Zefi i Vogel
Zef Kol Ndoka (1883-1924), gjithashtu i njohur mes shqiptarëve si Zefi i Vogël, ishte një luftëtar dhe komandant shqiptar nga familja Shengji nga fanella e sotme Fan Mirditë në Shqipërinë e Veriut.[1]
Jeta
RedaktoI lindur në vitin 1883, diku rreth Gjakovës, ai u rrit luftën kundër Perandorisë Osmane gjatë Zgjimit Kombëtar të Shqipërisë në vitin 1912 dhe vazhdoi të luftonte për çlirimin e Kosovës kundër forcave serbo-malazeze në vitet 1920. Ndoka luftoi me Isa Boletinin, Bajram Currin, Hasan Prishtinën dhe të tjerët që përkrah tyre ishte një udhëheqës i Revoltës Shqiptare të vitit 1912, që kapi Uskabin (Shkupi modern). Ndoka së bashku me Mehmet Shpendi dhe Bajram Daklani ngritën flamurin shqiptar në Shkup më 12 gusht 1912. Pas pavarësisë shqiptare të vitit 1912, ai menjëherë filloi të luftonte me Mbretërinë e Jugosllavisë së bashku me Bajram Currin në mënyrë që të bashkonte Kosovën me Shqipërinë. Zefi vdiq në vitin 1924 duke luftuar forcat jugosllave.[2][3]
Zefi ishte një nga figurat kryesore për tubimin e malësorëve shqiptarë të Gjakovës dhe Mirditës kundër Perandorisë Osmane. Sot ai është një figurë e nderuar në rajonin e Mirditës.