ateist. Karriera Arritja kryesore Lobaçevski është zhvillimi i një gjeometrie Euklidiane, referuar edhe si gjeometri Lobaçevskiane. Para tij, shumë matematikanë ishin duke u përpjekur për të nxjerr një përfundim aksioma e pestë Aksioma e pestë nga aksiomat e tjera. Aksioma e pestë e Euklidit është një rregull në gjeometrinë Euklidiane i cili thotë se për çdo drejtëz të dhënë dhe që nuk pikë jo në këtë drejtëz, ka vetëm një drejtëz paralele që kalon në këtë pikë që nuk e pret drejtëzën e dhënë. Lobaçevski do të zhvillonte një gjeometri në të cilën aksioma e pestë nuk ishte e vërtetë. Kjo ide u raportua për herë të parë më 23 shkurt 1826 në seancën e departamentit të fizikës dhe matematikës, dhe ky hulumtim u botua në UMA në 1829-1830. Lobaçevski shkroi një letër në lidhje me atë quajtur një përmbledhje koncize e themeleve te gjeometrisë që u publikua nga lajmëtari i Kazanit, por u refuzua kur kjo u dërgua në Akademinë e Shkencave të Shën Peterburgut për publikim.�Gjeometria jo-Euklidiane që zhvilloi Lobaçevski është quajtur gjeometri hiperbolike. Lobaçevski zëvendësoi aksiomën e pestë me deklaratën se për çdo pikë të dhënë ekziston më shumë se një drejtëz që kalon në atë pikë dhe të jetë paralele me një tjetër drejtëz e cila nuk kalon në atë pikë. Ai shpiku këndin e paralelizmit i cili varet nga distanca e pikës prej drejtëzës së dhënë. Në gjeometrinë hiperbolike shuma e këndeve në një trekëndësh hiperbolik duhet të jetë më pak se 180 gradë. Gjeometria jo-Euklidiane stimuloi zhvillimin e gjeometrisë diferenciale e cila ka shumë aplikacione. Gjeometria hiperbolike është shpesh referuara si "Gjeometria Lobaçevskiane" ose "Gjeometria Boljait-Lobaçevskiane". Gjeometria e madhe e Lobaçevskit u përfundua në vitin 1823, por që nuk u botua në formën e tij origjinale deri në 1909, shumë kohë pasi ai kishte vdekur. Lobaçevski ishte gjithashtu autori i Themeleve të reja të Gjeometrisë (1835-1838).Në vitin 1842 puna e tij ishte vërejtur dhe vlerësuar nga Gaussi, nga nxitja e të cilit Lobaçevski u zgjodh atë vit si një anëtar përkatës i Shoqërisë Mbretërore të Göttingen. Edhe pse Lobachevsky u zgjodh edhe një anëtar nderi i fakultetit të Universitetit Shtetëror të Moskës, idetë e tij të përbuzje.Matematikani i njohur rus i kohës, Mikhail reja gjeometrike provokuan keqkuptim dhe madje edhe Ostrogradskii, anëtar i Akademisë së Shën Peterburgut, si dhe akademiku Nikolaus Fuss, foli me përçmim për idetë e Lobaçevskit. Edhe një revistë letrare arriti të akuzojë Lobaçevskin e "jashtëlogjikshëm." Megjithatë, Lobaçevski vazhdoi me kokëfortësi të zhvillojë idetë e tij, edhe pse në mënyrë të izoluar, pasi ai nuk kishte mbajtur lidhje të ngushta me kolegët e tij matematikanë. Ai gjithashtu shkroi Hulumtimet Gjeometrike mbi Teorinë e Drejtëzave Paralele (1840) dhe Pangjeometria (1855).�Një nga arritjet e e tjera te Lobaçevskit ishte zhvillimi i një metode për përafrimin e rrënjëve të ekuacioneve algjebrike. Kjo metodë është e njohur tani si metoda e Dandelin-Gräffe, e quajtur në emër të dy matematikanëve të tjerë të cilët e zbuluan në mënyrë të pavarur. Në Rusi, ajo quhet metoda e Lobaçevskit. Lobaçevski dha përkufizimin e një funksioni si korrespondencë midis dy grupe të numrave realë.Interesat e tij kërkimore përfshinin gjithashtu edhe teorinë e probabilitetit, llogaritjes integrale, mekanikën, astronominë, dhe meteorologjinë.